« مرحوم شهيد بزرگوار حضرت حجت الاسلام و المسلمين حاج آقا عطاءالله اشرفي را در اين مدت طولاني به صفاي نفس و آرامش روح و اطمينان قلب و خالي بودن از هواهاي نفساني و ترك هوا و اطاعت امر مولا و جامعيت علم مفيد و عمل صالح مي‌شناختم و در عين حال، مجاهد و متعهد و قوي النفس بود ... ».
جمله‌ بالا بخشي از پيام رهبر كبير انقلاب حضرت امام خميني(رحمت الله عليه)به مناسبت شهادت اين شهيد محراب است. امام (رحمت الله عليه)در اين جمله كوتاه، صفات و خصوصياتي را بر مي‌شمرد كه هر يك موجب امتياز يك انسان الهي و يك عالم متعهد است كه به بعضي از آنها مي‌پردازيم.

صفاي نفس

صفاي نفس شهيد اشرفي آن چنان بود كه ديدار كنندگان با او از ملاقاتش دل نمي‌كندند و اگر ملاقات به تعويق مي‌افتاد، دل شكسته مي‌گشتند. صورت نوراني‌اش به قدري جذاب بود كه به وقت خداحافظي بعضي با چشم گريان منزل را ترك مي‌كردند.

آرامش روح

شهيد محراب مصاديق بارز آيه شريف « يا ايتها النفس المطمئنه » بود و هرگاه انسان نظر به صورت نوراني و محاسن سفيد اين عالم مي‌نمود، به ياد خدا مي‌افتاد و آرامش روح پيدا مي‌كرد. او هيچ‌گاه از شهادت و مرگ هراسي نداشت و وقتي با تلفنهاي مجهول و ناشناخته ايشان را به مرگ تهديد مي‌كردند، پاسخ مي‌داد: شهادت منتهاي آرزوي من است.

اطمينان قلب

اين صفت از صفات برجسته وي بود. وقتي در مشكلات با او مشورت مي‌شد، با خاطري جمع و قلبي مطمئن توصيه به صبر مي‌فرمود و به مصداق آيه شريف « الا بذكر الله تطمئن القلوب»، لبانش اغلب به ذكر خدا مشغول بود و كلمه « يا الله » و « يا حسين » را بسيار برزباني جاري مي‌كرد و رخسارش بر افروخته مي‌شد.

تواضع و فروتني

شهيد محراب، مراجعين به منزل را خود شخصاً پاسخ مي‌داد و حتي در منزل را نيز در اكثر اوقات، خود به روي مردم مي‌گشود و شخصاً از مهمانان پذيرايي مي‌كرد. محل نشستن ايشان در اول اتاق بود و به هنگام گفت‌وگو سخن كسي را قطع نمي‌كرد. تلفنها را خود جواب مي‌داد و وقتي از نظر امنيتي به او پيشنهاد مي‌شد كسي ديگر جواب تلفنها را بدهد، مي‌گفت: من طلبه‌اي بيش نيستم و شأن و مقامي ندارم و از اين گونه تشريفات متنفرم و مي‌فرمود:« زندگي امام از همه ما‌ها ساده‌تر است. بايد ساده زندگي كرد».
وضع زندگي ايشان آن‌قدر ساده بود كه نمي‌توانستند حتي از سه چهار نفر پذيرايي كنند.

عشق به اهل‌بيت عليهم‌السلام

شهيدآيت الله اشرفي اصفهاني فوق العاده به خاندان عصمت و طهارت علاقه‌مند بود. در اكثر گرفتاريها توسل به حضرتزهرا» سلام‌الله‌عليها» مي‌جست. هر سال ماه رمضان يك ختم قرآن جهت چهارده معصوم عليهم‌السلام تلاوت مي‌كرد. در بسياري از كسالتها از تربت امام حسين عليه‌السلام شفا مي‌گرفت.
زيارت عاشوراي ايشان هيچ‌گاه تعطيل نشد. زيارت جامعه و دعاي كميل را از حفظ بود و تا زنده بود دعاي كميل ايشان ترك نشد.
منبع: ماهنامه سروش وحي