اگر زن، خويش را در آيينه گوهر وجودي اي که خداوند به وي عطا کرده است نظاره کند، هرگز در حسرت جايگاه اجتماعي مرد زبان به شکوه نميگشايد .
اينکه هيچ پيامبر و معصومي از غير زن زاده نميشود و در مکتب غير مادر رشد و نمو نميکند، از جايگاه محوري زن در حيات ديني و اجتماعي بشر خبر ميدهد . يکي از بزرگان عرفان جايگاه ديني زن را چنين به تصوير کشيده است: «زن به لحاظ داشتن قدرت خالقيت که تنها از صفات خاص خداوند سبحان است، براي رسيدن به کمال مستعدتر است» . جايگاه اجتماعي زن، در منظر يکي از شخصيتهاي جهاني اين گونه است: «زن با يک دست گهواره و با دست ديگر تاريخ بشريت را حرکت ميدهد» .
وجود اين دو ويژگي، زن را در دو بعد عرفاني و اجتماعي به رقيبي بلامنازع مبدل ساخته است; به گونهاي که اگر مردان جايگاه واقعي زن در کائنات را در مييافتند، بدان رشک ميبردند .
به نظر ميرسد، بشريتبه خصوص جهان غرب جايگاه رفيع زن را درنيافته است و نميخواهد حق وي را حتي به شکل صوري به وي باز گرداند . به راستي چند درصد از وکلا، معاونان و رؤساي جمهور کشورهاي غربي زن هستند و در دايرهاي محدودتر چند درصد از نيروهاي سازمانهاي بين المللي را زنان تشکيل ميدهند؟
مقام و جايگاه زن تنها در حکومت امام زمان (عج) شناخته ميشود . در اين حکومت است که زن به جايگاه حقوقي و حقيقي خود دست مييابد . در اين حکومت نگرش مردان به زنان دگرگون ميشود; شعور فکري زن بدانجا ميرسد که به «زن بودنش افتخار ميکند» و هرگز خود را با مرد نميسنجد .
نقش حکومت اسلامي قبل از بر پايي حکومت مهدي - عجل الله فرجه الشريف - بارور ساختن باور زن به خويش، رهانيدن وي از سرابهاي کاذب ايسمها و ايستها و اعطاي حقوق اجتماعي به وي تا مرز آسيب نديدن گوهر وجودي او است . در حکومت مهدي - عجل الله فرجه الشريف - از سويي نگرش جامعه به زن و از سوي ديگر نگرش زن به خود تغيير مييابد . حکومت مهدي (عج) به لحاظ فراگير بودن، امنيتشغلي براي زن را فراهم ميآورد و زن در سايه سار اين امنيت نگرش و امنيت کاري، از توان ينيتبخشيدن به ايدهها و انديشههايش بهرهمند ميشود .
زن در حکومت مهدي - عجل الله فرجه الشريف - به جايگاه رفيع و واقعي خود دست مييابد . شايد رمز رجعت زنان بزرگ موحد و حضور آنان در ساختار حکومتي مهدي - عجل الله فرجه الشريف - ، شکوفا ساختن استعدادهاي آنان باشد; استعدادهايي که در حکومتهاي ديگر توان بروز نيافتند .
رجعت 400 زن در کنار 800 مرد با حضرت عيسي - عليه السلام - و نيز رجعت زناني چون امايمن، حبابه و البيه، سميه، و امخالد در اين راستا قابل تحليل مينمايد .
گذشته از رجعت اين زنان که بيشک در حکومت امام زمان - عجل الله فرجه الشريف - از جايگاه محوري و مسؤوليتهاي کليدي برخوردار خواهند بود، وجود 50 زن در ميان 313 تن ياور امام عصر - عجل الله فرجه الشريف - که هر يک در عبوديت، زهد و پارسايي و خلاقيت و کارآمدي سر آمد افراد بشرند و روايات آنها را اميران ميخوانند، نشان دهنده رسيدن زن به جايگاه حقيقي خود است . امام باقر - عليه السلام - در تفسير آيه 148 سوره بقره به جابر بن يزيد جعفي در خصوص ياران حضرت مهدي - عجل الله فرجه الشريف - ميفرمايد:
«و يجييء و الله ثلاث ماة و بضعة عشر رجلا فيهم خمسون امراة يجتمعون بمکة علي غير ميعاد قوعا کقزع الحزيف يتبع بعضهم و هي الاية التي قال الله اين ما تکونوا يات بکم الله جميعا ان الله علي کل شيء قدير» .
سوگند به خداوند، سيصد و سيزده تن که پنجاه نفر از آنان زنند، بيهيچ قرار قبلي در مکه گرد ميآيند و اين است معناي آيه شريف: هر کجا باشيد، خداوند شما را حاضر ميکند; زيرا او بر هر کاري توانا است . (1)
پي نوشت :
1) بحارالانوار، ج 52، ص 223 .
منبع: ماهنامه پرسمان ، پيش شماره 3