سير اگرچه به خاطر بوى نامطبوع ماندگارش بدنام است اما از گذشته هاى دور به واسطه قدرت زياد در از ميان بردن انواع ميكروب ها شهرت داشته و در درمان هاى سنتى مورد استفاده قرار گرفته است.سير يكى از مهمترين داروهاى مصر باستان است كه به وسيله يهوديانى كه در مصر مى زيستند به تمام نقاط دنيا برده شد. سير داراى خواص متعددى است كه از زمان هاى قديم تا كنون براى آن قايل بوده اند و ما در اينجا به برخى از آن ها كه در صنعت داروسازى و پزشكى مورد توجه قرار گرفته اند اشاره مى كنيم.
سير خام هنگامى كه در بدن هضم مى شود ماده اى به نام «آليسين» آزاد مى كند كه آنتى بيوتيكى بسيار قوى است. آليسين پس از ورود به خون و همراه شدن با جريان گردش خون از طريق شش ها، روده، پوست و دستگاه دفع ادرار از بدن دفع مى شود و در جريان اين مسير همه اين اعضا را از هر نوع ميكروب و عفونت پاك مى سازد.اثرات ضدميكروب سير مى تواند به درمان گلودرد، سرماخوردگى، آنفلوآنزا، عفونت هاى برونشى و ريه اى و حتى عفونت هاى دستگاه گوارش و انگل ها كمك كند. در دستگاه تنفسى نيز سير به عنوان يك ضداحتقان و خلط آور عمل مى كند و از اين رو در درمان سرفه ها، عفونت هاى سينه اى و همچنين آسم تاثير بسزايى دارد. اثر ضدعفونى كننده سير در حقيقت اغلب بخش هاى بدن را دربرمى گيرد.سير با افزايش تعريق در بدن به كاهش تب در بيمارى ها كمك مى كند. سير به روند هضم غذا كمك مى كند و موجب ترشح بيشتر آنزيم هاى هضم كننده و حركات دودى روده مى شود. عملكرد ضدميكروب سير كبد و دستگاه گوارش را نيز پاك و ضدعفونى مى كند و به اين ترتيب سلامت عمومى بدن را بهبود مى بخشد. تحقيقات نشان مى دهند مصرف سير قند و كلسترول خون را به نحو چشمگيرى كاهش مى دهد و موجب پايين آمدن فشارخون شده احتمال تشكيل لخته هاى خونى را نيز كاهش مى دهد. بر پايه اين تحقيقات سير چون آنتى اكسيدانى قوى عمل مى كند و تركيبات سولفور موجود در آن مانع شكل گيرى و رشد تومورها مى شوند.
بسيارى از خواص سير از جمله مهمترين ويژگى آن كه همان ضدميكروب بودن آن است از قرن ها پيش شناخته شده و توسط پيشينيان ما مورد بهره بردارى قرار گرفته اند. در يك پاپيروس پزشكى كه از مصر باستان باقى مانده است و قدمت آن به 1500 سال پيش از ميلاد مسيح بازمى گردد بيش از 200 نسخه و روش درمانى با استفاده از سير آمده است كه اغلب براى رفع مشكلاتى مانند انواع سردردها، ضعف و عفونت هايى مانند عفونت گلو توصيه شده است.
در ابتداى قرن بيستم داروهايى كه با استفاده از سير تهيه مى شوند به عنوان اصلى ترين درمان براى بيمارى سل مورد استفاده قرار مى گرفته و طى جنگ جهانى اول نيز از سير براى مبارزه با تيفوس سود مى بردند.در يونان باستان فروشندگان دوره گرد سير را به عنوان اكسير جوانى مى فروختند و از گذشته هاى دور بسيارى از مردم ريسه هايى از سير را در اطراف در ورودى منازل و محل كسبشان مى آويختند تا از ورود شياطين و ارواح شرور جلوگيرى كنند.اثر ضدعفونى كنندگى سير بسيار گسترده و قوى است چنانكه باكترى ها، قارچ ها و انگل ها را دربرمى گيرد. از اين رو نه تنها در درمان عفونت هايى از قبيل گلودرد مفيد است بلكه براى بهبود عفونت هاى حادتر از جمله اسهال خونى، حصبه و مسموميت هاى غذايى نيز سودمند و كارساز است.
از خواص سير براى درمان زخم هاى خارجى نيز مى توان سود برد.با سير كوبيده كه در روغن زيتون خيسانده شده باشد يا به پمادها اضافه شود مى توان مرهمى موثر براى بريدگى ها، مفاصل متورم، دردهاى روماتيسمى و دررفتگى و پيچيدگى مفاصل و عضلات و حتى گزيدگى ها تهيه كرد. ماساژ سينه با اين مرهم نيز مى تواند تسكينى براى سرفه و عفونت هاى سينه و برونش ها باشد. يك نسخه سنتى براى درمان سرفه، سرماخوردگى و گلودرد توصيه مى كند سير را به صورت حلقه هاى نازك بريده و مقدارى عسل روى آن بريزيد و به مدت چند ساعت كنار بگذاريد. در طول روز چندبار يك قاشق چايخورى آب سير ترشح شده را كه با عسل مخلوط شده است ميل كنيد.
سير تازه خواصى بس بهتر و مفيد تر از سير موجود در ترشى و غذا دارد . تركيبات موجود در سير تا زمانى كه پوست حبه ها جدا نشده باشد با زمانى كه سير پوست كنده و خرد شود، كمى متفاوت است. هرچه سير بيشتر در معرض هوا و حرارت قرار بگيرد خواص آن كمتر مى شود. به عبارت ديگر اثر سير در غذاهاى پخته و سرخ شده به مراتب كمتر از سير تازه است. همچنين سير وقتى به صورت ترشى در مى آيد دستخوش تغييراتى مى شود كه به حرارت محيط، سركه و زمان نگه دارى و فاكتورهايى از اين قبيل بستگى دارد. ولى در اكثر موارد خواصى شبيه به سير تازه دارد .