خيس کردن رختخواب درکودکان زير 3 و يا حتي 4 سال را مي توان ناشي از عدم توانايي کامل آنها در کنترل مثانه دانست. اما پس از اين سن، شب ادراري کودک را بايستي مورد توجه قرار دارد و در پي کشف علت آن بود.
- در صورتي که شب ادراري کودک، نداشتن عادت کنترل ادرار است، والدين و به خصوص مادر بايستي با صبر و حوصله بسيار به کودک توالت رفتن را بياموزند. به خاطر داشته باشيدکه دراين مورد نيز مانند ساير موارد، کودکان رفتارهاي کاملا مشابهي را ندارند. بنابراين از مقايسه کردن فرزند خود با بچه دوست و آشنا به شدت خودداري کنيد، زيرا اين کار هم خودتان را ناراحت تر و عصبي تر مي کند و هم سبب آن مي گردد که به کودک فشارهاي روحي بسياري وارد آيد. کسب مهارت کنترل ادرار و مدفوع به يکباره صورت نمي گيرد.
- هرگز کودک را مورد ملامت و سرزنش و يا بدتر از آن مورد تنبيه بدني قرار ندهيد، زيرا اين رفتار شما يا ممکن است او را لجوج تر کند و يا بر دلهره و اضطرابش بيفزايدکه در هر دو حال، نتيجه عکس هدف مورد نظر شما خواهد بود. برعکس، با هدايت و تشويق خيلي سريع تر مي توانيد به کودک کنترل بر دستگاه ادراري خود را ياد بدهيد. براي اين کار، اولاً سعي نکنيد تا قبل از يک سالگي به او فشار زيادي وارد آيد. با بردن کودک به توالت در ساعاتي که معمولاً ادرار يا مدفوع مي کند و نشان دادن احساس رضايت و خشنودي تان از اين که به جاي خيس کردن شلوار و يا کهنه، در توالت اين کار را کرده است، مي توانيد کودک را مورد تشويق قرار داده و حس همکاري او را برانگيزيد.
- وسواس به خرج ندهيد. خيس کردن شلوار و اصولاً رفع حاجت کودک را تا قبل از رشد لازم او و کنترل مثانه کاملاً طبيعي بدانيد. سعي نکنيد از ترس نجس شدن فرش و يا کف پوش منزل، کودک را عليرغم خواست او، روي توالت بنشانيد و مرتباً او را تهديده کنيد. براي نجس نشدن بايد راهي غير از اين پيدا کنيد، مي توانيد پوشک کردن و بستن کهنه را ادامه دهيد.
- صبح ها ده دقيقه پس از خوردن شير و يا صبحانه، معمولاً کودک آماده ادرار کردن است. همچنين پس از وعده شير خوردن نيم روزي (حدود ساعت 10)، مي توانيد او را به توالت ببريد. زمان توالت بردن کودک را مادر با توجه به نظم خاصي که در غالب روزها مشاهده مي نمايد، مي تواند تشخيص دهد.
منبع: کتاب کودک من