" با استرس ناشي از بيماري فرزندمان، زندگيمان درحال آسيب ديدن است؛ فشار بيشتري روي هردوي ماست و از اين مي ترسيم که اين موارد موجب جداييمان شود. آيا اين موضوع، طبيعي است؟"
والدين فرزنداني که از مشکلات سلامتي، احساسي و رفتاري رنج مي برند، اغلب يک سري احساسات پيچيده را مانند دلتنگي، نااميدي، بلا تکليفي، عصبانيت و گمراهي تجربه مي کنند. علاوه بر آنچه که خانواده ها پيش از اين مي دانستند، آنها با مفهوم جديدي از زندگي روزانه روبرو مي شوند و مي بايست با مسئوليت هاي سخت و جديد آن کنار بيايند. در چند ماه اوليه تشخيص بيماري، توجه خانواده بيشتر به فرزند، برنامه هاي درمانيش، معاينه منظم پزشک و وفق دادن اوبا شرايط معطوف است. در همين حال که والدين اين شرايط سخت و نا خواسته را متحمل مي شوند، اغلب، نيازهاي خودشان را فراموش مي کنند.

ارتقاي سطح زندگي، نقش والدين و نيازهاي خاص فرزند

پدر و مادر نقش مهمي به عنوان والدين ايفا مي کنند، اما به همان اندازه نيز به عنوان همسر نسبت به هم مسئولند. با عوامل استرس زايي که هر خانواده اي با آن روبروست، طبيعيست که انتظار داشته باشيم درچنين شرايطي رضايت از زندگي مشترکشان تحت تاثير قرار بگيرد. اينکه والدين چطور واکنش نشان داده و با استرس ناشي از بيماري فرزندشان مبارزه مي کنند تأثير بسزايي روي رابطه شان مي گذارد. هر يک از زوجين با روش خود با مسئوليت ها و احساسات شديدي در تکاپو هستند. بيشتر مواقع، اين اولين باريست که زوجين تلاش يکديگر را براي مقابله با نااميدي ها وناملايمات مي بينند. برخي از اين روش هاي مقابله تکميلي است و برخي ديگر مقايسه اي. دانستن اين نکته مهم است که روش هاي مقابله والدين با استرس متفاوت است؛ ممکن است يکي از والدين نسبت به ابراز احساساتشان خيلي صريح باشد، در حاليکه ديگري براي اين کار نياز به مکان و زمان مناسب دارد.

چطور انتظارات ديگران روي مبارزه والدين تاثير مي گذارد

انتظارات (فشارهاي) اجتماعي روي اين مسأله که والدين چگونه بايد با کمک بيشتر نيازهاي مختص به هم را برطرف کنند تاثير مي گذارد. اغلب مادران فکر مي کنند که بايد " هرکاري" انجام دهند. معمولا اين مادران از برطرف کردن نياز همسران و نزديکان خود و وظايف خانه احساس فشار و خستگي مي کنند. متاسفانه در چنين فضايي مادران جايگاه اصلي خود را فراموش کرده و از نياز هاي خود چشم پوشي مي کنند.
پدران هم به طور مشترک اظهار مي دارند که بايد با وجود فشارهاي زياد خانواده را تامين کنند و با عواملي چون ضعف، افسردگي و نااميدي مبارزه کرده و شجاع، قوي و متعادل باشند. بعضي از پدرها براي برآورده کردن نياز ديگران، الزاماتي را چون گفتگو کردن، ارتباط داشتن و وقت گذاشتن براي خانواده و همسرشان (رها مي کنند) از ياد مي برند.
بيشتر اوقات فشاري که از تامين اين نيازها بوجود مي آيد بسيار شديد است. بار مسئوليت هاي مالي، احساسي و جسمي براي والدين بسيار طاقت فرساست. آنها با انزوا، عدم ارتباط با هم، حرف و سخن اطرافيان، کشمکش ها، عدم توجه به وظايف و فقدان صميميت روبرو هستند.

مأمني براي هم بودن و فوايد آن

وقتي هر دوي زوجين در زندگيشان رنج مي کشند، سخت است که حامي يکديگر باشند. در چنين شرايطيست که به راحتي هدف عصبانيت و نااميدي هم قرار مي گيرند. استرس و ترس ما از شکست، نياز ما به عشق، مهرباني و قوت قلب دوباره را بيشتر مي کند و انتظارات ما را در مورد اينکه همسرمان بايد چگونه رفتار کند تغيير مي دهد. اين تغييرات، سختي ها و حس ناامني اي را که پيش از اين بصورت بالقوه در زندگيتان بوده آشکار مي سازد. بودن مامني براي هم يا اين حس که کسي هست که مي شود روي عشق آن حساب کرد، بطرز شاياني به انعطاف و توانايي مقابله با استرس مربوط است. اين " مأمن" سدي است در برابر استرس مداوم و يا تاثيرات منفي اي که آن در زندگيتان مي گذارد.

وقتي زوج ها با مشکلي روبرو مي شوند بايد چکار کنند؟

گاهي زوج ها در بزرگترين رقابت زندگيشان فراموش مي کنند که درکدام تيم هستند و بجاي آنکه با هم باشند، در مقابل يکديگر قرار مي گيرند. در مواجهه با چنين شرايطي اغلب اين سوال پيش مي آيد که آنها چه کار مي توانند بکنند. آيا زوجها مي توانند به يک ميزان وهمزمان خواهان تامين نيازهاي خود و فرزندانشان باشند؟

گفتگوکردن راه گشاست

زوج ها مي توانند رابطه شان را با استفاده از روش هاي گفتمان که در زير به برخي از آن اشاره مي کنيم حفظ کرده، ارتقا دهند:
•مي بايست نيازهاي يکديگر و راههاي گفتگو را بشناسيد.
•هميشه زماني را براي گفتگوي روزانه اختصاص دهيد؛ اين کار از بوجود آمدن رنجش ها و يا غفلت از گفتگو جلوگيري مي کند.
•گوش دادن درست را تمرين کنيد. اين امر موجب مي شود که همسرتان احساس کند که حرف هاي او را دقيقا فهميده ايد و در نتيجه واقعا مي توانيد از تجربيات هم بهره مند شويد.
•زوج هايي که نمي توانند درست گوش بدهند، بايد دفترچه مشترکي بسازند و براي حفظ رابطه و بهبود گفتگوهايشان همه جا از آن استفاده کنند.
•به اشتراک گذاشتن احساساتي نظير خشم و ترس و اميد، وابستگي و صميميت را در زندگي پرورش مي دهد. زمان هايي را اختصاص دهيد تا به عنوان يک زوج در کنار هم باشيد.
زوج ها به ايجاد چنين فرصت ها و فعاليت هايي نياز دارند:
•گرچه سخت به نظر مي رسد، هر هفته برنامه اي براي تفريح کردن و با هم بودن ترتيب دهيد؛ خيلي از زوج ها اين حرکت را در بهتر شدن زندگيشان دخيل مي دانند. البته اين امر مستلزم آنست که دوستي که به آن اعتماد داريد يا يکي از اعضاي خانواده در نبود شما از بچه نگهداري کند.
•کاري را که هميشه تکي انجام مي داديد حالا با هم انجام دهيد يا زمان هايي را که تنها هستيد حالا با همسرتان باشيد. مهمم نيست چه کاري انجام مي دهيد، مهم اينست که هميشه زماني را به عنوان يک زوج با همسرتان سپري کنيد.
هنگامي که لحظات خوبي را با همسرتان سپري مي کنيد، پيوندتان را محکمتر کرده و مي توانيد نيازهاي وي را بشناسيد. اين تعاملات سازنده و گفتگوهاي باز و آزاد، يکدل شدن را بيشتر
مي کند و توصيه هاي ديگران را در ايجاد اعتماد، صميميت و امنيت در زندگيان قابل فهم تر.

ياري جستن

طبيعيست که زوج ها در شرايط ياد شده از يک متخصص کمک بخواهند. مهارت هاي گفتگو و هنر سازش بايد به خوبي مورد توجه قرار بگيرند. البته مهارت يافتن دراين ها درميانه بحران کاملا سخت به نظر مي رسد. والدين مي بايست مشاوره هاي کوتاه مدت را ادامه دهند تا مهارت هاي گفتگو و زندگي کردن با وجود اختلافات را بهتر کرده و يا اختلافات گذشته را که دوباره پديدار شده بر طرف کنند. فايده ي اين مشاوره ها تنها به کوتاه مدت ختم نمي شود، بلکه تاثيرات مثبتي در بلند مدت نيز در زندگيشان خواهد داشت.

نتيجه

زندگي با فرزنداني که نيازهاي خاصي دارند محتاج برنامه ريزي خوب، روش هاي موثرمبارزه در زندگي و عشق فراوان است. والدين با سختي هايي روبرو مي شوند که آمادگي آنها را ندارند و مي بايست روش هاي قبلي خود را براي اداره زندگيشان رها کنند. آنها مجبورند با يک سري افراد مثل پزشک، وکيل وکارشناس بيمه سر و کله بزنند. به اين ترتيب با انجام اين امور، نيازهاي خودشان اغلب فراموش شده و زندگيشان تحت الشعاع قرار
مي گيرد. علي رغم رسيدگي به فرزندان، والدين نيز بايد راهي پيدا کنند تا يکديگر را حمايت کرده و نيازهاي خود را نيز مرتفع سازند. با اين کار نه تنها آنها به خود کمک کرده، بلکه فرزندان را هم در آن شريک مي گردانند.
منبع :مهر و ماه