26 آبان 1387 / 17 ذيقعده 1429 / 16 نوامبر 2008

1) شهادت سرلشگر پاسدار "مهدي زين‏الدّين" فرمانده لشكر 17 علي‏بن ابي‏طالب(ع) (1363ش)
سردار رشيد اسلام، شهيد مهدي زين‏الدين در سال 1338 ش در خرم آباد لرستان و در يك خانواده مذهبي به دنيا آمد. دوران تحصيلات متوسطه را كه مصادف با تبعيد شهيد آيت‏اللَّه سيداسداللَّه مدني به خرم آباد بود در جوار پرفيض ايشان پشت سر گذاشت. علاقه متقابل آيت‏اللَّه مدني به مهدي زين‏الدين موجب شد كه او بيشتر اوقات را در كنار آن عالم فرزانه سپري كند. مهدي در سال 1356 رتبه چهارم شركت كنندگان كنكور سراسري از دانشگاه شيراز را اخذ نمود. خانواده شهيد زين‏الدين در اوايل انقلاب اسلامي به شهرستان قم مهاجرت كردند. شهيد زين‏الدين پس از انقلاب اسلامي فعاليت‏هاي خود را از جهاد سازندگي شروع كرد و سپس به عضويت رسمي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد. وي در آزادسازي كردستان از سيطره ضدانقلاب، فعاليت‏هاي فراواني به عمل آورد و پس از شروع جنگ تحميلي مسؤوليت‏هاي مختلفي به عهده گرفته و تا زمان شهادتش، در عمليات‏هاي متعددي شركت نمود، تا اينكه به سبب لياقت توصيف ناپذيرش مفتخر به فرماندهي لشكر 17 علي بن ابيطالب(ع) قم گرديد. سرانجام سردار مهدي زين‏الدين به همراه برادرش مجيد، در يكي از مناطق كردستان از سوي ضدانقلاب شربت شهادت نوشيدند و پس از تشييعي با شكوه در گلزار شهداي قم در كنار هم به خاك سپرده شدند.

2) اعلام موجوديت مجلس اعلاي انقلاب اسلامي عراق (1361ش)
هدف تشكيل مجلس اعلاي انقلاب اسلامي عراق، نجات مردم اين كشور از اختناق و استبداد رژيم بعثي عراق و تأسيس حكومتي بر اساس رأي و مشاركت همه مردم اعلام شده است. مجاهدان عراقي وابسته به مجلس اعلا در زمان جنگ همراه با نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران ضرباتي بر رژيم ديكتاتوري بعث وارد كردند و اين مجلس پس از جنگ نيز بزرگترين گروه اسلامي مخالف رژيم بغداد در عرصه‏هاي سياسي، فرهنگي و نظامي بوده است. راهبرد اصلي مجلس اعلاي انقلاب اسلامي عراق، استفاده از نيروي مردم مسلمان و بدنه ارتش اين كشور براي قيام نهايي بر ضد نظام فاسد و استبدادي حاكم بر عراق بود. اين مجلس پس از فروپاشي رژيم صدام در فروردين 1382، فعاليت‏هاي خود را در داخل كشور عراق متمركز نمود. و علي رغم شهادت آيت‏اللَّه سيدمحمد باقر حكيم، رهبر اين مجلس، اهداف اسلامي خود را دنبال مي‏كند.

3) درگذشت استاد "ابراهيم پورداود" محقق و ايران‏شناس برجسته (1347ش)
استاد ابراهيم پورداود در سال 1264 ش در شهرستان رشت به دنيا آمد. وي پس از آموختن دروس ابتدايي به تهران رفت و پس از فراگيري حكمت و طب قديم، براي ادامه تحصيل عازم بيروت و سپس فرانسه شد. استاد پور داود پس از اقامت كوتاهي كه در ايران داشت، در آلمان مطالعات عميق خود را درباره آيين، زبان و فرهنگ ايران باستان آغاز كرد و كتاب اَوِستا را محور اصلي پژوهش خود قرار داد. وي همچنين براي تكميل مطالعات و پژوهش‏هاي ايران‏شناسي خود به هندوستان رفت و به تدريس در دانشگاه پرداخت. اين محقق برجسته در سال 1315 جهت تدريس در دانشكده ادبيات و حقوق دانشگاه تهران دعوت شد. از آن پس در ايران ماندگار گرديد. وي در سال 1317 به عضويت پيوسته فرهنگستان جهاني هنر و دانش درآمد و در سال 1346 به پاس خدمات انسان دوستانه‏اش، از دربار واتيكان نشان علمي دريافت كرد. وي در نهايت پس از 27 سال تدريس مداوم، در سال 1342، با عنوان استاد ممتاز از دانشگاه بازنشسته شد. استاد پور داود سرانجام در سال 1347 در هشتاد و سه سالگي در گذشت. پورداود يكي از شايسته‏ترين و ارجمندترين فرزندان ايران زمين و نمونه كامل يك استاد در سطح جهاني بود كه در شيرازه بندي كارنامه باستاني ايران رنج فراوان برد و آثاري عرضه كرد كه فرهنگ ايران باستان، آناهيتا و هرمزنامه از آن جمله‏اند.

4) 17 ذيقعده سال 1263 هجري قمري : حاج ملا محمد تقي برغاني قزويني معروف به شهيد ثالث از علماي بزرگ قرن سيزدهم هجري قمري به شهادت رسيد. اين دانشمند شيعه مذهب در برغان متولد شد و در قزوين و قم و اصفهان ادبيات عرب و دروس حوزه را فراگرفت. و بعد از عزيمت به عتبات از شيخ جعفر كاشف الغطاء علوم ديني را آموخت. او بسيار زاهد و با تقوا بود و بيشتر اوقاتش را به ترويج احكام دين اختصاص مي داد. عيون الاصول در اصول فقه ، مجالس المتقين در مواعظ، منهج الاجتهاد در شرح شرايع الاسلام از تأليفات او است . در مورد نحوه شهادت وي صاحب ريحان الادب آورده است كه در اوايل ظهور فتنه بابيه و سال اول قدرت رسيدن ناصر الدين شاه سبب تدافعات ديني و مجاهدتهاي اين عالم اسلامي كه ازعادات فطري ايشان بود تصميم به قتل وي گرفتند . ماجرا از اين قرار بود كه شبي به حسب عادت معمول به مسجد رفت و مشغول فريضه نماز شد هنگامي كه به مسجد رفت چند نفر از باي ها به وي هجوم آوردندو هشت نقطه از گردنش را به نيزه مجروح كردند و متواري شدند و حاج ملامحمد تقي برغاني پس از انتقال به منزلش بعد از دو روز به رحمت ايزدي پيوست و در جوار شاهزاده حسين قزوين به خاك سپرده شد.

5) 17 ذيعقده سال 968 هجري قمري : ميرزا اشرف جهان قزويني شاعر نامدار ايران در قريه كوهپايه قزوين ديده از جهان فروبست و در آرامگاه شازده حسين به خاك سپرده شد ميرزا اشرف جهان از همان آغاز جواني ذوق و استعداد خود را در شاعري با سرودن اشعار نغز و شيوا نشان داد. وي كه از شاعران عهد شاه طهماسب صفوي بود سلسله نسبش به امام حسين )ع( مي رسد. پدرش ميرزا نور الهدي معروف به قاضي جهان مدتي وزير اعظم دربار شاه طهماسب اول بود اشرف جهان مانند پدرش مدت 15 سال وكالت املاك او را به عهده داشت اما در اواخر عمر از كار بر كنار شد .اين شاعر ايراني عللاوه بر شعر در زمينه هاي خط ،فصاحت و بلاغت مشهور عصر خود بود . از وي ديوان شعر بصورت خطي باقيست.

6) ترور "ناصرالدين شاه قاجار" در حرم عبدالعظيم توسط ميرزا رضاكرماني(1313ق)
ناصرالدين شاه قاجار كه پس از مرگ محمدشاه، در سن شانزده سالگي به سلطنت رسيده بود، به مدت پنجاه‏سال در مقام پادشاهي ايران قرار گرفت و در دوران سلطنتِ بلند مدت وي تحولات مثبت و منفي گوناگون در كشور به وجود آمد. سرانجام ميرزارضا كرماني در آستانه‏ي آغاز جشن پنجاهمين سالگرد پادشاهي ناصرالدين شاه، با اشارت سيد جمال الدين اسد آبادي، با شليك چند گلوله در زيارتگاه حضرت عبدالعظيم حسني(عليه السلام) به عمر شاه 66 ساله‏ي قاجار پايان داد. پس از ناصرالدين‏شاه، پسر 45 ساله‏اش مظفرالدين شاه كه چهل سال وليعهد ناصرالدين شاه بود، به سلطنت رسيد.

7) تبعيد حضرت امام موسي كاظم(عليه السلام) از مدينه به عراق(179 ق)
حضرت امام موسي كاظم(عليه السلام) هفتمين پيشواي معصوم، به دستور هارون الرشيد، خليفه‏ي ستمكار عباسي درمدينه دستگير و به بصره تبعيد شد. گويند آن حضرت در هفتم ذيحجّه‏ي سال 179 ق وارد آن شهر گرديد و به زندان فرستاده شد. امام، مدتي در زندان عيسي بن جعفر، حاكم بصره، بود؛ اما وي به هارون نامه‏اي نوشت و درخواست كرد كه امام رابه فردي ديگر بسپارد، زيرادر تمام اين مدت، سَنَدي بر ضد او نيافته است. هارون نيز امام را به بغداد تبعيد كرد و از وزير خود فضل بن ربيع خواست كه آن حضرت را به شهادت برساند، اما او نپذيرفت. سرانجام سِنْدي بن شاهِك به دستور يحيي بن خالد برمكي، وزير دربار عباسي و به خواست هارون، امام كاظم(عليه السلام) را به شهادت رساند.

8) 16نوامبرسال 1945ميلادي: ميهن پرستان ويتنام نبرد خونين ويتنام را براي ريشه كن كردن نفوذ فرانسويان درآن سرزمين كردند. دراين نبرد كه عامل اصلي وقوع آن تجاوز قواي فرانسه به خاك ويتنام بود. مردم اين كشور به فرماندهي هوشي مينه فرانسويان را شكست دادند. سرانجام پس از9سال جنگ و تحمل مرارتهاي بسيارآنان را مجبور به خروج ازكشورشان كردند. شايان توجه است كه پس ازاين جنگ به موجب موافقت نامه ژنو، ويتنام به دو بخش جنوبي و شمالي تقسيم شد.

9) مرگ "واسكو دو گاما" مكتشف، دريانورد و پيشاهنگ استعمار پرتغال (1524م)
واسكو دوگاما، دريانورد پرتغالي در 17 فوريه 1469م در پرتغال به دنيا آمد و از جواني به كار در دريا علاقه‏مند شد. در همان اوقات كه كريستُف كُلمب، دريانورد معروف ايتاليايى، راهي را به طرف هندوستان جستجو مي‏كرد، واسكودوگاما درصدد يافتن مسيري از طرف دماغه اميد نيك در جنوبي‏ترين نقطه قاره افريقا بود تا از طريق خليج عمان به هند برسد. از اين رو در سال 1497م در 28 سالگي از دماغه اميدنيك عبور كرد و به سواحل زنگبار در تانزانياي كنوني رسيد. ولي مخالفت اعراب، كه تا آن زمان بازرگاني بين هند و مديترانه در دستشان بود او را مجبور كرد تا به كشورش باز گردد. از اين رو با كمك پادشاه پرتغال و با همراهي 20 كشتي، راه ناتمام قبلي را ادامه داد و به خليج عمان رسيد و اعراب را شكست داد. وي پس از آن، مقدمات نفوذ استعمار پرتغال را در نواحي متصرفه فراهم ساخت و اين استعمار را قوت بخشيد. با اين حال هنگامي كه در سال 1503م به پرتغال بازگشت بر اثر حسادت و بدگويى اطرافيان، واسكو دوگاما مورد بي‏مهري شاه قرار گرفت و از آن پس به مدت 20 سال خانه نشين بود. وي درنهايت در سال 1524م به عنوان نايب السلطنه هند، راهي آن ديار شد، ولي پيش از سر و صورت دادن به وضع متصرفات استعماري پرتغال، در شانزدهم نوامبر 1524م در 55 سالگي در هندوستان درگذشت.

10) درگذشت "فرانتس شوبرت" آهنگ ساز نامي اتريشي (1828م)
فرانتس پيتر شوبِرتْ، آهنگ‏ساز و موسيقي‏دان معروف اتريشي، در 14 آوريل 1797م در خانواده‏اي گمنام و تهي‏دست درنزديك ويِن پايتخت اتريش به دنيا آمد. وي از كودكي به موسيقي علاقه‏مند شد و پس از تحصيل در اين رشته، قبل از هجده سالگي، مشغول آهنگ‏سازي گرديد. اما اين امر موجبات ترقي او را فراهم نياورد و شوبرت همچنان، زندگي محقري داشت. وي در سراسر عمر، گمنام، بيكار و فقير بود و هرگز در زمان حيات، به ثروت و شهرت نرسيد. شوبرت تمام روز را آهنگ مي‏ساخت و شب‏ها با دوستانش به تفريح مي‏پرداخت. نبوغ واقعي شوبرت در زمان حياتش، چنان كه بايد شناخته نشد و كسي مقام و شخصيت واقعي او را درك نكرد. شوبرت به محض آنكه شعري را مي‏خواند، در انديشه‏اش تبديل به موزيك مي‏شد و با سرعتي زياد براي آن آهنگ مي‏ساخت، سپس با دقت فراواني، در آن تجديد نظر مي‏كرد. شوبرت در دوران زندگي كوتاه خود، بيش از شش‏صد ترانه ساخت، ولي هيچ كدام از آن‏ها، با استقبال مردمي مواجه نگرديد. اما اين آثار بعدها در دنيا با احترام و ستايش روبرو شدند. فرانتس شوبرت سرانجام در شانزدهم نوامبر 1828م در 31 سالگي درگذشت.

11) اختراع باران مصنوعي توسط "پروفسور لايمر" شيمي‏دان امريكايي (1964م)

معرفي سايت مرتبط با اين مقاله