تحقيقات نشان مي‌دهند، فرزنداني كه والدين آنها، افرادي مقيد و پايبند به اصول ديني هستند، از رفتار اجتماعي شايسته‌تري برخوردارند.
گروهي از محققان جامعه شناس به بررسي تأثير دين و پاي‌بندي والدين و استادان به آن، در رفتار اجتماعي بيش از شانزده هزار دانش آموز كه اغلب آنها در مدارس خصوصي تحصيل مي‌كنند، پرداختند. هدف آنها از انجام اين تحقيقات، مشاهده شيوه‌هاي رفتاري و نيز وضعيت تحصيلي اين دانش آموزان نسبت به ديگر هم كلاسان آنها بود و اينكه آيا اين دانش آموزان، در مجموع نسبت به ديگر هم سالان خود احساس خوشبختي بيشتري مي‌كنند يا خير؟
يكي از محورهاي مورد نظر در اين تحقيقات، مداومت والدين اين دانش آموز بر انجام امور ديني و تعداد دفعاتي بود كه با فرزندان خود از موضوعات ديني صحبت مي‌كنند. نتايج بررسي‌ها نشان دادند، والديني كه مداومت بيشتري در انجام امور ديني دارند و بيشتر از موضوعات ديني صحبت مي‌كنند، داراي فرزنداني با سطح تربيتي بسيار بالا هستند كه اين فرزندان از قابليت‌هاي اجتماعي و نظارت شايسته‌تري بر امور شخصي خود برخوردارند.
اين در حالي است كه فرزندان والديني كه نسبت به مسائل ديني بي‌تفاوت هستند، با مشكلات بسياري روبرو هستند.
محققان اين پژوهش سه دليل عمده براي اين سؤال كه چرا دين براي فرزندان مفيد به نظر مي‌رسد، مطرح كردند: نخست اين كه، آموزه‌هاي ديني والدين، نوعي نظام حمايت اجتماعي را به همراه دارد كه سبب اصلاح ظرفيت‌هاي آموزشي فزرندان مي‌شود. بدين ترتيب نوعي انسجام و هماهنگي ميان مطالبي كه دانش آموزان در خانه مي‌آموزند و آنچه كه در مدرسه فرامي‌گيرند، وجود خواهد داشت.
دومين دليل مطرح شده از سوي محققان، اين است كه ارزش‌هاي ارتباط اجتماعي به نوعي حول محور خانواده مي‌چرخد و اين كه افراد تا چه ميزان خود را وقف اين كانون مقدس كرده‌اند كه اين مسئله در خانواده‌هاي پاي‌بند به اصول مذهبي بيشتر به چشم مي‌خورد. سومين دليل، تأكيد بر اهميت خانواده و ارج نهادن به والدين در تعاليم ديني است.
در همين راستا، يك جامعه شناس بي‌طرف در امور مذهبي و غير مذهبي گفت: «اصولا براي والديني كه نسبت به انجام امور ديني مقيد هستند، نزديك شدن فرزندانشان به خداوند، از رفتن آنها به دانشگاه هاروارد مهم‌تر است.» منبع:http://www.al-shia.com