در اين بخش نشست ها (سوگي ها) در ورزش تکواندو آموزش داده شده است که عمده کاربرد آنها در اجراي فرم هاي تکواندو مي باشد لازم به ذکر است اين نشست هماره با آخرين تغييرات در سال 1387 بوده و تغييرات جديد در آنها اعمال شده است.

1- آبسوگي :

پاها به اندازه يک پا (طول يک کف پا) باز و جهت پنجه پاي عقب 30 درجه اختلاف با پنچه پاي جلو و وزن بدن به طور مساوي بين دو پا تقسيم شده است و زانو ها کاملاً صاف است .

2- آبکوبي سوگي:

پاها به اندازه دو برابر طول کف پا باز و جهت پنجه پاي عقب 30 درجه اختلاف با پنچه پاي جلو و زانوي پاي عقب کاملاً صاف ولي زانوي پاي جلو شکسته و پاشنه پاي عقب نبايد از روي زمين بلند شود وزن بدن بيشتر بروي پاي جلو است. (در تصوير پايي که پر رنگتر است بيشتر مقدار وزن بدن بروي آن قرار دارد).

3- ديويت کوبي سوگي:

پا ها از طرف پاشنه بر هم عمود هستند مانند حرف L انگليسي و تقسيم وزن بدن 70 % پاي عقب و 30 % پاي جلو مي باشد و فاصله دو پاشنه به طول يک و نيم کف پا مي باشد و زانوها هر دو شکسته است.(در تصوير پايي که پر رنگتر است بيشتر مقدار وزن بدن بروي آن قرار دارد)

4- جوچوم سوگي:

پاها به اندازه دو طول کف پا از طرفين باز و وزن بدن بطور مساوي تقسيم مي شود و هر دو زانو خم مي شود. (مانند نشست بروي اسب)

5- چاريوت سوگي (موآ سوگي):

پاها کاملاً جفت و چسبيده به هم مي باشد و وزن بدن بطور مساوي روي هردو پا تقسيم مي شود و پنجه هاي پا نيز صاف و روبه جلو مي باشد و هر دو زانو نيز صاف هستند.

6- چونبي سوگي:

پاها به اندازه يک کف پا (تقريباً برابر با عرض شانه ها) از يکديگر فاصله و پنجه ها کاملاً رو به جلو و موازي و وزن بدن به طور مساوي بين دو پا تقسيم مي شود و هر دو زانو نيز صاف هستند.

7- ناران هي سوگي:

پاها به اندازه يک کف پا (تقريباً برابر با عرض شانه ها) از يکديگر فاصله و پنجه ها رو به جلو و کمي به طرف خارج بدن متمايل و وزن بدن به طور مساوي بين دو پا تقسيم مي شود و هر دو زانو نيز صاف هستند.

8- پيون هي سوگي:

پاها به اندازه يک کف پا از يکديگر فاصله دارند و پاشنه ها در يک خط عمود بر هم مانند حرف L انگليسي و وزن بدن بطور مساوي تقسيم مي شود و هر دو زانوه نيز صاف است.

9- بوم سوگي:

پاها کمتر از يک کف پا از يکديگر فاصله پاي جلو و عقب هر دو خم و بيشتر وزن بروي پاي عقب و فقط سينه پاي جلو (آبچوک) بروي زمين قرار دارد و پاشنه پا بروي زمين قرار نمي گيرد و پنجه پاي عقب 30 درجه اختلاف نسبت به پنجه پاي جلو و بيشترين وزن بدن بروي پاي عقب بوده و بروي پاي جلو چندان وزني از بدن قرار نمي گيرد و هر دو زانو نيز مي بايست خم شوند. (مانند ايستادن ببر) (در تصوير نصفه بودن پاي جلو بيانگر اين است که تنها سينه پاي جلو بروي زمين قرار دارد و پاشنه بروي زمين قرار نمي گيرد).

10- هاتاري سوگي:

يک پا از محل زانو کمي خم و تيغه خارجي پاي ديگر کنار زانوي پاي خم ( مانند ايستادن درنا و يا لک لک).

11- ديت کوآ سوگي:

يک پا بطور کامل در جهت افقي نسبت به بدن قرار مي گيرد و پاي ديگر از پشت پاي اول در راستاي پاشنه پاي اول قرار مي گيرد به صورتي که تنها سينه پاي دوم بروي زمين قرار مي گيرد و لازم به ذکر است زانوي پاي دوم و گودي پشت زانوي پاي اول قرار مي گيرد و سپس هر دو پا خم مي شود و وزن بدن نيز بين هر دو
پا مساوي است مانند آخرين نشست در انتهاي فرم 5 (تکوگ اُو جانگ) (در تصوير نصفه بودن پاي جلو بيانگر اين است که تنها سينه پاي جلو بروي زمين قرار دارد و پاشنه بروي زمين قرار نمي گيرد).

12- آب کوآ سوگي:

يک پا بطور کامل راستاي جهت عمود نسبت به بدن قرار مي گيرد و پاي ديگر از پشت پاي اول در راستاي پاشنه پاي اول قرار مي گيرد به صورتي که تنها سينه پاي دوم بروي زمين قرار مي گيرد و لازم به ذکر است زانوي پاي دوم و گودي پشت زانوي پاي اول قرار مي گيرد و سپس هر دو پا خم مي شود و وزن بدن نيز بين هر دو
پا مساوي است مانند اواسط فرم 7 (تکوگ چيل جانگ) که اين نشست همراه با حرکت دست جه چيو جيروگي اجرا مي شود. (در تصوير نصفه بودن پاي جلو بيانگر اين است که تنها سينه پاي جلو بروي زمين قرار دارد و پاشنه بروي زمين قرار نمي گيرد).

 

/خ