تمام والدين مي خواهند فرزنداني سالم و خوب داشته باشند تا در دوران زندگي خود با سرافرازي زندگي كرده و همواره موفق باشند. به همين دليل سعي مي كنند كه در حد توان رفتار مناسب را براي حضور در اجتماع به فرزندان بياموزند.اما در اين ميان نكاتي وجود دارد كه توجه به آنها خالي از لطف نيست و مي توان راهگشايي براي اين گونه آموزشها تلقي شود. شايد اگر بخواهيم كل آموزشهاي رفتاري والدين را به فرزندان در يك كلمه خلاصه كنيم بتوانيم از واژه «هماهنگي» استفاده كنيم.والدين گرامي بايد آگاه باشند كه آنچه از فرزندانشان مي خواهند و انتظار دارند بايد به طور هماهنگ و منسجم در رفتار و گفتار و كردار خودشان مشهود باشد تا به عنوان قوانين رفتاري فرزندان تلقي شود.
اگر مي خواهيد فرزندتان رفتار خوب و مناسبي داشته باشد آنرا با رفتار خودتان به او نشان دهيد تا بتواند از شما الگوبرداري كند.در ضمن نكته قابل ملاحظه اين است كه فرزندان رفتارهاي اجتماعي را نبايد در تنهايي بلكه بايد در جمع هاي خانوادگي و موقعيتهاي خاصي كه گروهي از افراد به همراه والدين و خودشان در آن شركت دارند در جمع بياموزند. نه اينكه صرفاً به آنها گفته شود كه در اجتماع ديگران چه بايد بكنند.بايد دقت داشته باشيد كه به گونه اي رفتار كنيد تا فرزندتان حتي در كودكي تصور نكند كه قادر به كنترل خود نيستيد. فقط بدين ترتيب مي توانيد رفتار خوب را به فرزندتان بياموزيد. وقتي او ببيند كه شما وقتي از چيزي عصباني مي شويد ديگر كنترلي در رفتار و حركات و كلام خود نداريد نمي توانيد از او انتظار داشته باشيد در برخورد با ديگران و حتي شما وقتي چيزي مطابق ميلش نيست رفتاري معقولانه داشته باشد. فرزندتان مودب بودن را از آنچه به او مي گوييد نمي آموزد بلكه از مودب بودن شما و برخورد محترمانه تان با ديگران خواهد آموخت.
به فرزندانتان بگوييد كه دقيقاً چه انتظاري از آنها داريد. براي مثال در شرايط و موقعيتهاي مختلف كه نياز به گفتن كلماتي چون «لطفاً»، «متشكرم»، «مرا ببخشيد» و «خداحافظ» است بايد قبلاً به آنها تذكر داده شود.اگر مي خواهيد فرزندتان از عبارات يا كلام خاصي استفاده نمايد به جاي گفتن آنها به طور مستقيم به فرزندتان سعي كنيد در ارتباط با ديگران به طور مكرر از آنها استفاده نماييد. بدين ترتيب او بهتر جا و موقعيت استفاده از آنها را مي آموزد.سعي كنيد انتظارات و توقعاتتان از فرزندتان متناسب با سن او باشد. توجه داشته باشيد كه رفتار مناسب و مودبانه او در سنين مختلف تعاريف مختلفي دارد. در سنين كمتر سلام كردن و خداحافظي يا تشكر و اجازه گرفتن براي برداشتن اشياء ضروري است اما در سنين بالاتر بايد بتواند ارتباط مناسبي را با ديگران و خودش برقرار سازد.
به فرزندتان بياموزيد كه نيازهاي گوناگون در شرايط مختلف امري طبيعي است اما بايد آنها را با لحن و كلام متناسب و در زمان مناسب عنوان كند تا بهترين نتيجه را بگيرد. اما در عين حال نبايد مرتباً از ديگران توقع داشته باشد كه در حق او لطف كنند.برخي از والدين تصور مي كنند فقط مفاهيم اساسي را بايد به فرزندان آموزش دهند و از موارد جزئي چشم پوشي مي كنند در صورتي كه اموري مانند روبوسي و دست دادن با افراد گوناگون - آداب وارد شدن به مكانهاي مذهبي و يا رفتار مناسب در رستوران و سينما مي تواند نقش قابل ملاحظه اي در مهارتهاي اجتماعي وي داشته باشد.
وقتي فرزندتان مرتكب خلافي مي شود يادگيري او را به بعد و اجتماع موكول نكنيد، زيرا اين امر ممكن است منجر به شكستها و يا عدم كاميابيهاي بسياري در اجتماع شود. البته لازم نيست اشتباهات را بي درنگ و يا در حضور افراد ديگر به او خاطرنشان كنيد اما مي توانيد به محض اينكه با او تنها شديد و يا به خانه رسيديد رفتارش را تصحيح كنيد تا متوجه اشتباهش بشود.توجه داشته باشيد كه قوانين و آداب رفتاري شما در خانواده بايد در تمام موارد و زمانها رعايت شود. پس در برخي موارد از قوانين خود چشم پوشي نكنيد تا او رفتارهايي متغير داشته باشد. با رعايت قوانين توسط فرزندتان او را مورد تحسين قرار دهيد و در موارد خلاف نيز به طور محترمانه اما قاطعانه پاسخ منفي بدهيد.
فرزندتان را مطمئن سازيد كه رعايت رفتار مناسب و مودبانه در رفتارهاي اجتماعي و در كار و تحصيل و تفريحات به نفع او خواهد بود. در ضمن توانايي كنترل رفتارها و گفتارش موجب مي شود تحمل بيشتري در مواجهه با اتفاقات گوناگون داشته باشد و بتواند با افراد گوناگون بهتر كنار بيايد.البته بديهي است كه نبايد افراد تمام رفتارهايشان را با قوانين و يا آداب مكتوب در كتابها مطابقت دهند و بايد به نظر خود نيز رفتار كنند. اما همواره بهترين رفتار را داشته باشند تا هم خود احساس بهتري داشته باشند و هم مجبور نشوند عواقب رفتارهاي اشتباه خود را تحمل كنند.