گروهي از محققان جامعه شناس به بررسي تأثير دين و پايبندي والدين و استادان به آن، در رفتار اجتماعي بيش از شانزده هزار دانش آموز كه اغلب آنها در مدارس خصوصي تحصيل مي كنند، پرداختند. هدف آنها از انجام اين تحقيقات، مشاهده شيوه هاي رفتاري و نيز وضعيت تحصيلي اين دانش آموزان نسبت به ديگر هم كلاسان آنها بود و اينكه آيا اين دانش آموزان، در مجموع نسبت به ديگر هم سالان خود احساس خوشبختي بيشتري مي كنند يا خير؟
يكي از محورهاي موردنظر در اين تحقيقات، مداومت والدين اين دانش آموز بر انجام امور ديني و تعداد دفعاتي بود كه با فرزندان خود از موضوعات ديني صحبت مي كنند.نتايج بررسي ها نشان دادند، والديني كه مداومت بيشتري در انجام امور ديني دارند و بيشتر از موضوعات ديني صحبت مي كنند، داراي فرزنداني با سطح تربيتي بسيار بالا هستند كه اين فرزندان از قابليت هاي اجتماعي و نظارت شايسته تري بر امور شخصي خود برخوردارند.
اين درحالي است كه فرزندان والديني كه نسبت به مسائل ديني بي تفاوت هستند، با مشكلات بسياري روبرو هستند.
محققان اين پژوهش سه دليل عمده براي اين سؤال كه چرا دين براي فرزندان مفيد به نظر مي رسد، مطرح كردند: نخست اينكه، آموزه هاي ديني والدين، نوعي نظام حمايت اجتماعي را به همراه دارد كه سبب اصلاح ظرفيت هاي آموزشي فزرندان مي شود. بدين ترتيب نوعي انسجام و هماهنگي ميان مطالبي كه دانش آموزان در خانه مي آموزند و آنچه كه در مدرسه فرامي گيرند، وجود خواهد داشت.
دومين دليل مطرح شده از سوي محققان، اين است كه ارزشهاي ارتباط اجتماعي به نوعي حول محور خانواده مي چرخد و اينكه افراد تا چه ميزان خود را وقف اين كانون مقدس كرده اند كه اين مسئله در خانواده هاي پايبند به اصول مذهبي بيشتر به چشم مي خورد.
سومين دليل، تأكيد بر اهميت خانواده و ارج نهادن به والدين در تعاليم ديني است.
در همين راستا، يك جامعه شناس بي طرف در امور مذهبي و غيرمذهبي گفت: «اصولا براي والديني كه نسبت به انجام امور ديني مقيد هستند، نزديك شدن فرزندانشان به خداوند، از رفتن آنها به دانشگاه هاروارد مهم تر است.»