يک آتليه جمع و جور خيلي بيشتر از آنچه که فکرش را مي کنيد، کار دارد و البته مشتري
« پلک نزنيد، تکان نخوريد، نفس نکشيد» عکاس بداخلاق و پيرفصل کودکي هاي بيژن ايراني درسريال در چشم باد را يادتان هست؟ اين جمله را مي گفت و بعد از يک نور و صداي خفيف سرش را از زير پارچه مشکي بيرون مي آورد. قديم ترها عکاسي براي خودش مراسم ويژه اي داشت و حتي به نوعي تجملاتي و لوکس بود. خانواده هايي که وضع مالي خوبي داشتند حداقل سالي يک بار با لباس هاي نو و اتو کشيده آتليه مي رفتند. اما الان هرکس مي تواند با يک دوربين ديجيتال و فشردن يک دکمه، فيلم برداري و عکاسي کند. اين را مديون دوربين هاي ديجيتال هستيم. اما با همه اين امکانات، هنوز هم عکس خوب گرفتن، جايي و مکاني دارد و به هرکس که عکس بگيرد، نمي شود گفت عکاس؛ اين يعني اين کار، مي تواند براي يک عده شغل باشد. کاري که لازمه اش راه انداختن آتليه عکاسي و فيلم برداري و البته بلد بودن هنر اين کار است.
سرمايه و تجهيزات
دوربين، عکاس، تدوين
براي راه انداختن آتليه بايد بتوانيد خدمات زير را ارائه بدهيد. معمولاً براي شروع کار، يک عکاس و يک فيلم بردار آشنا به تدوين، کفايت مي کند. هرکدام از اين مهارت ها البته وسايل و تجهيزات مخصوص خودشان را لازم دارند.
عکاسي: حتماً فکر مي کنيد مهم ترين وسيله عکاسي دوربين است اما بد نيست بدانيد که اگر بقيه تجهيزات عکاسي فراهم نباشد، از اين مهم ترين وسيله، کار زيادي بر نمي آيد. غير از دوربين که براي شروع کار مي توانيد با نيکون D90 و بعداً که کار و بارتان بهتر شد از دوربين هاي SLR استفاده کنيد، وسايل نورپردازيتان هم بايد تکميل باشد. نور، فلاش، چتر، سافت باکس، صليبي( سه پايه) و پرده تقريباً تمام چيزهايي است که در ابتداي کار نياز داريد. براي اين تجهيزات مبلغي حدود 7 ميليون تومان بايد کنار بگذاريد. فکر اجاره دوربين را هم نکنيد، اجاره روزانه دوربين مقرون به صرفه نيست. بهتر است از همان اول پول هايتان را جمع کنيد و به دنبال خريد باشيد.
فيلم برداري: در بازار فعلي که فيلم برداري هاي ناشي و تقليد کار زياد شده اند، يک فيلم بردار خوش ذوق و قريحه خيلي مي تواند بترکاند. بيشتر فيلم برداري هاي الان با دوربين هاي ديجيتال( پاناسونيک سري MD) انجام مي شوند که کار با آنها راحت است. اگر کار فيلم بردارتان خوب باشد، غير از مجالس عروسي و مهماني ها به سمينارها و همايش هاي دانشگاه ها و ادارات هم دعوت مي شود. براي دوربين فيلم برداري از 2 ميليون تومان به بالا خرج تان مي شود. اين يکي را البته مي توانيد روزانه اجاره کنيد. اجاره دوربين فيلمبرداري از روزي 15 هزار تومان شروع مي شود.
تدوين: يک تدوينگر فرز و ماهر هم از ضروريات هر آتليه است. تدوين گري که با فيلم برداري هم آشنا باشد، کارهاي ميکس و مونتاژ را هنرمندانه تر انجام مي دهد. حواستان باشد که تدوينگر منظمي داشته باشيد وگرنه با بدقولي، عروس و داماد عجول را حسابي عصباني مي کنيد! وسيله کار يک تدوينگر يک کامپيوتر قوي است و نرم افزارهاي مربوطه. البته کامپيوتر متناسب با اين نرم افزارها بالاي يک ميليون برايتان آب مي خورد.
آموزش
کتاب، کلاس و ديگر تمرين
براي اينکه عکاسي و فيلم برداري را کمي تخصصي تر ياد بگيريد و مدرکي هم داشته باشيد، مي توانيد در دوره هاي تخصصي شرکت کنيد.
عکاسي: براي يادگيري عکاسي حرفه اي فقط نمي توانيد به کتاب اکتفا کنيد و حتماً بايد در کلاس ها هم شرکت کنيد. در واقع کتاب و کلاس مکمل هم هستند و شما با هيچ کدام به تنهايي عکاس قابلي نمي شويد. البته بعد از خواندن کتاب ها و تمام کردن کلاس ها فقط عکاسي بيشتر و بيشتر است که مي تواند شما را تبديل به يک عکاس حرفه اي کند. به جز آموزشگاه هاي آزاد، کلاس هاي اتحاديه عکاسان و فيلم برداران و جهاد دانشگاهي هم هستند که قيمت هاي مناسب تري دارند.
آموزشگاه هاي آزاد بالاي 500 هزار تومان
اتحاديه و جهاد دانشگاهي 250 -300 هزار تومان
بعضي ها هستند که در هر زمينه اي دنبال کتاب هاي مفيد و به دردبخور هستند. در حيطه عکاسي هم کتاب هاي جورواجور زيادي هستند که شايد اگر با عکاسي خيلي آشنا نباشيد، گيجتان بکنند. کتاب« عکاسي پايه» کتابي است که جزو منابع امتحان تئوري است. اما عکاس هايي که اين امتحان را با موفقيت پشت سر گذاشته اند از کتاب هاي مفيد ديگري هم مي گويند. کتاب « عکاسي هنرستان» براي هنرستان هايي که عکاسي خوانده اند، کتاب آشنايي است که براي عکاسان آماتور هم نکته هاي مفيد و جالبي دارد. کتاب هاي « فن هنر و عکاسي» و « دوربين ديجيتال» هم مي توانند تئوري عکاسيتان را تقويت کنند. « نورپردازي حرفه اي در عکاسي» هم از کتاب هاي مطرح در زمينه نورپردازي است که راجع به تجهيزات و اصول نورپردازي اطلاعات خوبي به شما مي دهد.
فيلم برداري: دوره هاي آموزشي فيلم برداري و ميکس و مونتاژ بيشتر مشترک هستند. اين دو مهارت ارتباط زيادي با هم دارند و فيلم برداري که ميکس و مونتاژ هم بداند، از لحاظ حرفه اي موفق تر است. نرم افزارهاي اصلي در زمينه تدوين Photoshop, Adobe premiere, Edius هستند.
آموزشگاه هاي آزاد بالاي 500 هزار تومان
دوره هاي اتحاديه 400 هزار تومان
راه اندازي
فلاش ها را علم کنيد
1- مجوز گيري
دنگ و فنگ و معطلي گرفتن مجوز اتحاديه زياد است. پس صبر و استقامت تان را تقويت کنيد. بعد از دادن درخواست، کارشناسان اتحاديه حداکثر ظرف 15 روز نظرشان را مبني بر رد يا قبول درخواست اعلام مي کنند. بعد از قبول درخواست ، شما حداکثر سه ماه فرصت داريد که مدارک مورد نياز را تکميل کنيد. قبل از مشخص شدن محل آتليه، بايد حتماً آيين نامه اتحاديه را مطالعه کنيد. بعضي از نکات مربوط به محل آتليه شايد هيچ وقت به فکرتان نرسد؛ نکاتي مثل اينکه آتليه بايد در طبقه اول باشد يا اينکه وجود يک دستگاه کپي مي تواند باعث لغو مجوزتان شود.
*سند آتليه را بايد ارائه بدهيد. در واقع شما حتماً بايد مالک آتليه باشيد که اين مالکيت هم مي تواند به شکل شراکتي باشد و هم به شکل شخصي.
*تا فاصله کمتر از 300 متر نبايد آتليه باشد.
*آتليه نبايد در طبقات بالاي ساختمان باشد.
*حداقل متراژ آتليه 40 متر است. بعد از اين مرحله، بايد براي امتحان دو مرحله اي( تئوري و عملي) عکاسي و فيلم برداري آماده شويد.
2- آتليه آرايي
*بعد از رعايت تمام نکات اتحاديه، حداقل به سه نفر احتياج داريد: عکاس، فيلم بردار و تدوينگر. بعضي از فيلم بردارها کارهاي تدوين را هم بلدند اما اين فقط براي اول کار است. يک کمي که سرتان شلوغ شد بايد فکر يک تدوينگر را هم بکنيد.
*اتحاديه آتليه ها را به سه درجه تقسيم مي کند و تعرفه عکس هاي پرسنلي براساس همين درجه بندي اعلام مي شود. معيار اين درجه بندي هم تجهيزات، سابقه و مهم تر از همه کيفيت کار شماست.
*اگر مي خواهيد کارهاي تخصصي مثل عکاسي از عروس يا کودک را انجام بدهيد بايد کمي آتليه تان را مجهز کنيد . براي آتليه عروس بايد از وسايل يا به قول عکاس ها دکورهايي مثل مبل، آينه، قاب عکس خالي و طناب کنفي استفاده کنيد. در آتليه کودک هم مي توانيد از توپ و عروسک يا لباس فارغ التحصيلي استفاده کنيد. هرچه رنگ و لعاب دکورهايتان بيشتر باشد، مشتري ها بيشتر خوششان مي آيد؛ مثلاً در آتليه کودک مي توانيد با استفاده از عروسک هاي محبوب کارتون ها هر بچه بدعنقي را راضي به عکاسي کنيد.
تجربه واقعي
من، عکاس 20 سال دارم!
شايد اگر اصرارهاي برادرم نبود، من هيچ وقت عکاس آتليه نمي شدم. البته اين اصلاً به اين معني نيست که علاقه نداشتم، بلکه کارها و کلاس هاي مختلف اين اجازه را به من نمي داد. آشنايي اوليه من با عکاسي از هنرستان شروع شد. رشته تحصيلي من نقاشي بود اما در دو واحدي که عکاسي داشتيم، من واقعاً به عکاسي علاقه مند شدم؛ طوري که در کنکور هنر فقط دو رشته عکاسي و نقاشي را انتخاب کردم که شهرستان قبول شدم و نرفتم. اما عشق من به عکاسي به اينجا ختم نشد. بعدها در دوره عکاسي کوتاه مدت جهاد دانشگاهي شرکت کردم که دو سال طول کشيد. با پايان اين دوره، برادرم که دنبال کارهاي راه اندازي آتليه بود، براي گرفتن مجوز به يک عکاس نياز داشت. از اينجا بود که من به شکل جدي براي امتحان هاي آتليه آماده شدم و خوشبختانه در هر دو امتحان نظري و عملي قبول شدم. الان که به شکل رسمي عکاس شده ام و در آتليه کار مي کنم، از ديدن هر روزه بچه هايي که مضطربانه و خجالت زده به دوربينم خيره مي شوند يا بزرگترهايي که خيلي جدي عکس پرسنلي مي گيرند، لذت مي برم. فکر مي کنم بايد از برادرم به خاطر اصرارهاي آن روز ممنون باشم.
پيشنهاد ويژه
آتليه خانگي
تمرين و دانستن چند نکته مي تواند به شما براي ثبت عکس هاي بهتر از چهره ( پرتره) هاي دوستان و اقوامتان کمک کند.
*فضاي يک اتاق يا انباري در خانه بهترين گزينه است.
*به نور موجود در اتاق دقت کنيد و سعي کنيد تا جاي ممکن هر مانعي را که سر راه ورود نور قرار دارد، برداريد. اگر نور کافي وجود نداشت از يک يا چند چراغ مطالعه قابل حمل استفاده کنيد.
*يک پس زمينه خوب انتخاب کنيد. عکاس ها از پارچه هايي از جنس کرباس يا چيت براي پس زمينه استفاده مي کنند.
*فاصله سوژه تا دوربين براي تهيه يک عکس با عمق ميدان مناسب بايد حداقل سه متر باشد.
*فاصله سوژه تا پس زمينه هم بايد حداقل نيم متر باشد. سوژه در چرخش يک سوم شانه بهترين حالت را براي عکاسي از چهره دارد.
منبع:نشريه همشهري جوان، شماره 271 /ن