پژوهش درباره آنچه موجب موفقيت ازدواج مي شود، نشان مي دهد که در ازدواج هاي موفق افراد اين 9 کار را به خوبي انجام مي دهند:
1- تمايز عاطفي از خانواده اي که در آن رشد کرده اند، نه در حد قهر( يا جدايي) بلکه تا حدي که هويت فرد از هويت والدين و خواهران و برادرانش متمايز باشد.
2- همدلي مبتني بر صميميت و همانندي و در عين حال تعيين حد و مرزهايي در حمايت از استقلال هر يک از زوجين.
3- ايجاد رابطه صميمانه غني و حفاظت از آن در مقابل مزاحمت ها و مداخلات محل کار و الزامات خانوادگي.
4- براي زوج هاي داراي فرزند، پذيرفتن نقش هاي خطير پدر و مادري و مستحيل کردن تأثير ورود نوزاد بر پيوند زناشويي و آموختن تداوم کار حفاظت از حريم خصوصي خود و همسر به مثابه يک زوج
5- رويارويي و مهار بحران هاي اجتناب ناپذير زندگي
6- حفظ قدرت پيوند زناشويي حتي در بدبختي. ازدواج بايستي پناهگاه امني باشد که والدين در آن قادرند تفاوت ها، خشم و تضاد خود را ابراز کنند.
7- استفاده از مزاح و خنده در انجام کارها و پرهيز از خستگي روحي و عزلت گزيني
8- پرورش يکديگر و موجبات آسايش هم را برآوردن، ارضاي نيازهاي طرف مقابل و ابراز تشويق ها و حمايت هاي مداوم
9- احساسات عاشقانه اوليه را زنده نگه داشتن و به تصورات عاشقانه صورت شاعرانه دادن، در عين رودررويي با واقعيت هاي جدي تغييرات حاصل در طول زمان.
منبع: کوچه ما، شماره 9.
/ج