معملاً درسنيني بين 1 تا 4 سالگي، کودک در دنياي واقعيت و خيال همراه با هم به سر مي برد. گاه به اشياء روح و جان مي دهد و باآنها صحبت مي کند، در بازيهايش خود را قهرمان تصور مي کند و چيزهايي را در ذهنش مجسم مي کند که اصلاً وجود خارجي ندارد. اين گونه اعمال وکلاً خيال پردازي،جزئي از روند رشدي کودک محسوب مي شوند، زيرا از اين طريق است که کودک ياد مي گيرد چگونه نيرويش را کنترل کرده و يا قدرت خود ر ا به کار گيرد و چيزهاي مختلف را بشناسد. بنابراين هرگز کودک را از اين کار بازنداريد. خيال پردازي لازمه رشد کودک است و والدين نبايستي از اين نظر نگران شوند و تصور کنند که تصورات خيال پردازانه ممکن است به تعادل روحي فرزندشان صدمه اي وارد آورد. البته گاه برخي از کودکان براي فرار از واقعيات تلخ زندگي (مانند مشاهده بحث هاي منفي والدين)، و يا احساس محروميت بسيار (مانند فشار بيش از حد والدين براي رعايت نظم، نبردن کودک به پارک و اماکن تفريحي مورد علاقه او ) به دنياي خيال پناه مي برد. در اين صورت است که پدر و مادر بايستي با رفع چنين عواملي، زندگي در دنياي واقعيات را براي کودک شيرين و لذت بخش سازند.
منبع: کتاب کودک من