مرحوم شيخ صدوق كه با دعاي امام زمان(عج) متولد شد، عالمي رباني و فقيه و محدثي عاليقدر بود. او صاحب كتابهاي بسيار ارزشمندي همانند خصال، عيون اخبار الرضا، من لايحضره الفقيه و... است و قبر شريفش در ري، در حوالي قبر شاه عبدالعظيم حسني است. در سال 1238، مقبره او دچار شكستگي و خرابي شد، پس عده اي مشغول به بازسازي و تعمير قبر شدند. چون به سرداب قبر برخورد كردند، ديدند جسم او سالم و خيلي جسيم بود و در ناخنش اثر خضاب هنوز ظاهر بود. اين خبر در تهران منتشر شد و به فتحعلي شاه قاجار رسيد؛ او با جمعي از علما و اركان دولت (بر سر مرقد وي) رفتند و از نزديك، جسد او را همان طور كه مردم گفته بودند، سالم يافتند. بدين ترتيب شاه دستور داد مقبره او را به بهترين وجه بسازند و تعمير كنند و تزيين نمايند.(1)
صاحب كتاب روضات الجنات گويد: من با بعضي از اشخاصي كه خودشان جسد صحيح و سالم مرحوم صدوق(ره) را ديده بودند، ملاقات كردم وآنها هم (صحت اين قضيه را) تصديق كردند.(2)

پي نوشت‌ :

1- قصص العلما، ص 396
2- منتخب التواريخ، ص 775

منبع:کيهان