پيش از دبستان: وقتي بچه ها هنوز به مدرسه نرفته اند شروع به يادگيري درباره دنياي بيرون از خانه مي كنند و مي خواهند خودشان را در جامعه بزرگ تر به صورت افراد بالغ نشان بدهند. به رغم اين روياپردازي ها و فانتزي ها، بچه ها در دوران پيش از دبستان احساس كوچكي و بي قدرتي مي كنند و مي دانند كه شكاف عميقي بين آنچه مي خواهند با آنچه توانايي اش را دارند هست. روزي شنيدم كودك پنج ساله نااميدي كه از ميان ازدحام بزرگسالاني كه جلوي ديد او را گرفته بودند به پدرش شكايت كرد كه «دنيا را براي آدم بزرگ ها ساخته اند.» نقش شما اين است كه در اين سن به فرزندتان كمك كنيد تا احساس كند روياي او براي آدم بزرگ بودن دست يافتني است. وقتي كودك شما بين 4 تا 6 سال دارد از خود بپرسيد: چه مي توانم بكنم كه فرزندم بيشتر احساس بزرگ بودن بكند
سال هاي دبستان: هنگامي كه فرزندتان به دبستان مي رود فرض بر اين است كه بايد مجموعه اي عظيم از چيزهاي مختلف را ياد بگيرد. نه فقط مهارت هاي درسي كه مهارت هاي فوق برنامه و مهارت هاي اجتماعي را هم بايد ياد بگيرد. كودك سعي مي كند بفهمد چگونه بايد شاگرد خوبي باشد، چگونه ميان ساير دانش آموزان محبوب شود، چگونه بايد هر كاري را از جدول ضرب تا دوچرخه سواري و كمك در شستن ظر ف ها ياد بگيرد. مي داند كه مردم معلمش، هم شاگردي ها، دوستانش و پدر و مادرش اغلب در حال ارزيابي عملكرد او هستند. در اين مرحله چه بايد بكند كودك در اين سن نياز دارد كه احساس شايستگي بكند. نقش شما اين است كه كمك كنيد تا تشخيص بدهد چه كارهايي را خوب انجام مي دهد و براي پيشرفت در كارها مي خواهد و نياز دارد كه كارها را خوب ياد بگيرد. وقتي كودك اين سني داريد بايد از خود بپرسيد چه مي توانم بكنم كه فرزندم احساس توانايي بيشتري بكند
اوايل نوجواني :وقتي فرزندتان به نوجواني مي رسد، حدود 12سالگي، دوباره نيازهاي عاطفي اش تغيير مي كند. نيازهاي عاطفي نوجوان 1312ساله در بسياري جهات به موازات آنچه وقتي تازه به راه افتاده بود تغيير مي كند هنگامي كه ذهن او درگير استقلال بود. اما نيازهاي نوجوانان در جنبه هاي مهمي متفاوت است. او مي خواهد استقلال داشته باشد اما آنچه مورد نظر او است نسبت به قبل بيشتر رواني است. فرزندتان مي خواهد فردي متمايز از شما از نظر رواني و عاطفي باشد كسي با باورها، ارزش ها و عقايد مخصوص به خودش. نقش شما كمك به او است تا بيشتر فرد مستقلي باشد بدون آنكه روابط تان با او خشك و جدي شود. البته نبايد رفتار طعنه آميزي هم داشته باشيد اگرچه مسئله رشد عاطفي در اين مرحله اين است كه نوجوان به شما احساس وابستگي نكند. شما نقش مهمي در كمك به رشد استقلال او داريد. وقتي فرزندتان به دوران نوجواني مي رسد سئوال از خودتان اين است: چه مي توانم بكنم كه فرزندم احساس استقلال بيشتري بكند
سال هاي بعدي نوجواني: هنگامي كه نوجوانان به 15 يا 16 سالگي مي رسند درباره خودشان كه چه كسي هستند و مي خواهند به كجا برسند عميق تر فكر مي كنند. همان مواردي كه نيازهاي عاطفي كودك نوپا است احساس اختيار داشتن و به صورت نياز عاطفي سال هاي پيش از دبستان ظهور مي كند. احساس بزرگ شدن نيازهاي عاطفي نوجوانان كوچك تر احساس اختيار داشتن در نيازهاي عاطفي نوجوانان بزرگتر پديدار مي شود. احساس بزرگ شدن نقش شما اين است كه كمك كنيد نوجوان تصويري از كسي كه اكنون هست و آنچه بعدا مي خواهد شود بسازد. در اين مرحله از رشد عاطفي فرزندتان پرسش ذهني شما بايد اين باشد: چه مي توانم بكنم كه فرزند نوجوانم خودش را بهتر درك كند
احساس امنيت، اختيار داشتن، بالغ بودن، توانا بودن، استقلال و آگاهي نسبت به خود چيزهايي هستند كه در هر مرحله از زندگي احساس خوبي به آدم مي دهند. اما هر يك از اين دلمشغولي ها در بعضي دوره هاي رشد از بقيه برجسته تر مي شوند. اگر اين مراحل رشد عاطفي را در ذهن داشته باشيد فرزندتان كمتر شبيه به يك چيستان عاطفي مي شود و اين توانايي را به شما مي دهد كه پدر يا مادر پاسخگوتري باشيد.