يکي ديگر از مسائل مهم تربيتي ، هماهنگي پدر و مادر در تربيت فرزندان است، هنگامي که زن باردار مي شود، بايد پدر و مادر خودشان را در مسائل اخلاقي، رواني، تربيتي، اجتماعي، هماهنگ و متحد نمايند. اگر پدر بگويد اين کار بد است و مادر آن را خوب بداند.
پدر تنبيه کند و مادر دلسوزي و محبت. پدر بگويد برو، و مادر بگويد نرو، کودک دچار سرگرداني، دودلي، و کينه و خشم شده و نسبت به يکي از آنها نفرت پيدا مي کند، و تربيت نمي شود، و از آرامش روحي برخوردار نيست، متأسفانه مشکل ناهماهنگي در اغلب خانواده ها وجود دارد، و کودکان به يکي از ( پدر يا مادر ) پناه برده و جرم و خيانت خود را ادامه مي دهند، کودکي که مدادي پيدا کرد و با آن دارد مشق مي نويسد، اگر پدر بگويد، کار بدي کردي و فردا در مدرسه اعلان کن تا صاحبش پيدا شود، و مادر پرخاش کنان بگويد نه هر چه پيدا کردي مال تو است. آن کودک به اين آساني ها تربيت نمي شود، و خوبيها و بديها در نظرش يکسان مي شوند و هميشه در جنايت و فساد اخلاق، راه فراري مي يابد. پدر و مادر بايد هماهنگ باشند. اگر پدر در برابر کار خلافي کودک را سرزنش يا تنبيه نمود. مادر هم بايد آن کار زشت را نکوهش کند و با محبت هاي مادرانه به او پند و اندرز دهد (که ديگر از اين کارها نکني، خوب و مهربان باش، و پدر در سرزنش و تنبيه تو غرضي جز اصلاح تو ندارد. بمادرت قول بده که خوب باشي ) و از اين قبيل ....
منبع: کتاب مسئوليت تربيت