شما جوان‏هاي عزيز توجه كنيد كه ورود در ميدان معرفت علمي - حالا هر علمي؛ چه علوم انساني، چه علوم قرآني، چه علوم طبيعي يا انواع و اقسام علومي كه امروز شماها در آن تلاش و كار مي‏كنيد - و ورود در ميدان تحقيق علمي بايد شما را از غور و پيشرفت در ميدان معرفت ديني، تمرين اخلاقي و كسب فضيلت باز ندارد؛ بايد اينها را با هم داشته باشيد. اين آيه‏اي كه اين برادر عزيزمان در ابتدا قرائت كردند: «و يزكّيهم و يعلّمهم الكتاب و الحكمة»، خداي متعال پيغمبر را فرستاد، تا تعليم بدهد و تزكيه كند. بنابراين، تعليم و تزكيه با يكديگر است؛ اين دو را از هم جدا نكنيد. اين باور كه هر كسي وارد ميدان علم شد، به‏طور طبيعي بايستي از فضيلت و معنويت و اخلاق كناره بگيرد، فكري كاملاً غلط و وارداتي و متكي به پيشينه‏اي است كه در اروپاي مسيحي به وجود آمد و به كلي با محيط اسلامي و با فهم و تعاليم اسلامي سازگار نيست؛ چرا كه اگر دانشمند بافضيلت و بااخلاق باشد، در هر رشته‏اي، از آن مي‏توان اميد براي اعتلاي بشريت و اعتلاي كشور خودش داشت؛ اين دانشمند هدف‏ها را هدف‏هاي ارزشمند مي‏كند و حركتش حركت به نفع انسانيت و به نفع عدالت و به نفع فضيلت و در جهت مقابلِ نابساماني‏هاي عجيب دنياي امروز خواهد شد. شما سعي كنيد در آينده اين جور دانشمنداني باشيد و هدف خودتان را اين مسائل قرار دهيد؛ انسان‏هايي باشيد كه مي‏توانند چرخ دنيا را در جهت درست به حركت دربياورند؛ اين را براي خودتان هدف قرار دهيد و اين ممكن است؛ البته بايد كارهاي مقدماتي فراواني براي رسيدن به آن هدف انجام بگيرد.