22 بهمن 1387 / 14 صفر المظفر 1430 / 10 فوريه 2009

1) 22 بهمن ماه سال 1357 هجري شمسي : بافرياد خروشان الله اكبر مردم بپاخاسته ايران و با انفجار نور ظلمت شاهنشاهي از ميان رفت و انقلاب شكوهمند اسلامي پس از تلاش و زحمت به پيروزي رسيد . در اين روز مردم مسلمان و مبارز ايران با فرياد الله اكبر ضمن حمله به پادگانها و مراكز نظامي و پس از يك سلسه زد و خوردهاي شديد خياباني ، ارتش شاهنشاهي را به زانو در آوردند. در پي اين رويداد بزرگ تاريخي مردم رها شده از بند ستم سقوط ديكتاتوري جشن گرفتند. در اين روز علاوه بر دستگيري بسياري از سران سر سپرده ارتش نقاط مهم و حساس كشوراز جمله تسليحات ارتش ، دومجلس شوراي سنا ؛ نخست وزيري ؛ ژاندارمري ؛ شهرباني و سازمان راديو و تلويزيون به تصرف نيروهاي انقلابي در آمد. همچنين جاده تهران – كرج براي جلو گيري از ورود واحد هاي نظامي به تهران مسدود شد بدين ترتيب رژيم شاهنشاهي در ايران منقرض شد و اولين بار در ايران حكومتي مبني بر اصول اسلامي به پيروي از ولايت فقيه به دست تواناي امام خميني رهبر كبير انقلاب اسلامي تأسيس شد.

2) قتل "گريبايدوف" سفير كبير روسيه تزاري در ايران به دست مردم معترض تهران (1207 ش): پس از شكست ايران در دوره دوم جنگ با روس، معاهده تركمنچاي به امضا رسيد كه همانند معاهده گلستان، بر ضرر ايران بود. پس از مدتي گريبايدوف به عنوان سفير كبير روسيه، براي نظارت بر اجراي مفاد آن به ايران آمد. او مي‏خواست با زور و خشونت، مردم مسلمان ايران را به قبول و اجراي اين قرارداد خفت‏بار وادار كند. يكي از مواد قرارداد تركمانچاي، بازگشت مردم سرزمين‏هاي جدا شده از ايران، به آن مناطق بود. در همين حال، شماري از زنان گرجي كه در ايران مسلمان شده و ازدواج كرده بودند، حاضر به رها كردن خانواده‏هاي خود و بازگشت به گرجستان نبودند. گريبايدوف نيز قصد داشت به زور، آنان را به سفارت روسيه برده و به گرجستان منتقل نمايد. اما ميرزا مسيح مجتهد از روحانيون برجسته تهران، مردم را به اجتماع، مقاومت و دفاع از نواميس مسلمانان فرا خواند. مردم مسلمان تهران نيز با تظاهراتي اعتراض‏آميز به نزديكي سفارت روسيه رفتند. با تيراندازي مأموران سفارت و كشته شدن سه نفر از مردم بي‏دفاع، خشم و انزجار عمومي برانگيخته شد و مردم به سفارت روسيه حمله كردند. در اين حمله، گريبايدوف و شماري از همراهان او به قتل رسيدند. اين حادثه، واكنش طبيعي مردم مسلمان ايران، در برابر ستمگري، تجاوزگري و افزون‏خواهي دولت روسيه تزاري و بي‏كفايتي حكومت فتحعلي شاه قاجار بود. اما فتحعلي شاه از اين حادثه بسيار ترسيد و براي جلوگيري از بروز جنگي ديگر، هيئتي را براي عذرخواهي به روسيه فرستاد. در آن زمان چون روسيه در حال جنگ با عثماني بود، عذر فتحعلي شاه را پذيرفت و دولت ايران هم ميرزا مسيح مجتهد را به عتبات عاليات در عراق تبعيد نمود.

3) آغاز دوره سوم مشروطه با ديكتاتوري رضاخان سردار سپه (1303 ش): در حالي كه رضاخان با به دست گرفتن نخست وزيري، قدرت بدون عناني در كشور به دست آورده بود، انتخابات زود هنگام مجلس پنجم در شرايط تبليغات توأم با زد و بند و اتهامات و اعمال فشار و اختناق آغاز شد و اين انتخابات در بيشتر مراكز به دست امراي لشكر و دست‏نشانده‏هاي وزارت جنگ و گروه‏هاي متنفّذ انجام گرفت. با افتتاح مجلس پنجم در تايخ 22 بهمن 1302، اكثريت نمايندگان مجلس كه مرعوب قدرت رضاخان شده بودند، نمي‏توانستند كاري از پيش ببرند، در چنين جوّي آيت‏اللَّه سيد حسن مدرس، رهبري اقليت مجلس را بر عهده گرفت و در برابر اكثريت مجلس كه از طرح عوامفريبانه و منافقانه نهضت جمهوري‏خواهي سردار سپه حمايت مي‏كردند، ايستاد. به اين ترتيب دوره سوم مشروطه با توطئه‏اي حساب شده آغاز گرديد و در حقيقت تنها نشانه مشروطه كه وجود مجلس شوراي ملي بود، بدين وسيله از ميان رفت و ديكتاتوري، جاي همه انديشه‏هاي آزادي‏خواهان و مشروطه‏طلبان و آرمان‏هاي اسلامي كه روزي در مشروطيت متجلّي شده بود، گرفت. اين دوره شوم و سياهِ مشروطه تا سال 1320 ش - كه رضاخان به دست همان قدرت‏هاي بيگانه‏اي كه بر اريكه سلطنت رسيده بود، با خواري از كشور بيرون رفت - به مدت بيش از شانزده سال ادامه يافت. در اين مدت، با توجه به اختناق و بريده شدن نَفَس‏ها و حكومت رعب و وحشت ناشي از قتل‏ها و شكنجه‏هاي رضاخاني، عمر مجلس‏هاي شوراي ملي تا دوره دوازدهم به آرامش مرگباري گذشت وسياست اسلام زدايي، عمده‏ترين خط مشي سياسي‏اي بود كه اسلام‏ستيزان در كشور به اجراي آن همت گماشتند.

4) انتشار روزنامه رسمي كشور (1323 ش): تاريخ‏نويسان براي مطبوعات ايران، هشت دوره را بر شمرده‏اند كه دوره نخست آن، از ابتداي چاپ روزنامه تا زمان مشروطه را در برمي‏گيرد و اين دوره‏ها ادامه يافته و دوره هشتم، از استقرار نظام جمهوري اسلامي به بعد را شامل مي‏شود. بر اين اساس از سقوط رضاخان در شهريور 1320 تا پايان سال 1326 كه آغاز نهضت ملي صنعت نفت قلمداد مي‏شود، دوره چهارم مطبوعات به حساب مي‏آيد. در اين دوره، ملت ايران پس از رهايي از استبداد رضاخاني و نيز هرج و مرج ناشي از جنگ جهاني دوم، از آزادي عمل نسبي برخودار شدند به طوري كه بيش از پانصد روزنامه و مجله منتشر مي‏شد. در اين ميان روزنامه‏ها و مجلاتي انتشار يافت كه به عنوان جرايد رسمي محسوب مي‏گرديدند. روزنامه رسمي كشور، عنوان جريده‏اي بود كه از طرف مجلس شوراي ملي چاپ مي‏شد و مجموعه مذاكرات مجلس و قوانين مصوبه مجلس را منتشر مي‏كرد.

5) رحلت فقيه جليل، آيت اللَّه "حسين نجفي اهري" (1345 ش): آيت اللَّه شيخ حسين نجفي اهري در سال 1244 ش (1282 ق) در شهرستان اهر به دنيا آمد و پس از فراگيري قرآن و مقدمات علوم حوزوي، راهي تبريز شد. وي پس از اقامت نه ساله در تبريز، رهسپار نجف اشرف گرديد و مدت 35 سال، از محضر آيات عظام: سيد محمدكاظم يزدي و...به كسب علم مشغول بود. ايشان در جريان نهضت اسلامي ايران و پس از دستگيري امام خميني(ره) پس از وقايع 15 خرداد 1342، به همراه ديگر علماي تهران و شهرستان‏ها راهي شهر ري گرديد و خواهان آزادي آن حضرت شد. از اين فقيه بزرگوار كتب متعددي بر جاي مانده كه شرح رسائل، شرح مكاسب، شجره طوبي و كتابي در ردّ بهائي‏گري از آن جمله‏اند. همچنين ايشان در سال‏هاي اقامت در نجف اشرف كتاب حديقَةُالاحباب را به نگارش درآورد كه مورد تاييد مرجع تقليد وقت، آيت اللَّه سيد ابوالحسن اصفهاني قرار گرفت. آيت اللَّه نجفي اهري سرانجام در 22 بهمن 1345 ش برابر با اول ذي‏قعده 1386 ق در صد و يك سالگي بدرود حيات گفت و پس از انتقال پيكرش به قم، در اين شهر به خاك سپرده شد.

6) تشكيل تيپ محمدرسول‏اللَّه(صلي الله عليه واله) (1360ش)

7) عمليات كوچك فتح 4 توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامي (1365ش): مرحله اول عمليات پارتيزاني فتح 4 در بامداد بيست و دوم بهمن 1365 با رمز مبارك "يااللَّه" آغاز شد. در اين عمليات نيروهاي ويژه سپاه پاسداران به همراه تعدادي از كردهاي مخالف رژيم بعث، پس از ده‏ها كيلومتر پياده‏روي و عبور از كوهستان‏هاي صعب‏العبور، خود را به منطقه عملياتي اربيل عراق رسانده و تاسيسات اقتصادي و نظامي عراق را در اين منطقه كوبيدند. رزمندگان اسلام در ادامه اين عمليات علاوه بر انهدام تاسيسات چند شهر اطراف و يك گردان دشمن، موفق شدند خود را به پادگان رواندوز رسانده و آن را با تمام امكانات موجودش به آتش بكشند. در مرحله دوم عمليات فتح 4، نيروهاي اسلام پس از عبور از كوهستان‏هاي مرتفع در عمق 70 كيلومتري خاك عراق، با شليك بي امان موشك‏هاي آرپي‏جي، تعداد زيادي از تانك‏ها و نفربرهاي دشمن را به آتش كشيدند. در نهايت، اين عمليات با انهدام چندين واحد نظامي، اقتصادي، دولتي، امنيتي و موتوري دشمن و كشته و زخمي شدن بيش از 1100 نفر از نيروهاي بعث پايان يافت.

8) شهادت "محمد بن‏ابي‏بكر" از ياران امام علي(عليه السلام) در مصر توسط معاويه (38 ق): محمد بن ابي بكر ابن ابي قَحافه، يكي از ياران وفادار امام علي(عليه السلام) بود كه مادرش، اسماء دختر عُمِيس پس از ابوبكر با امام علي(ع) ازدواج كرد. او از كودكي در دامان علي(ع) تربيت شد و به شايستگي، مهر علي در دلش جاي گرفت. از اين رو، وي از حواريّون و اصحاب خاصِّ آن حضرت شد و مورد عنايت ويژه‏ي امام قرار داشت. محمد در جنگ جمل در ركاب اميرالمؤمنين بود كه از جانب امام به حكومت مصر انتخاب شد. امّا مردم مصر از دَرِ نيرنگ با او وارد شده و در اين هنگام، سپاه معاويه به فرماندهي عمروعاص بر مصر تاخت در حالي كه مردم مصر، عليه او شورش كردند. جنگ شديدي روي داد تا اين كه لشكر محمد بن ابي بكر رو به ضعف نهاد. سرانجام، محمد دستگير و به فجيع‏ترين وجهي به شهادت رسيد. او علاوه بر شجاعت و شهامتِ زايدالوصفي كه داشت، از علم و درايت و فهم و فراست و زهد و عبادتِ فوق‏العاده‏اي برخوردار بود. اميرالمؤمنين علي(ع)، چون خبر شهادت محمد بن ابي بكر را شنيد، سخت بي‏تابي نمود و چندين بار در خطبه‏هاي خويش، وي را به اين صفات مي‏ستود.

9) رحلت "ابن شدّاد" فقيه و مورخ مسلمان (632 ق): ابوالمحاسن بهاءالدين مشهور به ابن شدّاد در سال 539 ق در موصل به دنيا آمد و در دوران كودكي قرآن را حفظ كرد. سپس علومي چون حديث، تفسير و قرائت قرآن را فراگرفت و در اين رشته‏ها مهارت بسيار يافت. ابن شداد بعد از طي اين مراحل، در مدرسه‏ي نظاميه‏ي بغداد، به تدريس پرداخت و در همين دوران بود كه ابن خلكان، مورخ مشهور مسلمان، از محضر درس وي بهره‏هاي بسيار بُرد. ابن شداد پس از چندي، براي كسب دانش بيشتر به سرزمين‏هاي مختلف اسلامي سفر كرد و هنگامي كه به شام رسيد، كتابي را كه درباره‏ي جهاد و آداب و احكام آن نوشته بود به صلاح‏الدين ايوّبي هديه كرد. دوستي بين ابن شدّاد و صلاح‏الدين ايوبي همچنان ادامه يافت و او همچون مشاور و مورخ، در تمام سفرها به خصوص در جنگ‏هاي معروف صليبي، همراه صلاح الدين بود. اين دوستي موجب شد كه ابن شداد بتواند شرح مستند وقايع دوران صلاح الدين ايوبي را بنويسد. يكي از همين نوشته‏ها - كه بي‏شك اهميت بسياري در زمينه‏ي تاريخ نگاري دارد - كتاب النّوادِرُ السُّلطانيه نام دارد. همچنين دَلايِلُ الاحكام در احاديث فقهي در چهار جلد و العَصا درباره‏ي حضرت موسي(ع) از ديگر آثار اوست. ابن شداد در 93 سالگي درگذشت.

10) تولد "ملامحمد محسن فيض كاشاني" محدث، عالم و مفسر بزرگ مسلمان (1007 ق): ملامحمدمحسن بن شاه مرتضي كاشاني، حكيم، محدث، مفسر، متكلم، عارف و شاعر در كاشان متولد شد. او پس از فراگيري دوره‏ي مقدمات، از محضر دو استاد بزرگ عهد خود در شيراز به نام سيد ماجد صادقي بحراني و ملاصدراي شيرازي بهره گرفت. ملامحسن كاشاني پس از مدتي به تَشرَّف دامادي ملاصدرا رسيد و عنوان فيض را برگزيد. تأليفات او را تا 200 اثر ذكر كرده‏اند كه از مهم‏ترين آن‏ها مي‏توان به تفسير صافي، نوادِرُالاخبار، الوافي، الانوار و الاسرار و كتاب علمُ اليقين اشاره كرد. هم چنين ملامحمد باقر مجلسي (صاحب بحارالانوار)، سيد نعمت‏اللَّه جزايري، قاضي سعيد قمي، ملامحمد صادق و... و ده‏ها عالم فاضل، از جلمه شاگردان فيض كاشاني مي‏باشند. ملامحسن در 1091 ق در 84 سالگي در كاشان بدرود حيات گفت و در همان شهر به خاك سپرده شد.

11) درگذشت ميرزا "عبدالرحيم ايرواني" عالم اسلامي (1294 ق)

12) رحلت فقيه بزرگ "شيخ محمدتقي بجنوردي" عالم و فقيه بزرگ (1314 ق): آيت اللَّه حاج شيخ محمدتقي بجنوردي، عالمي شهير و فقيهي باتقوا بود. او از حاكمان و دنياداران دوري مي‏گزيد و در ميان مردم جايگاهي بس رفيع داشت. گفته‏اند، نمازها را با تأنّي بسيار مي‏خواند و در آن‏ها سوره‏هاي بزرگ را قرائت مي‏نمود. آيت اللَّه بجنوردي مجالس با شكوهي در منزل خود براي بزرگداشت و تجليل از حضرت امام حسين(ع) و اقامه‏ي مراسم عاشورا برپا مي‏كرد، كه هم‏چنان بيش از يك قرن است كه ادامه دارد و هر ساله برپا مي‏شود. اين عالم عامل، كه آثار و بركاتي از ايشان ديده شده است، پس از فوت، در حرم مطهر رضوي(ع)، در نزديك درگاه ورودي به مسجد گوهرشاد مدفون گرديد.

13) 14صفرسال127هجري قمري: «مروان ثاني» ملقّب به مروان حِمارآخرين سال حكومت خود با ابومسلم خراسان سردارايراني عهد عباسيان به جنگ برخاست. مروان حمارپس ازشكست به مصرگريخت اما دراين سرزمين بدست يكي ازطرفداران بني عباس به قتل رسيد.

14) مرگ "نيكولا دومالبرانش" عالم علوم الهي و فيلسوف شهير فرانسوي (1715م): نيكولا دو مالْبِرانْشْ فيلسوف فرانسوي در 15 ژوئيه 1638م در فرانسه به دنيا آمد. وي پس از اتمام تحصيلات خود در رشته علوم الهي به صنف كشيشان درآمد و چون از عقايد رِنِه دكارت آگاه شد از پيروان وي گرديد. مالبرانش با پيروي از فلسفه دكارت، اين فلسفه را به نحوي كه با عقايد مسيحيت كاتوليك موافق باشد، تكميل كرد و خود در اين فلسفه صاحب نظر شد. فلسفه مالبرانش در داخل فلسفه دكارت به فلسفه اصالت اتفاق يا مقارنه معروف است و مقصود از آن به طور كلي اين است كه ذهن و جسم در يك‏ديگر تاثيري ندارند و حتي خود اجسام در يك‏ديگر و خود اذهان نيز در يك‏ديگر تاثيري ندارند. او معتقد بود كه علت اصلي خداست و آن‏چه در دنيا به ظاهرْ علت و معلول مي‏نمايد، در حقيقت مقارنه و تصادف است. هر تغيير در اجسام و امور ذهني و معنوي، مستقيماً از خداست چرا كه هر جسمي كه در حال سكون است نمي‏تواند خود محرك باشد. هم‏چنين همه نظم و ترتيبي كه در دستگاه خلقت ديده مي‏شود و همه قوانين علمي و طبيعي، بيان نظم و اراده الهي است. مالبرانش هيچ علتي را به جز خدا قبول ندارد و اراده بشر را بي‏فايده مي‏داند. وي مي‏گويد: "هيچ چيز بدون اراده خداوند انجام‏پذير نيست." مالبرانش بعدها به افكار افلاطون نيز معتقد شد به طوري كه او را افلاطوني - مسيحي مي‏ناميدند. مالبرانش، مشاهده را مقدمه ايمان قلمداد مي‏كرد و بر اين اعتقاد بود كه قبل از مشاهده يك چيز، نبايد به آن ايمان آورد، اما هنگامي كه مشاهدات فرد، عقل او را به سوي حقيقت، رهنمون گشت، نبايد در ايمان تزلزل داشت. به عبارت ديگر، عقل ما نتيجه معقولِ مشاهدات حواس ماست و همين عقل، رساننده ما به اين حقيقت است كه همه مخلوقات در خداوند وحدت مي‏يابند. از اين جا معلوم مي‏شود كه عقل، رهنماي ما به قبول ايمان و ايمانْ راه وصول و درك خداوند است. آثار مالبرانش از نظر روشني و شيوايي، از آثار مهم ادبي قرن هفدهم ميلادي است كه كتاب تفكرات مسيحي، گفتگوي فيلسوف مسيحي با فيلسوف چيني درباره وجود خدا و گفتگوهايي درباره مابعدالطبيعه و دين از آن جمله‏اند. نيكولا مالبرانش سرانجام در دهم فوريه 1715م در هفتاد و هفت سالگي درگذشت.

15) درگذشت "شارل مونتسْكيو" فيلسوف و نويسنده بلندآوازه فرانسوي (1755م): شارْل لويى دوسكوندا مونتسكيو اديب و متفكر فرانسوي در هجدهم ژانويه 1689م در فرانسه و در خانواده‏اي كه اعضاي آن قاضي بودند به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات علوم ديني، به مقام وكالت رسيد و پس از چندي به تحقيقات علمي و تاريخي و حقوقي پرداخت. مونتسكيو به تدريج به انتشار رسالات در موضوعات مختلف روي آورد كه نشان مي‏داد به عنوان يك نويسنده، در كليه رشته‏هاي علمي و اجتماعي، صاحب نظر و داراي معلومات كافي است. كتاب‏هايى هم‏چون رساله درباره انعكاس صوت و رساله درباره بيماري غدد كليوي بيانگر گستردگي و تنوع دانسته‏هاي اوست. هم‏چنين توجه به تجزيه و تحليل‏هاي اجتماعي، روح انتقاد را در او قوي كرد و چون از وضع آن زمانِ كشور ناراضي بود كتاب جالبي به نام نامه‏هاي ايراني بدون ذكر نام مؤلف منتشر ساخت. شهرت و آوازه اين كتاب باعث معروف شدن مونتسكيو شد و به عضويت فرهنگستان فرانسه انتخاب گرديد. او در سال 1727م به مسافرتي طولاني به كشورهاي اروپايى رفت و در اين مسافرت‏ها، يادداشت‏ها و مشاهدات، گزارش‏ها، مطالعات و مطالبي درباره وضع سياسي و اقتصادي كشورهايى كه ديده بود گرد آورد. حاصل اين كار، انتشار كتاب ملاحظاتي درباره علل عظمت روميان و انحطاط ايشان بود. ليكن كار عظيم مونتسكيو، نوشتن شاه‏كار معروفي است كه به روح القوانين شهرت يافت و نگارش آن نزديك به بيست سال به طول انجاميد. روح القوانين در سال 1748م بدون ذكر نام مولف در ژنو منتشر شد و درظرف 2 سال، 22 بار تجديد چاپ گرديد. اين كتاب با استقبال عجيبي مواجه شد و بعدها نيز از مواد ذكر شده در آن براي اداره ممالك، استفاده زيادي شد. او در اين كتاب، انواع حكومت‏هاي پديد آمده در طول تاريخ را مورد بحث قرار داده و آداب و رسوم و روابط بين انسان‏ها را بررسي كرده است. هم‏چنين، كتاب روح‏القوانين، تحقيق، تحليل و تجسسي بسيار گسترده در روح و فرهنگ ملت‏ها و سرنوشت سياسي است كه تمام موضوعات فوق را به وسيله داستان‏هاي عيني و زنده تبديل به سبكي دلپذير و ممتاز نموده است. مونتسكيو اولين كسي است كه نظريه ضرورت تفكيك قواي سه‏گانه را ارائه داد كه اين نظريه در ايجاد روح آزادي‏خواهي صدر انقلاب فرانسه تاثير عميقي بر جاي نهاد. وي هم‏چنين، تعريف آزادي‏هاي سياسي را كه ليبراليسم قرن نوزدهم از آن دفاع مي‏كند مشخص ساخته است. به طور كلي، مونتسكيو در كتاب روح القوانين، اصول و مباني تازه‏اي براي حكومت به وجود آورده است كه تسلط و استبداد سياسي را از ميان برمي‏دارد. اين كتاب، رجال سياست فرانسه را هدايت كرده و به انديشه‏هاي آنان الهام بخشيده است. مونتسكيو عقيده داشت كه انقلاب و خون‏ريزي كاري از پيش نمي‏برد و آن‏چه كه يك جامعه به آن محتاج است قانون مي‏باشد. ميانه روي در سياست از خصوصيات مهم مونتسكيو بود و چون از كتاب روح القوانين انتقادات فراواني شد و برخي آن را بي‏ارزش معرفي كردند، او تنها رساله‏اي در دفاع از كتاب خويش نوشت. مونتسكيو را از نظر سياسي، فلسفي و اجتماعي مي‏توان پيشواي انقلاب فرانسه خواند و از نظر نويسندگي، شخصيتي ود هوش‏مند كه با سبك موجز و روان و استوار خويش، از بزرگ‏ترين نويسندگان عصر به شمار آمد. شارل دو مونتسكيو سرانجام در دهم فوريه 1755م در 66 سالگي درگذشت.

16) امضاء "قرار داد شوم پاريس" بين انگليس و فرانسه (1763م): در دهم فوريه 1763م قراردادي ميان انگليس و فرانسه در پاريس به امضا رسيد كه فرانسوي‏ها آن را قرارداد شوم پاريس خواندند. زيرا به موجب اين قرارداد، فرانسه پس از سال‏ها جنگ و كشمكش با انگليس، از تمامي ادعاها و منافع استعماري خود در هندوستان و كانادا چشم‏پوشي كرد. علت عقد اين قرارداد آن بود كه فرانسه دراين زمان به خاطر جنگ‏هاي متعدد در داخل اروپا، تضعيف شده بود و از نظر نظامي و اقتصادي، توان تداوم جنگ با انگليس را نداشت. قرارداد پاريس، باعث شد تا جنگ‏هاي استعماري فرانسه و انگليس پايان يابد و لندن با دست بازتري به غارت منابع مستعمرات خود، به ويژه در آسيا بپردازد.

17) مرگ خانم "سونيا كووالوسكي" اديب و رياضي‏دان روسي (1891م): خانم سونيا كووالوسكي نويسنده و رياضي‏دان روسي، در 15 ژانويه 1805م در مسكو به دنيا آمد. وي مطالعه ادبيات را از 15 سالگي آغاز كرد و از 18 سالگي مطالعات رياضي خويش را نيز دنبال نمود. كووالوسكي از آن پس زير نظر يكي از اساتيد نامدار آلماني به تحصيل پرداخت و به مدارج بالايى دست يافت. اين زن جوان كه صاحب استعداد فوق‏العاده بود نه تنها بزرگ‏ترين رياضي‏دان زمان خود بود بلكه پيشواي نهضتي براي آزادي زنان شد و بر ضد اين تفكر كه زنان در حيطه تعليمات عالي، صاحب هنر و ظرفيتي نمي‏باشند مبارزه كرد. كووالوسكي در عين حال نويسنده‏اي زبردست نيز بود. او يادگارها و خاطرات دوران كودكي خود را به صورت رُماني درآورد كه مورد استقبال واقع شد. منتقدان ادبي روس در اين اظهارْ متفق القول بودند كه سونيا با بهترين نويسندگان ادبيات روس، هم از نظر موضوع و هم از لحاظ ادبي برابري مي‏كند. وي درسال 1888م به خاطر نگارش كتابي درباره رياضي به اخذ جايزه‏اي ازآكادمي علوم فرانسه نائل گرديد. كووالوسكي هم‏چنين توانست درباره پراكندگي نور در كريستال‏ها نظرات تازه‏اي را ارائه دهد. وي سرانجام در 10 فوريه 1891م در 86 سالگي درگذشت.

18) مرگ "ويلهلم رونتگن" فيزيك‏دان آلماني و كاشف اشعه ايكس (1923م): ويلهلم كُنراد رونْتْگِن فيزيك‏دان معروف آلماني در 27 مارس 1845م در يكي از روستاهاي آلمان به دنيا آمد. وي تحصيلات ابتدايى و متوسطه را در هلند گذرانيد و سپس در دانشگاه زوريخ سوئيس، زير نظر فيزيك‏دان‏ان معروف به تحصيل پرداخت. رونتگن كه به رشته‏هاي برق، نور و گرما علاقه‏مند بود پس از چند سال مطالعه و تحقيق به اخذ درجه دكتراي فيزيك نائل آمد و پس از آن در آلمان به تدريس پرداخت. پس از مدتي رونتگن مطالعات خود را درباره الكتريسيته و نور متمركز كرد و در نهايت، در ادامه مطالعات فيزيك‏دان‏ان هم عصر خود در 20 ژانويه 1896م موفق به كشف پرتوهاي جديدي شد كه قادر بودند از خيلي از اجسام عبور كنند و چون اين پرتوها ناشناخته بودند، رونتگن آنها را اشعه ايكس ( X) نام‏گذاري كرد. اين اشعه مي‏توانست در پوست و درون ماده نيز نفوذ كند و با تابش بر بدن، سايه استخوان‏ها را بر روي صفحه بياندازد. به پاس اين كشف، مدال سلطنتي به رونتگن اهدا شد. هم‏چنين وي در سال 1901م جايزه نوبل فيزيك را دريافت نمود و به اين ترتيب شهرتش عالم‏گير شد. كشف عظيم رونتگن اولين كشف از سري كشفيات راديواكتيويته بود كه دانشمندان بعدي آن را دنبال كردند. جنس اشعه ايكس از جنس نور مي‏افتد. كه طول موج آن بسيار كوتاه‏تر از نور مي‏باشد. هم‏چنين قابليت نفوذ اشعه ايكس بسيار زياد است و از اغلب موانع عبور مي‏كند. امروزه از اين پرتو در علم پزشكي براي تشخيص بيماري‏ها استفاده مي‏شود و در مورد جراحي، براي تعيين محل شكستگي استخوان‏ها، پرتوهاي ايكس، وسيله بسيار سودمندي است. هم‏چنين فيزيك‏دان‏ها براي تجزيه عناصر كريستالي، استفاده‏هاي شاياني از اين اشعه برده‏اند و در پزشكي تحت عنوان راديوگرافي و راديوسكوپي به كار برده مي‏شود. ويلهلْم رونتگن سرانجام در دهم فوريه 1923م در 78 سالگي در نهايت افتخار زندگي را بدرود گفت.

19) امضاي قرارداد صلح بين دول متحد ومتفق (1947م): دو سال پس از پايان يافتن جنگ جهاني دوم، در روز دهم فوريه 1947م قرارداد صلح بين دولت‏هاي متفق شامل امريكا، شوروي، انگليس و فرانسه با شكست خوردگان متحد شامل ايتاليا، فنلاند، لهستان، مجارستان، روماني و بلغارستان امضا شد و به اين ترتيب اين شش كشور، بار ديگر استقلالِ خود را به دست آوردند. بر اساس اين قراردادها، هم‏چنين سرنوشت قسمت‏هايى از مناطق تصرف شده مورد بررسي قرار گرفت و از جمله چهار منطقه مرزي از تسلط ايتاليا خارج و به فرانسه واگذار گرديد. جزاير آدِرياتيك به يوگسلاوي، جزاير "دودكانس" به يونان، منطقه شمالي روماني به روسيه و پتسامو در فنلاند به روسيه واگذار گرديد. در همين راستا، ايتاليا به پرداخت 360 ميليون دلار غرامت و ايجاد يك منطقه آزاد محكوم شد. البته چهار كشور لهستان، مجارستان، روماني و بلغارستان كه در سال پاياني جنگ توسط ارتش شوروي اشغال شده بودند، اجباراً تحت نظام‏هاي كمونيستي قرار گرفتند. شرايط اين قرارداد از سوي همه كشورهاي مطرح شده، محكوم شد و مردم طي تظاهراتي به مخالفت با آن پرداختند. اين عكس العمل در ايتاليا همراه با پايين كشيدن و پاره كردن پرچم امريكا همراه بود. متفقين در مورد دو كشور آلمان و ژاپن نيز جداگانه، تصميم‏گيري كردند.