حضرت آية الله حاج سيد رضا صدر - قدس سره (1373 -1300) فقيهي عالي مقام، حکيمي توانا، بقية السلف دودماني عريق و مشهور به علم و تقوا و فقاهت، در مشهد مقدس متولد شد. پس از فراگرفتن دروس مقدماتي در حوزهي علميهي مشهد، همراه پدر بزرگوارش حضرت آية الله العظمي سيد صدرالدين صدر )قدس سره( - که از مراجع آن زمان بود - به قم مهاجرت کرد. دروس سطح و هم چنين دروس خارج فقه و اصول و فلسفه و عرفان را از محضر اساتيد بزرگ حوزهي علميهي قم از جمله مرحوم والدشان و مرحوم آية الله العظمي حجت و مرحوم آية الله العظمي امام خميني )رحمهم الله( بهره برده و در مدتي کوتاه در سايهي تلاش و نبوغ خويش، در رديف برجستگان حوزه درآمد و به خاطر جامعيت منحصر به فرد خويش بين اقران مشار بالبنان گرديد.
آن بزرگوار، در عين دارا بودن مراتب عالي اجتهاد در حد مرجعيت و تدريس علوم حوزوي، بياني شيوا و قلمي محکم و نثري روان داشت و به علت اين آمادگي علمي و قلمي، توانست آثاري بس گرانبها در علوم مختلف از خود به جا گذارد؛ آثاري که ميتواند الگوي بسيار مناسبي در ارائهي علوم اسلامي در سطوح مختلف باشد.
توأم بودن اتقان مطالب با تقواي صاحب قلم، اگر همراه با ژرفانديشي و امانتداري در ارائه مطلب باشد، ميتواند اثرهاي بس گرانقدري بيافريند و تشنگان حقيقت را از چشمهسار زلال معرفت سيراب گرداند، و ما در آثار باقي ماندهي علمي مرحوم آيةالله صدر، اين چنين مشخصاتي را به وضوح مشاهده ميکنيم.
متن کتاب "پيشواي شهيدان"منبع:www.rasekhoon.net