تحقيقات نشان مي دهد که داشتن ارتباط خوب روابط را ارتقاء مي بخشد، همچنين صميميت، اعتماد و حمايت بين طرفين را نيز بيشتر مي کند. عکس اين مسئله نيز صادق است: ارتباط بد صميميت را از بين برده، عدم اعتماد و اطمينان ايجاد مي کند و حتي موجب تحقير و اهانت بين دو طرف مي شود. در زير به چند نمونه از رفتارها و الگوهاي ارتباطي ضعيف، منفي و حتي مخرب اشاره مي کنيم که هر دعوا و مرافعه اي را بدتر مي کند.

1 ـ اجتناب از دعوا به طور کل:

به جاي صحبت کردن درمورد مشکلات در يک جو آرام و توام با احترام برخي افراد سعي مي کنند هيچ چيز درمورد مشکلات و دليل ناراحتي خود به طرف مقابل نگويند و بعد آن را يکباره به صورت عصبانيتي وحشتناک بيرون مي دهند. اين به نظر راهي کم استرس تر مي آيد-که بخواهيد به طور کل از بحث و مشاجره دوري کنيد—اما معمولاً استرس بيشتري براي هر دو طرف ايجاد مي کند چون با آن انفجار عصبانيت، تنش، خشم و مشاجره بيشتري بين دو نفر ايجاد خواهد شد. پس بهتر اين است که به راحتي و با آرامش خاطر درمورد مشکلات خود با هم بحث کنيد.

2 ـ حالت دفاعي گرفتن:

بعضي ها به جاي اينکه گله و شکايت هاي طرف مقابل را با ديدي منتقدانه و با ميل شخصي مورد توجه قرار دهند و نقطه نظرات او را درک کنند، سعي مي کنند هرگونه اشتباه و خطاي خود را انکار کنند و به هيچ طريق زير بار نمي روند که ممکن است خودشان موجب بروز مشکل شده باشند. شايد به نظر برسد که انکار مسئوليت استرس را در کوتاه زمان کمتر مي کند اما در طولاني مدت موجب بروز مشکلات بسياري خواهد شد.

3 ـ تعميم افراطي

بعضي ها وقتي اتفاقي مي افتد که چندان به مذاقشان خوش نيست با عموميت دادن آن مشکل را بيرون مي دهند. هيچوقت جملات خود را با "تو هميشه...." يا "تو هيچوقت..." مثل "تو هميشه دير مياي خونه" يا "تو هيچوقت کارايي که من دوست دارم را انجام نميدي" شروع نکنيد. کمي مکث کنيد، فکر کنيد و ببينيد آيا اين جمله ها واقعاً صحت دارد. همچنين هيچوقت با پيش کشيدن مشکلات قديمي سعي نکنيد که مشاجره را بدتر کنيد.

4 ـ حق داشتن

اگر بخواهيد فکر کنيد که براي هر کاري روش "درست" و روش "غلط" وجود دارد، و روش شما هميشه "درست" است، رابطه تان خراب خواهد شد. هرگز نخواهيد که طرفتان هم مثل شما به قضايا نگاه کند و اگر ديدگاه آنها متفاوت بود، جنگ و جدال راه نيندازيد. هميشه به دنبال مصالحه باشيد و يادتان باشد که هيچوقت يک روش "درست" يا "غلط" محض وجود ندارد و ممکن است هر دو نقطه نظر کاملاً صحيح باشند.

5 ـ روانکاوي

بعضي ها به جاي اينکه درمورد افکار و احساسات طرف مقابلشان سوال کنند، فکر مي کنند که مي دانند که طرفشان به چه چيز فکر ميکند يا درمورد يک مسئله خاص چه احساسي دارد و معمولاً هم اين تفسيرها منفي است. مثلاً وقتي طرفشان دير سر قرار مي آيند، پيش خودشان فکر مي کنند که براي او اهميت ندارند. اين کار دشمني و سوءتفاوم بين دو طرف ايجاد مي کند.

6 ـ گوش ندادن

بعضي افراد حرف به جاي اينکه خوب به حرفهاي طرف مقابلشان گوش کنند و حرفهاي او را درک کنند، موقعي که طرفشان مشغول صحبت کردن است، حرف او را قطع مي کنند، چشمانشان را اينطرف و آنطرف مي گردانند يا به آنچه خودشان مي خواهند در جواب بگويند فکر مي کنند. اينکار باعث مي شود نتوانيد به خوبي از نقطه نظرات طرف مقابلتان مطلع شويد. هيچوقت اهميت گوش دادن به حرفهاي همديگر را دست کم نگيريد.

7 ـ تقصير را گردن ديگري انداختن

بعضي افراد با انتقاد از طرف مقابل و مقصر دانستن او براي موقعيت حاضر با مشکل برخورد مي کنند. هيچوقت ضعف هاي خود را قبول نمي کنند و به هر قيمتي که شده دربرابر آن ايستادگي مي کنند چون فکر مي کنند با قبول ضعف هايشان از اعتبارشان کم مي شود. به جاي اين رفتارها بايد سعي کنيد هر دعوا و مشاجره را فرصتي بدانيد براي بررسي منتقدانه وضعيت، ارزيابي نيازهاي هر دو طرف و رسيدن به يک راه حل که به هر دو کمک کند.

8 ـ سعي در برنده شدن در دعوا

هدف از بحث بين دو نفر بايد درک متقابل و رسيدن به توافق نظر يا راه حل باشد که نيازهاي هر دو طرف در آن ملاحظه شود. اگر سعي داريد نشان دهيد که طرف مقابلتان چه اشتباهاتي انجام داده است، احساسات او را دست کم بگيريد و محکم روي نظر خودتان بايستيد، بدانيد که مسير اشتباهي را انتخاب کرده ايد.

9 ـ حمله هاي شخصيتي

گاهي اوقات برخي افراد هر عمل منفي ازطرف مقابل را جدي گرفته و آن را نقص شخصيتي او قلمداد ميکنند. مثلاً وقتي شوهري جوراب خود را اينطرف و آنطرف خانه مي اندازد، زن آن را يک اشکال شخصيتي در او قلمداد کرده و برچسب تنبل بودن و بي ملاحظه بودن را به او مي چسباند. اين روش در هر دو طرف درک و احساس نادرست ايجاد مي کند. يادتان باشد که درهر شرايطي براي شخصيت طرف مقابلتان احترام قائل باشيد حتي اگر رفتاري از او را دوست نداشته باشيد.

10 ـ توپ را به زمين مقابل شوت کردن

وقتي يک طرف مي خواهد درمورد مشکلي در رابطه صحبت کند، طرف مقابل حالت دفاعي به خود مي گيرد و از صحبت کردن يا حرف زدن با او طفره مي رود. اين نوعي بي احترامي به فرد مقابل است و در برخي موقعيت هاي خاص، حتي اهانت آميز است و موجب شدت گرفتن مشکل هم مي شود. اينکار نه تنها هيچ مشکلي را حل نمي کند، بلکه موجب جريحه دار کردن احساسات طرف مقابل و خراب شدن رابطه هم مي شود. پس بهتر است که با احترام و علاقه به حرفهاي طرف مقابل خود گوش کنيد.
منبع:mobin.com
/خ