همه مادرها با آرزوهاي قشنگ به استقبال كودكي مي ‏روند كه در درون خويش مي پرورند. هنگامي كه كودك پا به عرصه زندگي مي گذارد، بجز عوامل ارثي و مادرزادي، عوامل ديگري مستقيم و غير مستقيم در شكل گيري شخصيت وي اثر دارند تا مجموعه ‏اي از رفتارها، استعدادها و عملكردهاي مختلف را ارايه نمايند و از او انساني با ويژگي‌هاي منحصر به فرد بسازند. آري فرزند شما كسي است كه از نظر خصوصيات ، استعدادها و توانايي‏ها مختص به خود است و از اينجاست كه طبيعتا" هيچ بچه اي هم قابل مقايسه با بچه ديگر نيست. اغلب اوقات ما مادرها خودآگاه يا ناخودآگاه ويژگي‌هايي از فرزند ايده‏آلمان را در ذهن خويش مي پرور‏انيم، مثلا" ميل داريم فرزندان ما علاقه زيادي به مسايل علمي داشته باشند، آرام و با ادب باشند، حرف شنو و منطقي باشند و . . . نهايت اينكه دوست داريم فرزندانمان آن خصوصياتي را در خود داشته باشند كه مطلوب ما باشد و آنگونه باشند كه ما مي پسنديم.
اما هميشه نمي ‏توان انتظار داشت كه كودكان ما درست مانند آرمان هاي ذهني ما رفتار كنند. نمي ‏توان توقع داشت آنان از دريچه چشم ما جهان را ببينند و همچون ما بينديشند. وقتي كودك بزرگتر مي‏ شود ممكن است خصوصياتي متفاوت از آنچه مورد نظر مادر ، پدر يا ساير اعضاي خانواده است داشته باشد، اما آيا بايد اين را به حساب بد بودن يا ناتواني او گذاشت؟ مثلا" مادر دوست دارد پسرش اهل پرداختن به موضوع هاي علمي باشد، اما فرزند طبعي شاعرانه دارد و به داستان هاي تخيلي علاقمند است، يا اينكه مادر انتظار دارد فرزندش در هفت سالگي آنچنان منطقي بينديشد كه كمتر به سراغ بازي برود و بيشتر اوقاتش را صرف درس و فعاليت‌هايي كند كه به نظر او ثمر بخش ‏تر هستند، و يا دوست دارد فرزندش‏ علاقمند به ورزش ‏ها مخصوصا" شنا باشد (با اين استدلال كه دانستن شنا به هر حال براي انسان لازم است) ليكن فرزند هشت ساله او از آب مي‏ ترسد و ابدا" تمايلي به يادگيري شنا ندارد.
در خانواده ‏ها معمولا" نقطه شروع تعارض ها و نقطه آغاز فشارآوردن به فرزند كه در نهايت به جدال پنهاني با فرزند مي ‏انجامد و موجب بروز واكنش پس زننده از سوي فرزند مي‏ شود، همين جاست. اما آيا جدا" به اين مساله انديشيده‏ ايد كه فرزند شما نيز حق دارد علايق و تمايلات و استعدادهاي خاص خود را داشته باشد؟ آيا در دل خود به او حق داده ‏ايد كه فعاليت‌ها، تفريحات و سرگرمي‏ هايي را برگزيند كه خود به آن ها علاقه دارد؟ آيا به او حق داده ايد كه نخواهد درست مانند الگوي ذهني شما عمل كند؟ آيا اصولا" به او حق انتخاب مي‏ دهيد؟
والدين محترم !
بياييد فرزندانمان را آنگونه كه هستند و آنگونه كه مي‏ خواهند باشند بپذيريم و آن ها را در چهارچوب هاي گريز ناپذير آرمان‌ها و ايده ‏آل‌هاي مشخص خودمان گرفتار نسازيم. خلاصه اينكه فرزندانمان را همانگونه كه هستند بخواهيم و باورشان كنيم و تلاش كنيم كه علايق و استعدادهاي موجودشان را بارور سازيم.