زندگي نامه

عارف کامل و فقيه مبارز، آية الله ميرزا محمد علي شاه آبادي در سال 1292 قمري در اصفهان در بيت فقيه رباني، آية الله ميرزا محمد جواد اصفهاني ( حسين آبادي) رحمة الله ديده به جهان گشود.
از همان ابتدا در محضر پدر بزرگوار خود، مقدمات علوم الهي و دروس حوزه را فرا گرفت و از محضر ساير اساتيد وقت و علماي اصفهان کسب فيض نمود.
در سال 1304 قمري در سن 12 سالگي، زماني که پدر ايشان توسط ناصرالدين شاه به تهران تبعيد گرديد، به همراه پدرو برادر ديگرشان به تهران مهاجرت فرمود و در طول اقامت 16 ساله در تهران ( تا 1320 ق) به اشتغالات علمي پرداخته و اساتيد ديگري را درک نمود.
ايشان در سال 1310 هجري قمري، پس از 6 سال اقامت در تهران، آنگاه که حدود 18 سال داشت به درجه ي اجتهاد نايل آمد. آيه الله شاه آبادي در سال 1312 قمري در سن 20 سالگي، در سوگ پدر و مربي خود نشست. و پس از فقدان پدر کماکان در تهران به اشتغالات علمي خود ادامه داد و خصوصا" در فلسفه و عرفان به مراتب بالايي از کمال دست يافت.
سپس در سال 1320 قمري به اصفهان رفته و طي دو سال اقامت در اين شهر از محضر اساتيد حوزه ي غني اصفهان استفاده برد و همزمان با آن، کتاب قانون در طب و زبان فرانسه را نيز فراگرفت.
با انتشار کتاب جديد التأليف کفايه الأصول که مباني تازه اي از اصول فقه در آن مطرح گرديده بود، آية الله شاه آبادي تصميم گرفت که به نجف اشرف عزيمت کرده و با مؤلف اين کتاب گرانقدر آشنا شود و لذا در سال 1322 هجري قمري، هنگامي که 30 سال داشت از اصفهان به همراه مادر، همسر و پدر همسر خود به نجف رفت تا از خرمن علم علماي بزرگ آن حوزه، مخصوصا" آخوند خراساني بهره برد.
در سال 1329 قمري، زماني که 37 سال از عمر شريف ايشان گذشته بود، با ارتحال آخوند خراساني، نجف را پس از يک دوره اقامت 7 ساله ترک کرد و رحل اقامت به سامرا افکند تا از محضر درس ميرزاي دوم استفاده کند و همچنين به تدريس فقه و اصول و فلسفه بپردازد.
حوزه ي درسي ايشان در سامراء از حوزه هاي درسي قوي و پر استقبال طلاب و فضلاء آن دوره گرديد، به حدي که ميرزاي شيرازي، مراجعت ايشان به ايران را موجب خلأ حوزه ي سامراء دانسته و ايشان را از مراجعت به ايران نهي مي فرمود، اما آية الله شاه آبادي در سال 1330 قمري پس از يک سال اقامت در سامراء، به دليل اصرار فوق العاده ي مادرشان که همراه ايشان بودند تصميم به مراجعت به ايران مي گيرند.
برخي اساتيد مرحوم شاه آبادي عبارتند از:
1- مرحوم آية الله شيخ احمد مجتهد بيد آبادي ( برادر بزرگ تر آيه الله شاه آبادي) متولد 1279 و متوفاي 1357 قمري که به اذعان بسياري از علماء پيش از آن که به سن بلوغ برسد به مقام اجتهاد نايل آمد.
2- مرحوم علامه ميرزا محمد هاشم خوانساري چهار سوقي صاحب اصول آل الرسول ( برادر صاحب روضات) که از اساتيد ايشان در دوران اقامت ايشان در اصفهان بوده اند.
3- ميرزاي جلوه ( ميرزا ابوالحسن طباطبايي اصفهاني) متوفاي 1314 ق. که يکي از حکماي اربعه بوده و در عصر قاجار در تهران اقامت داشته است و آية الله شاه آبادي از درس فلسفه ي ايشان استفاده کرده اند.
4- مرحوم آية الله ميرزا هاشم گيلاني اِشکوري مشهور به آقا ميرزا هاشم رشتي متوفاي 1332 ق، صاحب حاشيه بر مصباح الأنس که استاد عرفان آية الله شاه آبادي در تهران بوده اند.
5- مرحوم آية الله ميرزا محمد حسن آشتياني متوفاي 1319 قمري، که از شاگردان مبرز شيخ انصاري بود و آية الله شاه آبادي قبل از رفتن به نجف، از دروس فقه و اصول ايشان در تهران استفاده مي کردند.
6- مرحوم آية الله آخوند ملا محمد کاظم خراساني ( صاحب کفايه) .
7- مرحوم آية الله شيخ فتح الله شريعت اصفهاني ( شيخ الشريعه).
8- مرحوم آية الله حاج ميرزا حسين خليلي که در سال 1326 قمري در مسجد سهله وفات يافتند. آيه الله شاه آبادي از محضر درس اين 3 استاد اخير در دوره اقامت 7 ساله خود در نجف استفاده کرده اند.
9- مرحوم آية الله ميرزا محمد تقي شيرازي رحمة الله ( ميرزاي دوم).
مرحوم شاه آبادي پس از مراجعت از عراق در سال 1330 قمري، ابتدا به اصفهان و سپس به تهران عزيمت نموده و به دليل سکونت در خيابان جمهوري اسلامي ( شاه آباد سابق) به شاه آبادي مشهور مي گردند.
ايشان تا سال 1347 هـ . ق. ( 1307شمسي) به مدت 17 سال در تهران به فعاليت هاي علمي و تبليغي و مبارزه با نظام جور و تشکيل جلسات سخنراني و درس و بحث اشتغال داشتند. مرحوم شاه آبادي قبل از به قدرت رسيدن رضاخان، چهره ي واقعي او را شناخت و فريب تزوير و تظاهر او را به دين داري نخورد و خطر او را به علما گوشزد فرمود و لحظه اي از مبارزه با ظلم و ظلمت حاکم غفلت نکرد.
از جمله اين مبارزات تحصن 11 ماهه ي ايشان در حرم حضرت عبدالعظيم (ع) در اعتراض به جنايات رضاخان بود.
ايشان همچنين در شرايطي به ملبس کردن 7 تن از فرزندان خود به لباس مقدس روحانيت مبادرت کردند که بسياري از روحانيون در اثر فشار دولت رضاخان از لباس روحانيت بيرون مي آمدند
از قول امام خميني نقل شده که : « مرحوم آقاي شاه آبادي علاوه بر آن که يک فقيه مبارز و عارف کامل بودند، يک مبارز به تمام معني هم بودند».
آية الله شاه آبادي در سال 1347 ق. ( 1307 شمسي) و در سن 55 سالگي به حوزه ي نوپا و جديد التأسيس قم عزيمت نمود و به اشتغالات علمي و تربيت طلاب همت گماشت .
برجسته ترين شخصيتي که از انفاس قدسيه اين عارف بهره برد ، امام خميني بود که در تمام مدت 7 سال اقامت مرحوم شاه آبادي در قم، در زمينه ي عرفان از ايشان کسب فيض نمود.
آيه الله العظمي شاه آبادي در سال 1354 قمري در اثر اصرار بيش از حد مردم تهران که به طور دسته جمعي به قم آمده و از ايشان تقاضاي بازگشت به تهران مي کردند. به تهران مراجعت نمودند که اقامت ايشان در تهران، همراه با اوج مبارزات سياسي آن مرد بزرگ الهي در مقابل رضا خان بود، به طوري که عليرغم تعطيلي مساجد و منابر توسط حکومت، ايشان هيچ گاه مسجد و منبر و سخنراني خود را تعطيل نکرد و در منابر خود تأکيد داشت که اسلام از وجود دولت وقت، در خطر است.
مرحوم شاه آبادي پس از 77 سال زندگي پر برکت، در روز پنج شنبه 3 صفر 1369 قمري مطابق با 3/9/1328 بدرود حيات گفت و پيکر مطهرش با تجليل و تکريم فراوان در زاويه ي مرقد مطهر حضرت عبدالعظيم (ع) به خاک سپرده شد.
منبع: عارف کامل