ما مجاز نيستيم فرزندان را بر اساس خواسته هاي خود تعليم و تربيت کنيم و آنان را به هر سو که مي خواهيم بکشانيم و به هر شکلي که مي پسنديم پرورش دهيم و اگر به دلخواه خود عمل کنيم و به راهي جداي از راه روشن دين برويم بازخواست خواهيم شد و رفتار ما تجاوز آشکار به حقوق فرزند خواهد بود .

مسئوليت والدين

خداوند متعال مي فرمايد : « و خدا شما را از شکمهاي مادرانتان بيرون آورد در حالي که چيزي نمي دانستيد و خدا براي شما گوش و چشم و دل قرار داد شايد سپاسگزار باشدي ( سوره ي نحل / ايه ي 78 ) .
پس از تولد او را در آغوش گرم مادر جاي مي دهد ، و طفل به محبت مادري اعتماد مي کند و از سينه پرمهرش شيره ي جان نوشيده و با مهر و محبت رشد مي کند . پدر نيز همراه و همدوش مادر ف بار سنگين مسئوليت نگهداري و رشد فرزند را به دوش مي کشد . او علاوه بر مهر و عاطفه ي پدري مسئول مستقيم نگهداري و رشد و تعليم و تربيت فرزندش بوده ف و بر اساس تکليف ديني و الهي اش مي بايستي امکانات لازم را در حد توان خود براي فرزندش فراهم آورد و بر درستي جريان همه ي امور نظارات دقيق داشته باشد .
فرزند ، از هر چيز و هر کس مطلبي مي آموزد و اندوخته هاي ذهنش گسترش مي يابد و تغييري در شيوه ي رفتاري او حاصل مي شود . پدر و مادر و مربي و معلمي که عهده دار آموزش و پرورش مي باشند هر يک براي آموزش دادن و تربيت کردن ، شيوه اي را براي خود برگزيده اند و شايد گزاف نباشد اگر بگوييم افزوني شيوه ها به اندازه ي معلمان و مربيان است . مواد آموزشي لازم براي رشد مادي و معنوي فرزندان اطلاعات و معلومات ارزنده اي است که فرزندان بايد در فراگيري آنها بکوشند تا بتوانند با بهره گيري از تواناييهاي خود در طول زندگي با دنياي خويش و آفريدگار جهان ارتباط درستي برقرار کرده و از موهبتهاي الهي سود جست و عضوهاي ارزشمندي در جامعه اسلامي به شمار آيند و موجب سربلندي و عزت اسلام و مومنان باشند .
ياس ، حسد ، کينه توزي ، دروغ ، نفاق ، خودخواهي ، تکبر ، بدگماني ، حرص ، طمع و ثمره ي تلخ شرک و بت پرستي است .
اميد ، توکل ، غبطه ، گذشت ، صداقت ، خضوع ، شجاعت ، انفاق ، زهد و ... ميوه هاي شيرين و گواراي توحيد و ايمان است . و ياد خدا و ايمان به معاد و پايبندي به دستورات ديني سبب ظهور و بروز کمالات انساني و کرامتهاي بشري است .
پدران با ايمان ف آنان که خود را امانتدار الهي مي دانند ، فرزندانشان را که فرزند اسلام و پيامبر و اميرمومنان (ع) مي باشند به کدامين پناهگاه امن مي سپارند تا از آتش کفر و نفاق به دور باشند ؟
به فرمايش بنيانگذار مذهب جعفري حضرت امام صادق ( ع) پيرامون اهل ذمه بسيار راهگشا مي باشد ، فرمود : هيچ کودکي جز بر فطرت توحيد و اسلام به دنيا نمي آيد و اين پدر و مادر اوست که طفل را يهودي يا مسحي و يا زرتشتي مي سازد . و رسول خدا (ص) به اهل کتاب امان و اجازه ي زندگي در سايه ي حکومت اسلام را عطا فرمودند و از آنها جزيه دادن را پذيرفتند به اين شرط که فرزندانشان را يهودي و مسيحي نسازند و اينک فرزندان آن اهل ذمه در اين روزگار داراي ذمه اماني از طرف اسلام نيستند .
امام بزرگوار ما حضرت سجاد (ع) در فرازي از دعاي خود چنين مي فرمايد : « ... بار خدايا پدر و مادرم در دوران پرورش من هر تعدي و تجاوزي به من در گفتار روا داشته اند ، يا زياده روي و ستمي در رفتار خود نسبت به من به کار برده اند ، يا حقي از من تباه ساخته اند ، يا در مراعات امر لازم و واجبي کوتاهي کرده اند ، آن را به ايشان بخشيدم و از آن در گذشتم » .
و اين کلام نوراني بيان کننده حقوق فرزند برپ در و مادر است ، حقوقي که خداوند آن را مقرر فرموده و پيامبر آنها را ابلاغ نموده است .
/خ