در اين مقاله، منظور از وفاداري اين است که اگر مرد و زن از يکديگر اشتباهي ديدند موجب اين نشود که خوبيهاي همديگر را فراموش کنند.

ناسپاسي انسان

انسان غالباً در رابطه با پروردگار و مردم سپاسگزار نيست. زيرا پروردگار عالم اين همه نعمتها را براي او ارزاني داشته است، اما شکر آنها را بجاي نمي آورد. ولي چون به اندک مصيبتي مبتلا شود «جزع» و «فزع» مي کند کفران نعمت مي کند و بسيار باشد که با کمترين خطايي که از دوست خود مي بيند، خوبيهاي چندين ساله ي او را ناديده مي گيرد.

ناسپاسي انسان از زبان قرآن

قرآن در اين باره چنين مي فرمايد:
1-الله الّذي خلق السّموات والأرض و أنزل من السّماء ماءً فأخرج به من الثّمرات رزقاً لکم و سخّر لکم الفُلک لتجري في البحر بأمره و
سخّرلکم الأنهار و سخّر لکم الشّمس والقمر دائبين و سخّرلکم اللّيل و النهار و ءاتاکُم من کُلّ ما سألتُموه و إن تَعدُّوا نعمت الله لا تُحصوها إن الإنسان لظلومٌ کَفّارٌ» (1)
«خداست آن که آسمانها و زمين را بيافريد و باران را از آسمان فرو باريد تا انواع حبوبات و ثمرات را براي روزي شما برآورد و کشتي ها را به امر خود بر روي درياها و نهرها را بر روي زمين به اختيار شما گردانيد وخورشيد و ماه را پيوسته براي شما مسخّر کرد و انواع نعمتهايي را که از او درخواست کرديد به شما عطا فرمود که اگر بخواهيد نعمتهاي بي انتهاي خدا را بشماريد هرگز نتوانيد (با اين همه لطف و رحمت) انسان سخت کفر پيشه و ستمگر است».
2-«ما قَدروالله حقّ قَدره» (2)
«حق خدا را آن چنان که هست نشناخته اند»
3-«قُتِل الإنسان ما اَکفَره» (3)
«مرده باد اين انسان که چقدر ناشکر است»
4-«إنّ الأنسان خُلق هَلوعاً إذا مسّهُ الشّرُّ جَزوعاً و إذا مسّهُ الخيرُ مَنوعاً» (4)
«انسان سخت ناشکيبا آفريده شده است، چون شر وزياني (مصيبتي) به او برسد آشفته و پريشان شود و اگر نعمتي او را رسد متکبر مي شود».

ناسپاسي انسان در محيط خانه

به هر حال طبع انسان طوري است که وقتي در نعمت واقع شود سپاسگزاري نمي کند و وقتي مصيبت و بلايي به او برسد، شکيبايي
و صبر را از دست مي دهد.
اين صفت اخلاقي ناپسند، در محيط خانه نيز بروز مي کند به گونه اي که خدمات همسر که از صبح تا ظهر کارهاي خانه را انجام داده و زحمتها کشيده است، تنها به خاطر (مثلاً) شور شدن غذا ناديده گرفته مي شود و اين اشتباه اندک خط بطلاني بر همه ي زحمات او مي کشد. حال آنکه انسان بايد زشتيها و اشتباهات ديگران را در برابر خوبيهاي آنها ناديده بگيرد، و خوبي را سرپوش بدي قرار دهد.
«واليعفوا وليصفحوا ألا تُحبّون أن يَغفرالله لکُم والله غفورٌ رّحيمٌ» (5)
«بايد مؤمنان خوي عفو و صفح را در پيش گيرند و از بديها در گذرند. آيا دوست نداريد که خدا نيز در حق شما مغفرت و احسان فرمايد که خداوند بسيار آمرزنده و مهربان است.»
بايد پيوسته به اين فکر بود که اگر ستّاريت پروردگار عالم نبود، همه ي مردم از يکديگر مي گريختند. زيرا، در آن صورت تمام بديها و گناهان را که خداوند ستار از ديدگاه مردم پوشانده است، براي همه آشکار مي شد و به رسوايي مي انجاميد.
پس، همانطور که خداي تعالي خطاپوشي مي کند ما هم خطاهاي همديگر را بپوشانيم خاصه در محيط خانه بايد هميشه خوبيهاي يکديگر را در نظر داشته باشيم و نقاط مثبت را لحاظ کنيم. اگر همسر ما مريض شود، تحمل کنيم و ناشکري نکنيم و نسبت به او وفادار باشيم.
زن ها نيز بدانند که زندگي کم و زياد، خوشحالي و ناراحتي و نعمت و بلا دارد. همانطوري که هنگام سلامتي، خوشحالي و نعمت همدوش همسران خود هستند، بايد هنگام بروز فقر، مصيبت و بيماري به همسران خويش وفادار باشند.
آنچه در زندگي مهم است. اين است که زن و شوهر بايد با گرمي و سردي روزگار بسازند، نسبت به يکديگر وفادار باشند و با تلخي ها و شيريني ها ي زندگي کنار بيايند. در ضمن، مرد بايد خدمات همسر خود در اداره خانه و فرزندان را ارج بگذارد و نپندارد که بچه داري و خانه داري، کار آساني است، بلکه بايد او را ياري کند و مبادا با رفتار و گفتار خود او را بيازارد و خسته تر کند.

تعدّد زوجات

جا دارد که در زير عنوان «وفاداري» به تبيين مسئله «چند همسري» بپردازيم: مسئله «تعدد زوجات» را بايد همچون «طلاق» از نگاه اضطرار نگريست. يعني، همانطوري که «طلاق» در اسلام در مواقع ناچاري است و در حالت عادي از مبغوضترين امور است، «تعدد زوجات» نيز يک وضع استثنايي در شرايط خاصي است. چنين نيست که هر کسي براي ارضاي شهوت، زنان متعددي بگيرد.
قرآن در اين باره مي فرمايد:
«... فانکحوا ما طاب لکُم مّن النّساء مثني و ثُلاث و رُباع فإن خفتُم ألا تَعدلوا فواحده...» (6)
«از ميان زنان، دو، سه و يا چهار همسري را که مي پسنديد، اختيار کنيد. ولي، اگر هراس آن داريد که از راه عدالت منحرف شويد، تنها يک همسر برگزينيد.»
ناگفته پيداست که به راه عدالت رفتار کردن بين چند همسر، کاريست بسيار دشوار و اصولاً جز گرفتاري و ارتکاب معصيت در اثر عدم رعايت شرط عدالت بهره اي ندارد.

پي نوشتها:

1-سوره ي ابراهيم، آيات 32-34 .
2-سوره ي حج، آيه ي 74.
3-سوره ي عبس، آيه ي 17.
4-سوره ي معارج، آيات 19-21
5-سوره ي نور، قسمتي از آيه ي 22.
6-سوره ي نساء، آيه ي3.

منبع:کتاب خانواده در اسلام