به اعتقاد يك روانشناس سرگرداني، در خود فرورفتگي، خصومت، سركشي و بي هدفي از علائمي هستند كه با افسردگي در دوران نوجواني و جواني ارتباط زيادي دارند.
دكتر مهرداد متين راد با اشاره به اين كه در مورد ميزان شيوع افسردگي در جوانان در ايران تحقيق خاصي صورت نگرفته است، مي گويد: به طور كلي ميزان افسردگي در طي چند سال اخير 10 برابر شده است كه جوانان 15 تا 20 درصد علايم افسردگي را پيدا مي كنند.
ابتدا و انتهاي دوره جواني از اهميت بسياري برخوردار است، در خود فرورفتگي، بي هدفي، سرگرداني و بهت زدگي معمولا از علائم شايع افسردگي در دوران جواني است.ناكامي در كنكور، ارزشگذاري شخصيت براساس تحصيلات، اشتغال، فشارهاي بيش از اندازه والدين از جمله عوامل مهم در بروز افسردگي در ميان جوانان است. در ميان مراجعان به مطب هاي روانپزشكي شكست هاي تحصيلي و عاطفي از عمده ترين دلايل ايجاد افسردگي به حساب مي آيند.برخلاف تصور عمومي كه افسردگي صرفا محصول استرس است، بعضي ديگر از انواع افسردگي ها «بدن زاد» هستند و به دليل اختلالات در نظام عصبي بدن ايجاد مي شوند.
اين روانشناس در مورد نقش خانواده ها در بروز افسردگي در ميان نوجوانان و جوانان مي گويد: در اكثر خانواده هاي ايراني، به نوجوانان به عنوان يك كودك نگاه مي شود و بيشتر به فكر برآورده كردن نيازهاي بيروني آنان هستند، تا نيازهاي دروني و رواني نوجوانان.
همچنين كنترل بيش از حد نوجوانان و اطلاع نداشتن خانواده ها از تحولات اين دوران عامل ايجاد شكاف ميان خانواده ها و نوجوانان خواند و افزود: اين شكاف خود پيامدهاي مستقيم و غيرمستقيمي در پي دارد كه مسائلي مانند اضطراب ناشي از پيامدهاي مستقيم بوده و از پيامدهاي غيرمستقيم نيز مي توان كشيده شدن جوانان به سمت مسائل جانبي و عاطفي خارج از خانه را نام برد.گاهي اوقات خانواده ها با رفتارهاي غلط، جوانان را به سمت رفتارهاي آسيب زا كه منجر به افسردگي مي شوند، سوق مي دهند. براي مثال پدري كه با دخترش رابطه خوبي برقرار نمي كند، باعث مي شود تا دختر به صورت غيرمستقيم دچار احساس كمبود و كاهش اعتماد به نفس شده و به سمت برقراري با جنس مخالف پيش رود.
ايجاد رابطه صميمي و احترام آميز با جوان و درك تغييرات سني، نظارت از راه دور و پذيرش آنان به عنوان يك فرد صاحب رأي، به خانواده ها كمك مي كند تا مانع بروز افسردگي در جوانان باشند.خانواده ها بايد به علائمي مانند پرخاشگري بي مورد، بهت زدگي، فرو رفتن در خود، اشكال در تمركز و غيره حساس بوده و به محض مشاهده آنان به متخصصان مراجعه كنند.خانواده ها بايد براي جوانان امنيت كافي ايجاد كنند و سطح توقع خود را طوري تنظيم كنند تا مطابق با توانايي جوانان باشد كه اگر خانواده ها به اين مسائل توجه داشته باشند و از تحولات مربوط به اين دوره اطلاع داشته باشند، مي توانند از ابتلا به افسردگي در ميان نوجوانان و جوانان پيشگيري كنند.