به چه فكر مي كرديد؟ آيا شما به بچه ها نگفتيد كه اين كار درستي نيست. شما چه كار كرديد؟ آيا برايتان مهم نيست كه بچه ها هميشه در شلوغي باشند؟ آيا او هميشه درصحبت كردن و ابراز عقيده مشكل دارد؟ آيا دقت كرده ايد كه بچه شما همواره مغلوب خواست ديگران مي شود؟
شايد اين مسئله مهمي به نظر نرسد اما اگر قرارباشد كه بچه برهمين منوال باشد كه نتواند به طور قاطعانه و محترمانه «نه» بگويد بايد هميشه تسليم خواست و عقيده ديگران باشد.بد نيست بدانيد كه مدتي قبل بر روي بيش از 991 نفر بين سنين 9 تا 14 سال تحقيقي انجام شد و نتيجه اين بود كه درحدود 36 درصد از آنها به ويژه در روابط دوستان و هم سن و سالانشان دست به كارهايي مي زنند كه خواست قلبي شان نبوده اما نتوانستند درمقابل اصرار دوستان مقاومت كنند و نه بگويند.دراينجا لازم است بدانيد كه اخبار خوبي نيز هست. مهارتهاي تقويتي قابل آموزش به كودكان هستند. و با وجود اينكه هرگز براي آموختن دير نيست اما هرچه والدين بتوانند اين مهارتهاي ارتباطي را زودتر به فرزندانشان بياموزند اعتماد به نفس فرزندانشان بيشتر افزايش مي يابد و والدين نيز به آرامش بيشتري دست مي يابند.
دراين بخش قصد داريم شما والدين گرامي را با برخي از اين شيوه ها آشنا سازيم.
راجع به موضوع آزادانه صحبت كنيد
چنانچه فرزندتان به دليل فقدان مهارتها از مشكلي ناراحت است شايد برايش دشوار باشد كه درمورد آن صحبت كند. درچنين شرايطي بهتر است شما سر صحبت را بازكنيد. براي مثال به او بگوييد« من متوجه شدم امروز وقتي در زمين مشغول بازي بودي دوستت به تو گفت سنگها را بردار و پرتاب كن و تو هم كردي. البته خودت بهتر مي داني اما دوست دارم كمي بيشتر درمورد آن صحبت كنيم زيرا مي دانم كه تو مي دانستي اينكار خوبي نيست اما باز هم تصميم گرفتي آن را انجام دهي.»
شايد اگر بتواني خود را عادت دهي كه هركاري فكر مي كني درست است به دوستانت بگويي و درمورد نظرات خوب و صحيح ات پافشاري كني بهتر باشد.
درمورد ارزشها و اعتقادات درست صحبت كنيد
والديني در بزرگ كردن فرزندان با اعتماد به نفس بالا موفق هستند كه بتوانند به فرزندانشان نشان دهند اعتقادات و ارزشهاي فكري خانواده يك شبه و تصادفي به وجود نيامده و پشت هر كدام از آنها استدلال و فكري سنجيده و درست نهفته است.
براي مثال اگر قانون خانواده اين است كه فيلم هاي خشونت آميز را نمي پسندد براي فرزندتان دليل اين امر را توضيح دهيد تا او خودش به اين نتيجه برسد كه ديدن چنين صحنه هايي برايش خوب نيست تا وقتي دوستانش او را به اين كار دعوت مي كنند رغبتي نداشته باشد و بتواند با قاطعيت «نه» بگويد. اين مسئله را مي توانيد درمورد سيگار كشيدن يا مسائل مشابه نيز امتحان نماييد.
ديگر او را نجات ندهيد
اگر قرار باشد نقش شما به طور مداوم عذرخواهي كردن -توجيه كردن يا متقاعد كردن ديگران براي نجات و حمايت از فرزندتان باشد اشتباه مي كنيد. ديگر اينكار را نكنيد بگذاريد تا خودش مسئوليت كارهايش و عواقب آنها را بپذيرد تا از عواقب بله و نه گفتن آگاه شود و آنها را لمس كند. بدين ترتيب به تدريج بزرگ مي شود و دركودكي نخواهد ماند.
الگوي خوبي برايش باشيد
اگر قرار است فرزندتان روي عقايد صحيح خود پافشاري كند بايد درخانواده نيز الگوي خوبي برايش باشيد. بايد به گونه اي رفتار كنيد كه فرزندتان بتواند به شما اعتماد و اطمينان كند تا بتواند به خود نيز اتكا كند.
نه گفتن را به او بياموزيد
به او بگوييد مي تواند در ادامه كلمه «نه» دليل آن را نيز بيان كند و يا اينكه با يك عذرخواهي مختصر از «نه» گفتن خود دفاع كند.براي مثال اگر دوستانش خواستند براي گردش بعد ازمدرسه او را ببرند مي تواند بگويد «نه متشكرم. من همين حالا هم ديرم شده و خانواده ممكن است نگرانم شود.»يا حتي در چنين مواردي مي تواند يك پيشنهاد جايگزين دهد. براي مثال بگويد «نه متشكرم. چرا فردا با هم نرويم كه بتوانيم امشب به خانواده مان اطلاع دهيم و فردا سر فرصت برويم.» يا اينكه «چطور است به جاي سينما به پارك برويم.»
حالت بدني قاطع را به فرزندان بياموزيد
چنانچه قرار باشد فردي «نه» بگويد اما درحالي بايستد كه سر و چشمانش پايين باشد و دستانش نيز به نوعي آويزان باشد اين حالت به طور كلي نشانگر نوعي حالت ضعف در فرد است.پس به فرزندتان بياموزيد كه در هنگام صحبت صاف بايستد و شانه ها را عقب داده و به طور مستقيم به چشمان فرد مخاطب نگاه كند و تماس چشمي برقرار كند.بدين ترتيب اعتماد به نفس او نيز افزايش يافته و راحت تر مطلب مورد نظرش را بيان خواهد كرد.
لحني محكم در هنگام پاسخ لازم است
چنانچه فردي پاسخ منفي بدهد اما از پاسخ خود اطمينان نداشته باشد اين مورد درلحن صدايش مشخص مي شود و بدين ترتيب فرد مقابل نيز ممكن است درمورد خواسته اش اصرار بورزد اما زماني كه فرزندتان با لحني مطمئن پاسخ منفي بدهد ديگر اصراري نيز صورت نمي پـذيرد.
گفتگوهاي خانوادگي داشته باشيد
آيا مي دانيد شرايط يك گفتگوي صحيح خانوادگي چيست؟

همه حضور داشته باشند وگوش دهند

كسي نظر ديگري را ناديده نينگارد.

به نظرات يكديگر احترام بگذاريم حتي اگر با آن مخالف هستيم.

با آرامش صحبت شود.

تمام اعضا حق و زمان صحبت كردن داشته باشند و دربحث شركت كنند.
درچنين شرايطي تمريني براي فرزندان مي باشد تا بتوانند عقايد و نظرات خود را با دليل و برهان ابراز كنند و در ضمن مخالفت خود را با احترام بيان كنند.
توجيه كردن بس است
قرار نيست كسي عقيده اي داشته باشد كه بداند درست است اما براي فردي ديگر كاري خلاف آن انجام دهد وبعد هم براي آن بهانه بتراشد و كارش را توجيه كند.گاهي اوقات فرزندان حتي درسنين بالاتر كارهايي مي كنند كه آن را نمي پسندند و دليلي نيز برايش نمي بينند اما به منظور جلب محبت ديگري به آن تن مي دهند. درچنين مواردي بايد ياد بگيرند كه عزت نفس و ارزشهايشان مهم تر است.
اميدواريم با رعايت موارد فوق بتوانيم فرزنداني داشته باشيم كه رفتاري موجه وموقر داشته باشند و به موقع نظر مثبت يا منفي خود را ابراز نمايند.