همه ما به دوست داشتن و دوست داشته شدن نيازمنديم. تحقق اين نياز مستلزم تلاشي دو جانبه مي باشد و زندگي مشترك بهترين كانون مهرورزي است.به همين دليل ايجاد روابط زناشويي پر دوام و سرشار از عشق و محبت براي رسيدن به سلامتي رواني، ضرورتي اساسي محسوب مي شود.در زندگي مشترك محبت بي قيد و شرط زماني تحقق مي يابد كه زوجين قلبهايي سرشار از مهر و لبريز از علاقه نسبت به يكديگر داشته باشند. اما تحقق اين رابطه و دوام آن، علاوه بر هدفمند بودن و نيت خيرخواهانه داشتن، به مهارت، تمرين، ممارست، پايبندي و تعهد نيز احتياج دارد.به اعتقاد روانشناسان براي رسيدن به اين امر، اولين گام، بي توقع و بي تكلف بودن است. دوست داشتن نامشروط در زندگي مشترك تنها يك آرمان نيست، زيرا در سايه تمرين مي توان به آن دست يافت.
پس براي تحقق اين موضوع همواره بايد نكاتي را در زندگي مشترك در نظر داشته باشيد:

از آنجا كه زندگي فراز و نشيبهاي زيادي دارد، پس بايد بكوشيد برداشتهاي خود را از اين فراز و نشيبها مثبت تلقي كنيد، در اين صورت ذهنيت تان نسبت به كل زندگي مثبت تر خواهد شد.

همه ما كم و بيش قبل از ازدواج به فكر ارتقاي خود هستيم، اما بعد از ورود به زندگي مشترك لازم است با هم و براي هم فكر كنيم.

به ياد داشته باشيد كه محبت در زندگي مشترك مانند جوانه گياه تازه رسته است، همان گونه كه گياه براي رشد به غذا، نور، هوا و آب نياز دارد، دوام محبت و علاقه ميان زوجين نيز نيازمند احترام متقابل، همدلي و تأييد يكديگر است. پس چون زندگي مانند بوته گل سرخ است، به شما توصيه مي كنم بكوشيد تا خورشيد يكديگر باشيد.

بهتر است به عوامل تقويت كننده و تضعيف كننده، علاقه و توجه لازم داشته باشيد و بين آنها پلي ايجاد كنيد تا عشق به واقعيت تبديل شود.

گذشت و بخشش به زندگي مشتركتان روح مي بخشد، پس هرگز با پاسخهاي منفي همسرتان را وادار به واكنش متقابل نكنيد.

براي دوست داشتن همسرتان شرايط نگذاريد و از طرح جملاتي مانند «اگر فلان چيز را برايم بخري ... اگر به حرفم گوش كني ... آن طور كه من مي گويم لباس بپوشي و يا اين طور رفتار كني و... بپرهيزيد» زيرا باج خواهي عشق را بي دوام مي كند، پس منطقي و بدون شرط يكديگر را دوست بداريد.

گرچه ممكن است همسران به لحاظ حقوق اكتسابي (علم و مهارت) با يكديگر تفاوتهايي داشته باشند، اما از نظر حقوق انساني (تمايلات، احساسات، توان يادگيري و...) با هم برابرند، در نتيجه بكوشيد همواره با هم رفتاري انساني داشته باشيد.

از عوامل تضعيف كننده ارتباط نظير غرزدن، مشاجره، كلي گويي، طفره رفتن، قطع صحبت يكديگر، توقع بيش از حد، تهديد، طعنه، توهين و اهانت پرهيز كنيد، زيرا اين رفتارها براي زندگي مشترك زهر تلقي مي شوند.

كدورت و احساس بد را در زماني مناسب بيان كنيد اما در ادامه به آنها فكر نكنيد.

خشم و سر و صدا سبب فاصله بين قلبها مي گردد و علاقه را كاهش مي دهد، پس تا حد ممكن از ابراز خشم در زندگي مشترك خودداري كنيد.

به هنگام مشغله كاري نيز حداقل با يك تلفن به ياد همسرتان باشيد و در برابر او احساس مسؤوليت كنيد. به او نشان دهيد كه همه جا به ياد او هستيد.

فراموش نكنيد همسرتان فردي متفاوت از شماست، پس به اين تفاوتها احترام بگذاريد. همان گونه كه مي دانيد مردها در برابر فشارهاي زندگي خلوت را انتخاب مي كنند و خانمها ترجيح مي دهند با همسرشان صحبت كنند. بنابراين، بكوشيد براي يكديگر فضايي باز و آرام فراهم آوريد.

در زندگي عمر خود را با قهر كردن تلف نكنيد، دنبال مقصر نگرديد، فكر نكنيد با عذرخواهي از طرف مقابلتان او پرروتر مي شود، يا اينكه بگوييد «كاري مي كنم تا ادب شود» در عوض از علايق مشتركتان با هم صحبت كنيد و در پي يافتن سرفصل هاي تازه در روابط خود باشيد.

در زندگي مشترك وجود شرايط بحراني امري طبيعي است. از همين رو، بكوشيد در برخورد با بحرانها از سرزنش همسرتان بپرهيزيد و با صبوري مسايل را بررسي كنيد و به فكر كسب انرژي بيشتر براي ادامه زندگي مشتركتان باشيد.

به همسرتان اعتماد كنيد. زيرا پيگيري و مراقبت بيش از حد، مقاومت و بي اعتمادي ايجاد مي كند. پس حتي اگر مي دانيد وي كاري را نيمه تمام خواهد گذاشت، باز هم از خود بي اعتمادي نشان ندهيد.

براي زندگي برنامه داشته باشيد، كار كنيد براي زندگي اما هرگز زندگي نكنيد براي كار.

براي ايجاد صميميت، تفاهم و حفظ طراوت روحي، لازم است به خواسته هاي يكديگر توجه كنيد و هرگز رفتارهاي يكديگر را مسخره ننماييد و آن را بچه گانه به حساب نياوريد.

با ترس احتمالي از آينده، لحظات كنوني را از دست ندهيد. با داشتن هدف معين براي رسيدن به آينده اي روشن برنامه ريزي كنيد و به آينده خوشبين باشيد، چون تفسير شما از حوادث ممكن است زندگي را به كامتان شاد و شيرين يا تلخ و اندوهبار كند، پس بكوشيد همواره موفقيتها و شاديهاي زندگيتان را به خاطر بسپاريد.

همسر، شريك زندگي است. بنابراين، در همه امور با او مشورت كنيد و هرگز نظر خود را به وي تحميل نكنيد.

مهمترين نياز انسان پس از نيازهاي فيزيولوژيك و امنيت، نياز به احترام است. پس با احترام و توجه مثبت به همسرتان زمينه مهرورزي و خودشكوفايي را در او فراهم آوريد.

ازدواج جايگاهي براي رشد انسان است. از همين رو، براي پرهيز از آسيب پذيري بايد يكديگر را بهتر بشناسيد و تا انتها با هم باشيد. زيرا زوجين ضمن تعهد نسبت به خوشبخت كردن طرف مقابل، خود نيز بايد در زندگي مشترك احساس آرامش و رضايت خاطر داشته باشند و تنها در اين شرايط است كه آنان نسبت به خود احساس خوبي خواهند داشت و از خودگذشتگي برايشان ساده تر مي شود و زوجين را در زندگي مشترك به مغناطيسي تبديل مي كند كه به طور دايم يكديگر را جذب و حمايت مي كنند.