مقدمه

بشر با توجه به اهميتي که براي سلامت خود قائل است، به سلامت جامعه هم ارزش مي‏نهد و بيماري جامعه را بيماري خود مي‏داند؛ هم‏چنان‏که تلاش مي‏کند براي حفظ و تأمين سلامت خود از بسياري از امور بپرهيزد و يا از واکسن‏هاي پيش‏گيري و داروهاي گوناگون استفاده کند، براي سلامت جامعه هم بايد نهايت سعي و کوشش خود را بهکار گيرد و جامعه را از مبتلا شدن به بيماري‏هاي اخلاقي و رواني پرهيز دهد تا ديگر افراد جامعه به رشد، تعالي و سعادت برسند.
بدحجابي از مسائلي است که سلامت فرد و جامعه را تهديد مي‏کند. پوشش نامناسب پي‏آمدها و آثار جبران ناپذيري در فرهنگ، اخلاق، اعتقاد، اقتصاد وامنيت جامعه دارد که گاه مسيري انحرافي و بازگشت ناپذيري پديد مي‏آورد. اين نگارش آثار و پي‏آمدهاي گسترش بدحجابي را از دو منظر فرهنگي و اجتماعي بررسي مي‏کند.
فرهنگ هر جامعه‏اي از جنبه‏هاي گوناگوني تشکيل يافته است. جنب‏هاي هنجاري فرهنگ جامعه، از ارزش‏ها و قواعد خاص رفتاري تشکيل مي‏شود. هنجارها نشان مي‏دهند که چه چيزي ارزش و ضد ارزش است؛ مانند شيوه‏هاي پوشش برگرفته از فرهنگ آن جامعه. تلقي بد از بدحجابي، باور به ارزشي بودن حجاب و پوشش و قضاوت درست درباره حجاب، در زندگي اجتماعي و فرهنگي تأثير بسزايي مي‏گذارد.
قبل از هر چيز بايد فرهنگ را تعريف کنيم تا آثار و پي‏آمدهاي گسترش فرهنگ بدحجابي روشن شود. معروف‏ترين تعريف از فرهنگ از تايلور انسان‏شناس معروف انگليسي است. او مي‏گويد:
فرهنگ، مجموعه پيچيده‏اي است که دانش، معتقدات، هنر، اخلاقيات، قانون، رسم و هر استعداد و عادت ديگري را که بشر به عنوان عضو جامعه کسب مي‏کند، شامل مي‏گردد.
کلارک نيز مي‏گويد:
تمامي مظاهر و شئون زندگي يک ملت را فرهنگ آن ملت تشکيل مي‏دهد.
بنابراين، رفتارهاي اجتماعي معجوني از آن‏چه جامعه از علم و دانش، باورها و مسائل اخلاقي کسب مي‏کند و قوانيني است که از دين و آيين افراد سرچشمه مي‏گيرد. در کنار اين‏ها، برخي رسوم و عادات اجتماعي، در طول زمان سهم بسياري در شکل‏گيري فرهنگ آن جامعه دارند که هسته اصلي حيات اجتماعي را به وجود مي‏آورند و در الگوهاي رفتاري و هنجارهاي فردي و اجتماعي بسيار تأثيرگذارند.
آثار و پي‏آمدهاي فرهنگي بدحجابي عبارتند از:

الف) وازدگي در برابر فرهنگ بيگانه

داد و ستد فرهنگي مفيد است، بلکه براي هر جامعه‏اي لازم به نظر مي‏رسد. تجربه نشان داده که تعامل يا تبادل فرهنگي از عوامل بالندگي و پويايي جوامع است. حضرت آيت الله خامنه‏اي مي‏فرمايد:
در تبادل فرهنگي، هدف بارور کردن وکامل کردن فرهنگ ملي است.ولي در تهاجم فرهنگي، هدف ريشه کن کردن و از بين بردن فرهنگ ملي است.
اما در دنياي کنوني، فرهنگي که قادر نباشد عناصر فرهنگي مفيد را جذب و عناصر غير مفيد را دفع کند و در الگوهاي مختلف اجتماعي از ثبات لازم برخوردار نباشد، فرهنگ مهاجم با الگودهي آن را تخريب مي‏کند؛ ارزش‏ها و هنجارهاي آن را ناديده مي‏انگارد و با غلبه و تهاجم، ارزش‏ها و الگوهاي مورد نظر خويش را جاي‏گزين مي‏کند تا در اين ره‏گذر به اهداف خود دست يابد. بنابراين، فرآيند بدحجابي، مقدمه تهاجم گسترده‏تر به فرهنگ مقابل و شکستن هنجارها و جاي‏گزين ساختن هنجار مورد نظر فرهنگ مهاجم است. چنين جامعه‏اي به نظر اسپنسر، جامعه‏شناس معروف، قدرت دفاعي خود را از دست مي‏دهد و در مقابل بيماري‏ها، قدرت مقابله و دفاع ندارد و با ورود کوچک‏ترين عامل مخرب، از بين مي‏رود. احساس بيگانگي در برابر فرهنگ خودي و بي‏هويتي اجتماعي، زمينه‏ساز پذيرش تهاجم فرهنگي است. بنابراين، جامعه‏اي که دچار تهاجم فرهنگي گردد و تغييرات اجتماعي در آن سريع صورت گيرد، ارزش در آن جامعه ناپايدار است و هنجارشکني در آن مرسوم مي‏شود و در برابر فرهنگ بيگانه هميشه از خود وازدگي نشان مي‏دهد و در نتيجه، بحران‏زا مي‏گردد. سوغاتي که بدحجابي به همراه دارد، تنها پوشش نامناسب نيست؛ بلکه ترويج لباس‏هاي نامناسب، بزک کردن‏ها و... را به دنبال دارد. در نتيجه، افراد متحمل بسياري از الگوهاي ديگر از فرهنگ بيگانه مي‏شوند.

ب) سلطه بيگانگان و تأمين منافع آنان

هر جامعه‏اي در پي آن است که به ارزش‏هاي خود پابندد و جامعه خود را از فرهنگ‏هاي بيگانه مصون نگه دارد تا افراد از سلامت و ثبات لازم برخوردار باشند. چنين جامعه‏اي سريع‏تر مي‏تواند به اهداف خود برسد و آرمان‏هاي خود را عملي سازد. بنابراين، استعمارگران در جايي که ببينند جامعه‏اي مطابق با منافع، اهداف و خواسته‏هاي آنها پيش نمي‏رود. براي رسيدن به منافع خود و چپاول آن، غيرمستقيم طرح‏هايي مي‏ريزند تا افراد را مشغول و سرگرم کنند و به اهداف شوم خود برسند. مانند ترويج بدحجابي و بي‏حجابي است. در طرح استعماري انگلستان به مأموران خود چنين آمده است:
بايد به استناد شواهد و دلايل تاريخي، ثابت کنيم که پوشيدگي زن از دوران بني‏عباس متداول شده و مطلقا سنت نيست. مردان همسران پيامبر را بدون حجاب مي‏ديده‏اند و زنان صدر اسلام در تمام شئون زندگي، دوش به دوش مردان فعاليت داشته‏اند. پس از آن‏که حجاب زن با تبليغات وسيعي از ميان رفت، وظيفه مأموران ما آن است که جوانان را به عشق‏بازي و روابط جنسي نامشروع با زنان غيرمسلمان کاملاً بدون حجاب ظاهر شوند تا زنان مسلمان از آنان تقليد کنند.»
رهبر فرزانه انقلاب مي‏فرمايد:
اين چيزهايي که شما مي‏شنويد درباره مبارزه با دختران محجبه در فرانسه، اينها جرقه‏هايي است؛ آتش‏هاي زير خاکستر است و از يک کار عظيم پشت پرده خبر مي‏دهد.
به راستي، دشمنان انقلاب اسلامي در تهاجم به ارزش‏هاي مقدس ما مي‏خواهند تقدس‏زدايي کنند. آن‏گاه به اهداف شوم خود برسند.

ج) گسترش فساد و تباهي

«ارزش‏هاي جامعه، آن دسته از عوامل و عناصري هستند که اکثريت يک جامعه به اعتبار و اهميت آنان ايمان دارند و بدان‏ها ارج مي‏گزارند».
در جامعه‏اي که حجاب، متانت، عفت و حيا ارزش تلقي مي‏شود، زن پايه‏هاي اين ارزش را از رفتار و کردار خود، به بينش و باور خويش سرايت مي‏دهد و از طرفي نه‏تنها زنان ديگر بلکه مردان را نيز به ارزش‏هاي جامعه متوجه مي‏سازد و جامعه را به سلامت و ارزش‏هاي واقعي سوق مي‏دهد. اما اگر زن،روش‏ها و منش‏هاي خود را تغيير دهد و به خودنمايي و آرايش‏هاي ظاهري بپردازد، ارزش‏هايي چون حجاب و حيا و وقار را خدشه‏دار مي‏کند و خود و اجتماع را به تباهي و فساد و بالاخره به ضدارزش‏ها مي‏کشاند.
زماني اين سؤال مطرح بود که بر اساس روايات، در آخرالزمان زنان پوشيده ولي برهنه‏اند. اين پارادوکس را چگونه مي‏شود حل کرد. اميرالمؤمنين علي(ع) مي‏فرمايد:
يَظْهَرُ فِي آخِرِ الزَّمانِ وَ هُوَ شَرُّ الاَْزْمَنْةِ نِسْوَةٌ کاشِفاتٌ عارِياتٌ مُتَبَرِّجاتٌ مِنَ الدِّين خارجاتٌ فِي الْفِتَنِ داخِلاتٌ مائِلاتٌ اِلي الشَّهَواتِ وَ مُسْرِعاتٌ و اِلَي اللَّذّاتِ مُسْتَحِلاّتُ المُحَرَّمات وَ في جَهَنَّمَ خالِداتٌ؛
در آخرالزمان که بدترين زمان‏هاست، زناني هستند که پوشيده اما برهنه‏اند و از خانه با خودآرايي بيرون مي‏آيند. اينان از دين بيرون رفته‏اند و در فتنه‏ها وارد شده و به شهوات تمايل پيدا کرده‏اند و به کوي لذات نفساني در شتابند و حرام‏ها را حلال مي‏دانند و در دوزخ به عذاب ابدي گرفتارند.
بنابراين، امروزه پاسخ اين سؤال پاسخ روشن شده است که بعضي زنان پوشش دارند ولي بدحجاب يا بي‏حجابند، پوشش دارند ولي عريان و برهنه‏اند. چنين مسائلي آدمي را از ارزش‏ها دور مي‏سازد و در فتنه‏ها وارد مي‏نمايد و از همه بالاتر گاهي از دين خارج مي‏کند.

د) افت تحصيلي و آموزشي

فرهنگ هر جامعه‏اي، به آموزش‏هاي آن بستگي دارد. هر قدر آموزش‏ها از غناي بيشتري برخوردار باشد، فرهنگ آن جامعه بالاتر خواهد بود. نخبگان و فرهيختگان، در پرتو تحصيلات شناخته مي‏شوند. جامعه‏اي که دانش‏مندان آن بيشتر باشد، معمولاً از تمدن بالاتري برخوردار است و پويايي در تمامي زمينه‏هاي فرهنگي، اقتصادي، سياسي و نظامي کاملاً مشاهده مي‏شود. خلاصه، پيشرفت هر جامعه‏اي در گرو آموزش آن است.
دختران و پسران اگر در کنار تحصيل، دل مشغولي‏هاي ديگري داشته باشند، از تحصيل باز مي‏مانند و وقت زيادي از فرصت‏هاي مطالعاتي و تحصيلي آنان به هدر مي‏رود. بسياري از مشاوران از صحبت‏هاي دختران و پسران جوان درباره مدهاي روز و آرايش‏هاي جديد گله‏مند هستند. نمي‏خواهيم بگوييم دختران و پسران بايد در دانشگاه‏ها کاملاً از هم جدا باشند و ديواري بين آنها کشيده شود. اگر اينها فضاي آموزشي را رعايت کنند و محيط را محيط درس بدانند و از آن‏چه برازنده فضاي آموزشي نيست پرهيز کنند، بسيار تحسين برانگيز خواهد بود. به گفته مربيان تربيتي، در مدارسي که دختر و پسر با هم درس مي‏خوانند، کم‏کاري، عقب‏افتادگي و بي‏مسئوليتي به خوبي مشاهده شده است. زيرا دختران در چنين محيطي، با بدحجابي توجه ديگران را به خود جلب مي‏کنند و تمرکز ذهني و روحي را از آنان مي‏گيرند و باعث افت تحصيلي آنان مي‏شوند و خود نيز ديگر حوصله درس خواندن ندارند و تمام حواسشان به لباس و نوع پوشش است. روح مطالعه و تحقيق در آنها خاموش مي‏شود و افت تحصيلي پيدا مي‏کنند.

ه) تضعيف اعتقادات ديني در جامعه

جامعه‏اي که در سطح بالايي از باورهاي ديني باشد، در سايه ايمان، در برابر بسياري از آسيب‏ها مصون مي‏ماند و دشمنان نمي‏توانند در صفوف آن رخنه کنند و نقشه‏هاي آنان نقش بر آب مي‏شود. اين جامعه که دل به خدا سپرده و سرانجام زندگي را رسيدن به خالق خود مي‏داند، دل به ديگري نمي‏سپارد و عقايد خود را متزلزل نمي‏کند. در اين جامعه، حجاب و پوشش جزء احکام مسلم دين و مذهب به شمار مي‏رود و زنان حاضر نمي‏شوند خود را به زينت‏هاي زودگذر و دنيايي مزين کنند و در پرتو آن عقايد ديگران را متزلزل نمايند و خود نيز زمينه‏ساز فساد در جامعه شوند.
تظاهر به بدحجابي نشانه پاي‏بند نبودن و بي‏مبالاتي فرد به احکام و اعتقادات اسلامي است؛ زيرا زنان با بدحجابي، چشم‏هاي هوس‏آلود را متوجه خود مي‏سازند و پايه‏هاي ايماني مردم را سست مي‏کنند و جامعه را به فساد مي‏کشانند. «هيچ راهي براي امريکا و ابرقدرت‏ها بهتر از اين نيست که بدون جنگ و کشتار و بدون اين‏که پولي خرج کنند و حساسيتي ايجاد نمايند، ايمان را از دل‏هاي مردم بدزدند و بزدايند. اين کار به سادگي انجام مي‏شود؛ با فيلم‏ها، نمايش‏نامه‏ها و چيزهايي از اين قبيل به نام پيشرفت علم و... هيچ راهي بهتر و موفق‏تر از اين وجود ندارد.» و مي‏دانيم که باورها و ايمان‏هاي راسخ نقش بسزايي در بالندگي زندگي جامعه ايفا مي‏کنند و زماني که ايمان به سستي گرايد، نفوذ دشمن و به انحراف کشيدن آن جامعه به راحتي صورت مي‏پذيرد.
بدحجابي پي‏آمدهاي اجتماعي نيز به دنبال دارد، از جمله:

الف) ايجاد ناامني و سلب آرامش

آرامش و امنيت والاترين نعمتي است که خداوند به جامعه عنايت مي‏فرمايد و مي‏توان گفت، اگر جامعه‏اي فاقد آن باشد به يک معنا، هيچ چيز ندارد و با وجود امنيت، همه چيز دارد. سلامت جسمي و روحي ـ رواني جامعه در سايه امنيت حفظ مي‏شود و خلاقيت و نوآوري بروز مي‏کند. زنان بدحجاب نمي‏دانند که چه ضربه‏هاي و جبران‏ناپذير خانمان براندازي بر پيکره جامعه وارد مي‏سازند.
در جامعه‏اي که بدحجابي رواج پيدا کند، چشم و هم چشمي‏ها و ارائه هر چه بهتر زينت‏آرايي، تمامي نخواهد داشت و زنان سعي مي‏کنند تا چشمان بيشتري را متوجه خود سازند و در معرض ديد همگان قرار گيرند و اين امر تمامي نخواهد داشت تا جايي که تمام افراد جامعه را آلوده سازد. در نتيجه، ناامني نه تنها دامان خود بدحجاب را مي‏گيرد بلکه خيلي سريع به اجتماع سرايت مي‏کند و جامعه را از فعاليت‏هاي سالم باز مي‏دارد.
بسياري از کجروي‏هاي گوناگون اجتماعي مانند مدگرايي، شورش‏ها و درگيري‏هاي خياباني، ناهم‏نوايي اجتماعي و آزارهاي جنسي، از بدحجابي و بي‏هويتي اجتماعي سرچشمه مي‏گيرند.
زنان بدحجاب که به نمودهاي ظاهري و تجمل و تنوع مي‏پردازند و هر روز به سراغ اسباب آرايش و زيورآلات جالب‏تر و کفش و لباس شيک‏تر مي‏روند، از سرمايه‏هاي معنوي محرومند و جمال معنوي براي آنان نامفهوم است. اينان کمبود خويش را بدين‏گونه جبران مي‏کنند و عطش شخصيت‏يابي را از اين طريق فرومي‏نشانند.
«آري، بدحجابي، ارزش‏هاي راستين دختران را تحت‏الشعاع ظواهر جنسي‏شان قرار مي‏دهد و آنان را فداي هرزگي‏ها و هوس‏راني‏هاي شيادان مي‏سازد. بدحجابي ارزش زن را از بين مي‏برد و او را تا حد يک کالا پست مي‏کند. زني که تن و اندام خود را در معرض ديد همگان مي‏گذارد و آن‏چه را که به جنسيت او مربوط مي‏شود، به کوچه و بازار مي‏کشد، در حقيقت مي‏خواهد با تکيه بر زنانگي خويش، جاي خود را در جامعه باز کند نه با تکيه بر انسانيت خويش. در واقع او بدين ترتيب اعلام مي‏کند که آن‏چه براي او اصل است، زن بودن اوست، نه انسان بودن و نه انديشه و لياقت و کارآيي او. چنين زني قبل از هر چيز اسير خود است. او به مغازه‏داري شبيه است که دائما در فکر تزيين و تغيير دکوراسيون ويترين مغازه است».

ب) ترويج رذايل اخلاقي

بدحجابي علاوه بر اين‏که خود يک ناهنجار اجتماعي به شمار مي‏آيد و جامعه را به بي‏بند و باري مي‏کشد، زمينه‏ساز بسياري از زشتي‏هاي اخلاقي است. وقتي به پوشش و متانت بي‏اعتنايي مي‏شود، مسائل اخلاقي ديگر هم از جامعه رخت بر مي‏بندد. بدلباسي، بداخلاقي به دنبال دارد، چنان‏که مدپرستي، هواپرستي مي‏آورد. جامعه‏اي که هر روز مد جديدي را به شکل‏هاي گوناگون بپذيرد، دچار بسياري از بيماري‏هاي اخلاقي چون غرور، تکبر، عصيان، قساوت قلب و فخرفروشي خواهد شد. هرگاه جامعه‏اي به انجام دادن گناه جسارت پيدا کرد و مفاسد و معاصي رواج پيدا کرد، زشتي گناه از بين مي‏رود و اين خود گناه بزرگتري است. يعني جامعه‏اي که گناه را گناه نداند، به سبب رواج زياد و همگاني شدن آن، سقوط خواهد کرد. بنابراين، بدحجابي قبح و زشتي گناه رااز بين مي‏برد و باعث رواج گناهان ديگر مي‏شود. امام صادق(ع) مي‏فرمايد:
وَ اَمّا اللِّباسُ يَحْمِلُکَ عَلَي الْعُجْبِ وَ الرِّياء وَ التَّزْييِنِ وَ التَّفاخُرِ وَ الْخُيَلاءِ فَاِنَّها مِن آفاتِ الدِّينِ وَ مُورِثُهُ الْقَسْوَةُ فِي الْقَلْبِ؛ لباست، لباسي نباشد که تو را به گناه خودپسندي، ريا، آراسته نشان دادن، مباهات به ديگران، فخرفروشي و تکبر، آلوده کند که تمام اينها از آفات دين و موجب سختي دل است.
بدحجابي موجب سوء ظن نيز مي‏گردد. پوشش، نشانه ترس از خدا و آتش جهنم است و زن باحجاب، خود را به احکام الهي پاي‏بند مي‏داند. از آن طرف زنان بدحجاب به راحتي احکام الهي را زير پا مي‏گذارند و بي‏مبالاتي خود را به موازين اسلامي اعلام مي‏دارند. چنين زناني در معرض گناه هستند و افراد جامعه به آنها گمان بد مي‏برند و زمينه اين گناه را تنها زنان بدحجاب به وجود مي‏آورند. پس زنان پاک‏دامن و با عفاف، بايد کاري کنند که در معرض تهمت قرار نگيرند.

ج) کم‏رنگ شدن حضور مثبت زنان در جامعه

زن در بسياري از جوامع در فعاليت‏هاي اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي، سياسي و... شرکت مي‏کند و سهم بسزايي در اين زمينه‏ها دارد. بنابراين، حضور زنان در جامعه امري انکارکردني نيست و روز به روز به اين فعاليت‏ها اضافه مي‏شود و زنان دوش به دوش مردان در تمامي زمينه‏ها به فعاليت مي‏پردازند. حال آيا پوشش مي‏تواند بر حضور زن در جامعه تأثير داشته باشد يا خير؟ پاسخ بسيار روشن است؛ زيرا اسلام همان‏گونه که به اختلاط مرد و زن نامحرم هشدار داده و آنان را از پي‏آمدهاي بد و زشت آن بازداشته است، به پوشش و حجاب او توجه خاصي داشته تا حضور او را در جامعه حفظ و سلامت نفساني جامعه را تضمين کند.
زنان بدحجاب در محل کار، به دليل خودآرايي و خودنمايي، تمرکز فکري لازم را از دست مي‏دهند؛ در حالي که لازمه کار و تلاش جدي در محل کار، حضور قلب و تمرکز حواس است. زن با بدحجابي و آرايش، نه تنها به کار جدي نمي‏پردازد، بلکه نيروي کارآمد ديگران را نيز دچار سستي و رکود مي‏سازد. در نتيجه، که چرخه فعاليت کاري جامعه را به کندي رهنمون مي‏سازد.
از طرفي خانواده‏هايي که غيرت ديني بالايي دارند،از حضور دختران و زنان خود در چنين جامعه‏اي نگران هستند و نخواهند گذاشت حضور پرشور آن‏ها در فعاليت‏هاي اجتماعي جلوگيري مي‏کنند. در نتيجه، جامعه ضرر خواهد کرد و بخش بزرگي از نيروهاي کاري را از دست خواهد داد.

د) برهم زدن تنظيم روابط جنسي و عاطفي

پوشش و حجاب، نه تنها باعث سلامت اخلاقي جامعه و پاي‏بندي به هنجارهاي ديني مي‏شود، بلکه زمينه بروز و شکل‏گيري بزه‏کاري‏هاي جنسي را به حداقل مي‏رساند و اعضاي جامعه را نيز به سوي تشکيل خانواده، تنظيم روابط جنسي و عاطفي و قاعده‏مند کردن آن سوق مي‏دهد.
حجاب باعث مي‏شود فاصله‏هاي اجتماعي محفوظ بماند و رعايت شود، يعني هر کسي نمي‏تواند با ديگران هر نوع تعاملي را برقرار سازد. لذا پوشش، تعامل‏ها را الگودار و معنادار مي‏سازد. اين ويژگي مانع نزديک شدن غريبه‏ها و در نهايت ارتباط جنسي مي‏شود. رعايت حجاب و پوشش مناسب، افراد را از بزرگ‏ترين نعمت يعني آزادي برخوردار خواهد ساخت؛ زيرا زنان اجازه نخواهند داد کسي بدون اجازه، به حريم شخصي و خصوصي‏شان نزديک شويد و در اين زمينه تصميم بگيريم. بنابراين اگر افراد پاک و پاکدامن و جامعه سالم مي‏خواهيم، بايد زنان ما پوشش را کاملاً رعايت کنند؛ چنان که امير مؤمنان در نهج‏البلاغه به فرزندش امام حسن(ع) مي‏فرمايد:
وَ اکْفُفْ عَلَيْهِنَّ مِنْ اَبْصارِهِنَّ بِحِجابِکَ اِيّاهُنَّ فَاِنَّ شِدَّةَ الْحِجابِ اَبْقي عَلَيْهِنَّ؛
از راه حجاب و پوشش بانوان آنها را بپوشان؛ زيرا رعايت حجاب به طور جدي و محکم، زنان را به طور سالم‏تر و پاک‏تر حفظ خواهد کرد.

ه) افزايش آزار جنسي

زنان و دختران با پوشش نامناسب در فعاليت‏هاي اجتماعي، به جوانان و مردان بزهکار اجازه خواهند داد تا به حريم آنان تجاوز کنند و مورد اذيت و آزار خود قرار دهند. نقطه شروع بسياري از ناهنجاري‏ها، مزاحمت‏ها و بي‏احترامي‏هايي است که افراد جامعه براي يک‏ديگر به وجود مي‏آورند و بدحجابي عامل بسيار مهمي در ايجاد اين مزاحمت‏ها به شمار مي‏آيد، دختران بزرک کرده با پوشش‏هاي زننده و گاه بسيار تهييج کنده، در جامعه خود را ارائه مي‏نمايند تا شايد نگاه‏هاي آلوده بيشتري را به خود جلب کنند و از اين طريق،حس خودآرايي و خودنمايي را به نحوي ارضا کنند، ولي اين سرابي بيش نيست و عاقبت پشيمان خواهند شد که ديگر راه بازگشت نخواهند داشت. خداوند در قرآن کريم به پيامبرش(ص) مي‏فرمايد:
«يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ ِلأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُوءْمِنينَ يُدْنينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلاَبِيبِهِنَّ ذلِکَ أَدْني أَنْ يُعْرَفْنَ فَلا يُوءْذَيْنَ وَ کانَ اللّهُ غَفُورًا رَحيمًا)؛
اي پيامبر، به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو پوشش‏هاي خود را برخود فروتر گيرند. اين براي آن‏که شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند [به احتياط] نزديک‏تر است و خدا آمرزنده مهربان است.
در شأن نزول اين آيه آمده، هنگامي که شب‏ها زنان براي نماز به مسجد مي‏رفتند، بعضي از جوانان هرزه بر سر راه آنها مي‏نشستند و آنان را با مزاح و سخنان ناروا آزار مي‏دادند و مزاحم آنها مي‏شدند. اين آيه به زنان دستور داد حجاب خود را به طور کامل رعايت کنند تا از کنيزان، آلودگان و يهوديان شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند.
پس جامعه‏اي که بخواهد ثبات امنيتي بيشتري داشته و از ناهنجاري‏ها به دور باشد، بايد خود را از عواملي که باعث ناهنجاري و بزه مي‏شود، دور نگه دارد و حجاب بهترين وسيله‏اي است که زنان و دختران را از آزار جنسي محافظت مي‏کند.

و) جلب نگاه‏هاي چشم‏چران و هوسباز

خداوند به پيامبر اعظم(ص) مي‏فرمايد:
«قُلْ لِلْمُؤْمِنينَ يَغُضُّوا مِنْ اَبْصارِهِمْ؛
به مؤمنان بگو چشم‏هاي خود را از نگاه نامحرمان فرو گيرند.»
شهوت از غرايزي به شمار مي‏آيد که خداوند در آدمي قرار داده است. شهوتي که باعث بقاي نسل و سامان‏دهي زندگي و حيات مي‏شود، آرامش و آسايش را براي جامعه به ارمغان مي‏آورد و آثار بسيار مطلوبي در جامعه خواهد داشت. اما اگر از مسير اصلي خود منحرف شود و در سمت و سويي ديگر قرار گيرد، آثار بسيار بدي براي فرد و جامعه دارد. بدحجابي از مسائلي است که غريزه شهوت را از سير خود منحرف مي‏سازد. زنان بدحجاب، نگاه‏هاي آلوده مردان هوس‏باز را به خود جلب مي‏کنند و آتش شهوت را در دل آنان شعله‏ور مي‏سازند. به ويژه در جامعه‏اي که بيشتر افراد آن جوان هستند، نگاه‏هاي شيطاني به سوي دختران بزک‏کرده و بدحجاب جامعه را به فساد و تباهي رهنمون مي‏سازند.
آري، در جامعه‏اي که چشم‏چراني بر اثر بدحجابي رواج پيدا کند، بسياري از گناهان در آن جامعه رواج پيدا مي‏کند و سرانجام، جوانان چشم‏چران بر اثر اين گناه خانمان‏سوز، زندگي بسياري از دختران معصوم و ساده‏لوح را بر باد مي‏دهند و آبروي خانواده‏ها را به ارزاني مي‏فروشند و زندگي‏ها را سست مي‏کنند و سرمايه عفت و پاک‏دامني را از بين مي‏برند.امام صادق(ع) مي‏فرمايد:
النَّظَرُ سَهْمٌ مِن سِهامِ اِبْليسَ مَسْمُومٌ وَ کَمْ مِنْ نَظْرَةِ اورثَتْ حَسْرَةً طويلةً؛
نگاه، تيري از تيرهاي زهرآگين شيطان است. چه بسا يک نگاه حسرت طولاني در پي دارد!

ز) اختلالات روحي و رواني

اختلال روحي و رواني از آثار ناگوار بدحجابي در جامعه است. برخي از دختران و زنان، بر اساس نياز ذاتي خود براي جلب رضايت محيط و توجه بيشتر بينندگان، به خودآرايي و جلوه‏گري و ارائه پوشش غيرمتعارف مي‏پردازند و افکار خود را در بعد تمايلات و تخيلات موهوم، تقويت مي‏کنند. بنابراين، پوشش و حجاب ناقص فشارهاي فراواني را بر روح و روان افراد وارد مي‏سازد. چنين افرادي هميشه در پي آنند که خود را به گونه‏اي ارائه دهند که افکار و نگاه‏هاي آلوده و هوس‏انگيز را به خود جلب کنند و شخصيت خود را با خواسته‏هاي ديگران همگون سازند. اين خواسته‏ها محدود نيست و وقتي دختران نتوانند خود را مطابق خواست‏ها ارائه دهند. افراد جامعه ثبات روحي و رواني خود را از دست مي‏دهند و اميدها و آرزوها به نااميدي مي‏گرايد. شهيد مطهري؛ مي‏فرمايد:
روح بشر فوق العاده تحريک‏پذير است. اشتباه است که گمان مي‏کنيم تحريک‏پذيري روح بشر، محدود به حد خاصي است و از آن پس آرام مي‏گيرد. همان طور که بشر در ناحيه ثروت و مقام، از تصاحب ثروت و از تملک جاه و مقام سير نمي‏شود و اشباع نمي‏گردد، در امور جنسي نيز چنين است. هيچ مردي از تصاحب زيبارويان و هيچ زني از متوجه کردن مردان و تصاحب قلب آنان و بالاخره هيچ دلي از هوس سير نمي‏شود. از طرفي تقاضاي نامحدود خواه ناخواه انجام ناشدني است و هميشه مقرون است با نوعي احساس محروميت و دست نيافتن به آرزوها که به نوبه خود منجر به اختلالات روحي و بيمارهاي رواني مي‏گردد. چرا در دنياي غرب اين همه بيماري‏هاي رواني زياد شده است؟ علتش آزادي اخلاقي جنسي و تحريکات فراوان سکسي است که به وسيله جرايد و مجلات و سينماها و تئاترها و محافل و مجالس رسمي و غير رسمي انجام مي‏شود.
اگر بتوان از لحاظ پوشش، الگوي مناسبي به جامعه ارائه داد، سلطه‏اي آگاهانه به افراد جامعه پيدا خواهيم کرد و جامعه را از بي‏ارادگي و بي‏اختياري نجات خواهيم داد. اما با بدحجابي، به افراد جامعه اجازه داده‏ايم که هرگونه مي‏خواهند، براي پوشش خود تصميم بگيرند و مدل‏هاي متنوع را جاي‏گزين کنند و دل‏ها را به سمت و سوي انحرافات اجتماعي سوق دهند که در اين صورت، اداره و اختيار از افراد جامعه گرفته مي‏شود و جامعه‏اي که از خود اراده‏اي نداشته باشد، اختلالات روحي و بيماري‏هاي رواني به سراغ آن خواهد آمد و به منجلاب کشيده خواهد شد. «بدحجابي زن در جامعه، سبب نقش بازي کردن او در اسلوب‏ها و مدل‏هاي گوناگون مي‏شود. اين اعمال او را به صورت موجودي بي‏اختيار و بي‏اراده، به هر طرف مي‏کشد و ديگر بر زندگي‏اش تسلط آگاهانه نخواهد داشت. در زندگي و اعمال خود، نظر ديگران را ترجيح مي‏دهد که براي جلوگيري از اين امور منفي، حجاب بهترين درمان مي‏باشد».

ح) تزلزل نهاد خانواده

تشکيل نهاد خانواده، مقدس‏ترين پيوند زناشويي است. براي ثبات اين نهاد، عفت و حجاب خانوادگي مهم‏ترين عامل به شمار مي‏آيد. اگر زن لذت‏هاي جنسي خود را از محيط خانواده بيرون نبرد و دستورهاي اسلام را اطاعت کند، محيط خانه سالم و آرام‏بخش خواهد بود. ولي اگر عفت را رعايت نکند و لذت‏هاي جنسي و خودنمايي‏ها را به بيرون منزل بکشاند، مورد نگاه‏هاي هوس‏آلود نامحرمان قرار خواهد گرفت و ناخواسته عامل پاشيدگي و تيرگي روابط افراد خانواده خواهد شد.
وقتي اختلافات زن و شوهر در محکمه‏هاي قضايي، را ريشه‏يابي مي‏کنيم، پي مي‏بريم که بسياري از ناسازگاري‏ها به دليل رعايت نکردن حجاب است. وقتي زن با آرايش و بدحجابي در جامعه ظاهر مي‏شود، چشم‏ها، به سوي او نشانه مي‏روند و او هم دل‏باخته و فريفته چشم‏چرانان مي‏شود و کم کم از نگاه‏هاي شوهرش لذت نمي‏برد و از او سرد مي‏شود و سرانجام باعث جدايي مي‏گردد. گاهي همين امر از طرف شوهر صورت مي‏گيرد. بر اثر چشم‏چراني و نگاه‏هاي هوس‏آلود به دختران و زنان بدحجاب، از همسرش دل‏سرد مي‏گردد و لذات‏ها و محبت‏هايش در بيرون از خانه صرف مي‏شود. در نتيجه، بناي ناسازگاري با همسرش شروع مي‏شود و تيرگي بر کانون خانواده سايه مي‏افکند.
بنابراين، براي حفظ نظام خانواده و به وجود آوردن محيطي سالم و فرزندان پاک رعايت حجاب ضروري است و بايد بالاترين امنيت، يعني امنيت ناموسي، در خانه حاکم شود. از طرفي بديهي است، اگر خانواده سالم باشد و پوشش را رعايت کند، جامعه که از اجتماع خانواده‏ها تشکيل شده، سالم و پايدار خواهد ماند. در جامعه‏اي که بيشتر اعضاي آن را جوانان تشکيل مي‏دهند بايد در برابر اين فرآيند حساس‏تر باشند؛ زيرا جوانان در برابر مناظر شهوت‏انگيز و تهييج‏کننده، زودتر تحريک مي‏شوند و چنين مناظري عامل مهمي در سوق دادن آنان به فساد خواهد شد. در نتيجه، نيروي فعال اجتماع به راه‏هاي فساد و تباهي کشانده مي‏شوند و به جامعه ضربه جبران‏ناپذيري از جهات اقتصادي مادي، اجتماعي و اخلاقي وارد خواهد شد.
«آمارهاي قطعي و مستند نشان مي‏دهد که با افزايش بي‏حجابي و بدحجابي در جهان، طلاق و از هم‏گسيختگي زندگي زناشويي در دنيا به طور مدام بالا رفته است؛ چرا که «هر آن‏چه ديده بيند دل کند ياد» و هر چه دل در اين‏جا يعني هوس‏هاي سرکش، بخواهد، به هر قيمتي باشد به دنبال آن مي‏رود و به اين ترتيب هر روز دل به دل‏بري مي‏بندد و با ديگري وداع مي‏گويد».
به اميد روزي که بتوان جامعه را به زيور عفاف و حجاب مزين کرد و از بدحجابي رهانيد.
منبع: پيام زن