اعتماد به نفس اصلي ترين کليد موفقيت در زندگي است. اعتماد به نفس بالا براي شادي و موفقيت کودکان و نوجوانان بسيار مهم مي‌باشد. اين مقاله مطالب مهمي را براي بهبود بخشيدن اعتماد به نفس کودکان و چگونگي آموزش آن را در اختيار شما قرار مي‌دهد.
اعتماد به نفس نشانه احساسي است که به خود داريم و رفتارمان خيلي واضح اين احساسات را نشان مي‌دهد. به عنوان مثال:
کودک و يا نوجوان با اعتماد به نفس بالا مي‌تواند:
بصورت مستقل عمل کند. مسئوليت‌پذير باشد. از کارهايي که انجام مي‌دهد مطمئن باشد. از انجام کارهاي جديد نترسد. احساسات مثبت و منفي خود را کنترل کند. به ديگران پيشنهاد کمک بدهد.
و از طرفي ديگر کودکي که اعتماد به نفس پاييني داشته باشد: از تجربه کردن پرهيز مي‌کند. احساس مي‌کند که دوستش ندارند و او را نمي‌خواهند. ديگران را براي کاستي‌هاي خود سرزنش مي‌کند. نمي‌تواند ناکاميهاي خيلي طبيعي را تحمل کند. به راحتي تحت تاثير قرار مي‌گيرد.
والدين بهتر از هر کس ديگري مي‌توانند اعتماد به نفس را در کودکان خود تقويت نمايند. اعتماد به نفس دادن به کودکان کار سختي نيست و در واقع اکثر والدين نمي‌دانند که چگونه کلمات و رفتار آنها بيشترين تاثير را بر روي احساسات کودکان و اعتماد به نفس آنها دارد.
زماني که احساس خوبي داريد آن را بيان کنيد.
معمولاً والدين براي نشان دادن احساسات منفي خود به کودکان سريع عمل مي‌کنند اما گاهي مواقع احساسات مثبت خود را به آنها انتقال نمي‌دهند. اگر به کودک خود نگوييد که دوستش داريد او هيچ گاه اين احساسات شما را نخواهد فهميد. کودکان کلمات مثبتي را که به آنها مي‌گوييد در ذهن نگه مي‌دارند.
به کودکان داشتن اعتماد به نفس را بياموزيد.
صحبت کردن با خود براي انجام همه کارها مهم است. روانشناسان معتقدند که صحبتهاي منفي با خود به دليل داشتن اضطراب و افسردگي مي‌باشد. هر چه که فکر مي‌کنيم در احساساتمان و احساساتمان در رفتارمان نمود پيدا مي‌کند. بنابراين بسيار مهم است که به کودکانمان ياد بدهيم که چگونه تفکرات مثبتي نسبت به خود داشته‌‌باشند. بعنوان مثال: اگر کمي تلاش کنم مي‌توانم اين مشکل را حل کنم.
از انتقاد کردن همراه با تمسخر خودداري نماييد.
بعضي مواقع مورد انتقاد قرار دادن کودک بسيار مهم مي‌باشد اما مواقعي که اين انتقاد همراه با تمسخر و استهزا باشد وضع را بدتر مي‌کند. بسيار مهم است که در مواقع انتقاد به جاي کلمه تو از کلمه من استفاده نماييم،مثلاً بجاي اينکه بگوييم تو بچه تنبل و شلخته‌اي هستي، بگوييم من دوست دارم که لباسهايت را سر جايش بگذاري.
به کودکانتان بياموزيد که چگونه تصميم بگيرند و تصميم گيري خوب را تشخيص دهند.
کودکان بدون آگاهي در همه حال مشغول تصميم گيري هستند. راههاي بسياري وجود دارد که والدين مي‌توانند به کودکانشان براي بهبود تواناييهايشان در تصميم‌گيري کمک نماييد:
1. به کودک کمک کنيد تا مشکلاتي که نياز به تصميم‌گيري دارد را مشخص کند. از او بپرسيد که نظرش درباره آن موقعيت چيست و چه چيزي را مي‌خواهد تغيير دهد.
2. فکرهايي را که بنظرش مي‌آيد مشخص کند. معمولاً بيشتر از يک راه حل يا انتخاب براي يک مشکل وجود دارد.
3. به کودک اچازه دهيد که يکي از راه حلها را بعد از اينکه درباره همه آنها خوب فکر کرد انتخاب نمايد. بهترين راه حل،راه حلي است که بتواند مشکل را حل نمايد و کودک احساس خوبي درباره خود داشته باشد.
4. سپس با کودک درباره راه حل انتخابي صحبت کنيد؟ آيا راه حل مناسبي بود؟ و يا اشتباه بود؟ اگر اشتباه بود دليل آن چيست؟
منبع: گروه سلامت سيمرغ