حدود 50 گونه گياه در گروه فلفل ها طبقه بندى شده اند كه اصلى ترين شان فلفل سياه، سفيد و قرمز هستند. فلفل سياه و سفيد محبوب ترين انواع فلفل هستند و اولين اعضاى گروه فلفل ها بودند كه از شرق به اروپا برده شدند.
فلفل سياه و سفيد از يك گياه تهيه مى شوند. گياهى رونده و دائمى كه در هند و چين مى روئيده است. فلفل سياه از دانه هاى نرسيده و خشك كرده فلفل تهيه مى شود و فلفل سفيد از دانه رسيده فلفل كه قبلاً خيسانده شده و پوست تيره خارجى آن گرفته شده است تهيه مى شود. فلفل قرمز اما بومى زنگبار، مكزيك و آفريقاى جنوبى بوده است و امروزه در اغلب كشورهاى استوايى كشت مى شود.
همه فلفل ها طعمى گرم و تند دارند و تاثير محركى بر روى گردش خون داشته، دستگاه ايمنى بدن را تقويت مى كنند. فلفل با افزايش تعريق و دفع ادرار موجب دفع سموم از بدن و پائين آمدن تب مى شود. فلفل دستگاه گوارش را تقويت مى كند و موجب تحريك ترشحات معده و در نتيجه هضم بهتر غذا شده و در جذب بيشتر مواد مفيد از روده ها نقش دارد.
فلفل سياه و سفيد حاوى ماده اى با ساختمان مشابه مورفين است كه تسكين دهنده اى موثر است. فلفل قرمز طعم تندش را مديون ماده اى شبيه قليايى است كه خلط آورى موثر بوده و براى ريه ها بسيار مفيد است. عملكرد ضد حساسيت آن نيز زكام و تنگى نفس را تسكين مى بخشد. تحقيقات نشان مى دهند كه فلفل قرمز ايجاد لخته هاى خونى را كم كرده و كلسترول را كاهش مى دهد. فلفل قرمز ماده اى نيروبخش، گرم و قوى است كه در رفع خستگى، ضعف عصبى و سرماخوردگى ها تاثير محسوسى دارد. احساس سوزشى كه هنگام خوردن فلفل قرمز در زبان احساس مى شود، به مغز دستور ترشح ماده اى را مى دهد كه مخدرى طبيعى است و موجب تسكين دردها مى شود و احساس سلامتى را در شخص افزايش مى دهد.
فلفل در گذشته به عنوان درمانى براى عفونت هايى مانند تب سرخ، اسهال خونى، تيفوس، حصبه، طاعون و آبله به كار مى رفته است. در قرون وسطى فلفل ارزشى برابر با طلا داشته است. فلفل در گذشته چنان ارزشمند بوده است كه آتيلا در ميان تمام مواد و چيزهاى ديگر بيش از يك تن فلفل سياه را به عنوان هديه اى براى شهر روم با خود برد. پزشكان رومى و يونانى از فلفل قرمز براى درمان سرماخوردگى، زكام و سوءهاضمه سود مى بردند.هر سه نوع فلفل هاى ياد شده اثر سرخ كنندگى روى پوست بدن دارند كه موجب تسكين دردهايى چون درد مفاصل مى شود. فلفل را مى توان به مرهم ها افزود و از آن براى آرام كردن دردهاى عصبى و درد مفاصل استفاده كرد.
فلفل ها را به صورت خام يا پخته مى توان مصرف كرد و آنها را به عنوان يك چاشنى به اغلب غذاها افزود. با اين حال در اينجا كاربردى ساده براى آن پيشنهاد مى كنيم.ابتدا فر را با درجه حرارت 220 درجه سانتى گراد روشن كنيد تا گرم شود. كره را از دقايقى قبل در دماى اتاق قرار دهيد تا كمى نرم شود و سپس با چنگال هم بزنيد تا خوب نرم شود. فلفل ها را كه قبلاً خوب شسته ايد ريز خرد كنيد، فلفل، سير، گشنيز، رنده پوست و آب ليمو را به كره اضافه كرده و هم بزنيد تا كاملاً مخلوط شوند. اين مخلوط را روى سطح خمير بماليد و آن را در فر به مدت 12 تا 15 دقيقه يا تا زمانى كه خمير پخته و طلايى شود بپزيد. نان فلفلى آماده سرو است.