رعايت نکات ايمني و بهداشتي در تهيه و انتخاب اسباب‏بازي

اسباب‏بازي‏هاي پلاستيکي بايد صاف و براي لمس کردن مناسب باشند و از جنس شکننده نباشند، زيرا در صورت شکستن، لبه‏هاي آن تيز و برنده مي‏شود.

در اسباب‏بازي‏هاي چوبي، چوب بايد کاملاً صاف و سمباده کشيده شده باشد تا تراشه‏هاي آن در دست کودک فرو نرود.

جنس اسباب‏بازي، بخصوص براي کودکان زير دو سال) که همه چيز را به دهان مي‏برند، بايد قابل شستشو و ضدعفوني باشد.

وزن آنها براي کودک قابل تحمل باشد و از لحاظ حجم در دهان کودک جاي نگيرد (خصوصا زير دو سال که همه چيز را به دهان مي‏برد.

اسباب‏بازي‏هاي چيني و شيشه‏اي را نبايد در اختيار کودکان کوچک‏تر از سه سال قرار داد.

در اسباب‏بازي‏ها، پيچ و مهره‏هاي بازشو و سوزن و سنجاق و پيچ و قزن و غيره به کار نرفته باشد.

بايد از به کار بردن مواد قابل اشتعال در اسباب‏بازي‏ها خودداري کرد. اين نکته بخصوص در مورد اسباب‏بازي‏هايي که درون‏شان با کاغذ و پوشال پر شده است، اهميت بسيار دارد.

لايي اسباب‏بازي‏هاي پر شده، ضدعفوني شده و بهداشتي باشد.

در اسباب‏بازي‏هايي که از شيشه استفاده مي‏شود، بايد لبه‏هاي آن گرد و صاف پرداخت شود.

در مصرف پلاستيک بايد از رنگ‏دانه‏اي (مستربچ) استفاده شود که رنگ‏دهنده نباشد.

اگر در ساخت اسباب‏بازي ميخ يا پيچ به کار رفته است، بايد توجه داشت که در اسباب‏بازي فرو رفته باشد و قسمت‏هاي تيز و بُرنده آنها بيرون نباشد.

اگر در ساخت اسباب‏بازي فنر به کار رفته است، فنر بايد در بدنه اسباب‏بازي جاي داشته باشد به طوري که اگر «در برود» به دست و صورت کودک آسيب نرساند.

چشم‏ها و اجزاي صورت حيوانات و عروسک‏ها بايد به خوبي چسبانده يا دوخته شوند زيرا اگر اين قسمت‏ها محکم نباشند ممکن است کودک با ناخن و دندان آنها را بکَند و فرو بدهد. اين نکته را بخصوص در مورد اسباب‏بازي کودکان کوچک‏تر از دو سال بايد بيشتر رعايت کرد.

اسباب‏بازي‏هايي که کودک وارد آنها مي‏شود، مانند چادر يا خانه عروسک بايد چنان باشد که کودک بتواند درِ آنها را از بيرون و داخل به راحتي باز کند.

نخ يا ريسمان اسباب‏بازي‏هاي کشيدني بايد بدون گره باشد و قطرش از يک و نيم ميلي‏متر کمتر نباشد تا دست کودک را نَبُرد.

اسباب‏بازي خاص کودکان کوچک‏تر از دو سال (که چيزها را به دهان مي‏برند) بايد به اندازه کافي بزرگ باشد تا کودک نتواند آن را فرو برد.

رنگ آنها جالب و جذاب باشد. در اسباب‏بازي‏هايي که امکان دارد کودک آنها را به دهان ببرد، يا با پوست و لباس بدن کودک در تماس است، بايد در مواد رنگي آنها از رنگ‏هاي استاندارد مواد غذايي استفاده شود. مانند سازدهني، دندان‏گير، دستبند، گردنبند، عروسک‏هاي دستکشي و ساير وسايلي که در اثر عرق بدن و يا بزاق دهان، موجب رنگي شدن پوست بدن و يا پوشاک کودک مي‏شود.

عروسک‏هايي که موهاي نايلوني دارند و هر نوع حيوانات پشمالويي که پشم‏شان از الياف مصنوعي است، هم حساسيت‏زا هستند و هم به آساني شعله‏ور مي‏شوند.

براي سر پا نگه داشتن حيوانات پشمالويي که در بدن آنها ميله‏هاي فلزي قرار داده‏اند، بخصوص گوش خرگوش‏ها که به وسيله اين ميله‏هاي فلزي راست مي‏ايستد، کودک به تدريج پوشش حيوان را پاره مي‏کند و با ميله داخل آن، به خود يا همبازي‏اش ممکن است آسيب برساند.

حيوانات پشمالو در سنيني که کودک همه چيز را به دهان مي‏برد، اسباب‏بازي خوبي نيستند، چون کودک به راحتي پشم‏هاي آن را با ليسيدن مي‏خورد. گاه پس از معاينه پزشکي يا عمل جراحي از داخل شکم کودک پشم‏هاي اسباب‏بازي خارج شده است.

افزون بر اشياي نوک‏تيز، هر نوع شي‏اي که پيچ و مهره‏هاي کوچکي دارد، براي کودک خطرناک است. کودک يک ساله به راحتي پيچ و مهره و سرپوش قابلمه‏ها را باز مي‏کند و مي‏بلعد.

جغجغه‏هايي که داخل آنها سنگ يا توپک وجود دارد، ممکن است بشکند يا از هم باز شود، از اين‏رو براي خردسال خطرناک است زيرا احتمال دارد در دهان کودک قرار گرفته و موجب خفگي او شود.

دقت کنيد در خردسالي نبايد کيسه‏هاي پلاستيکي را در دسترس کودک قرار دهيد، چون ممکن است آن را روي سر و صورت خود بکشد و هنگام تنفس زماني که دَم و بازدم صورت مي‏گيرد، جلوي مجاري تنفسي او را بگيرد و دچار خفگي شود.

از بازي کودک با اسباب‏بازي‏هايش روي پله‏ها و يا پاگرد منزل جلوگيري کنيد.

از بازي کردن کودک با بندک (طناب) پرده‏ها جلوگيري کنيد. گزارش‏هايي رسيده است که کودکاني بدين وسيله دچار خفگي شده‏اند.

به کودکان زير پنج سال اجازه دوچرخه‏سواري در خيابان يا کوچه‏هاي خلوت و حتي کوچه‏هاي بن‏بست را ندهيد.

مراقب باشيد در زمين بازي ممکن است تاب‏ها با بچه‏هاي خردسال برخورد کند و باعث صدمات شديد گردد. در اطراف تاب‏ها مي‏بايست فضاي کافي وجود داشته باشد. گفته مي‏شود برخورد کودک با گوشه صندلي تاب در اين سرعت (تا 38 کيلومتر در ساعت گزارش شده) همانند تصادف کودک با يک کاميون پنج تن است. بهتر است صندلي‏هاي تاب از لاستيک يا پلاستيک ساخته شده باشند، نه چوب و فلز.

اسباب‏بازي‏هاي کودک را هر چند وقت بررسي و کنترل کنيد. اسباب‏بازي‏هايي که با شکسته شدن نوک آنها تيز شده، يا بعضي از وسايل چوبي که تراشه‏دار شده، يا قطعاتي که تَرک برداشته و يا سرِ چکشي که لق شده و ... ممکن است به کودک صدمه و آسيب وارد کند.
منبع: پيام زن