دويدن آهسته ( استقامتي )

وضعيت سر هنگام دويدن:
سر با بدن در خط مستقيم قراردارند و هنگام دويدن نبايد سر را به سمت عقب يا طرفين و يا جلو خم نمود زيرا با طي نمودن مسافتهاي طولاني فشار زيادي به مهره هاي گردني اعمال خواهد شد .
وضعيت تنه:
تنه در دويدنهاي آهسته (دوهاي استقامت) صاف و كشيده و عمود به زمين است و با افزايش سرعت دويدن تمايل رو به جلوي آن افزايش مي يابد .
وضعيت دستها و شانه ها:
شانه ها هنگام آهسته دويدن, آزاد و راحت و افتاده مي باشند. زاويه آرنج با باز و حدود 90 درجه است و حركت نوساني دستها به سمت مركز بدن انجام مي شود. مقدار عقب آمدن دستها بگونه اي است كه مچ دست تا امتداد لگن به عقب حركت مي كند. كف دست به سمت بدن و انگشتان به حالت نيمه بسته ولي بدون انقباض و انگشت شست روي دومين مفصل انگشت اشاره قرار مي گيرد .
نحوه تماس پا با زمين:
ميزان بالا آمدن زانوها در دوهاي آهسته كمتر از مقداري است كه فرد سريع مي دود. فرود پا جلوتر از مركز ثقل بدن مي باشد, بطوري كه ابتدا قسمت خارجي پاشنه و سپس كف پا و پنجه با زمين تماس پيدا مي كند. هرچقدر سرعت دويدن افزايش يابد تماس پاشنه با زمين كمتر شده به طوري كه ابتدا, وسط كف پا با زمين تماس پيدا مي كند. اگر سرعت همچنان افزايش يابد بطوري كه فرد با تمام سرعت خود بدود فقط سينه پا با زمين تماس پيدا مي كند .

تكنيك دويدن در حداكثر سرعت

وضعيت سر و گردن:
سر و گردن صاف و در امتداد تنه قراردارد. سر هيچ گونه حركتي به طرفين و بالا و پايين ندارد. نگاه به جلو دوخته مي شود .
حالت شانه ها:
حالت آنها تقريباً آويخته و آزاد و راحت و بدون حركات چرخشي به طرفين است .
حالت دستها:
بازوان بطور موازي با هم به جلو و عقب تاب مي خورند و به سمت داخل و خارج بدن نبايد حركت نمايند. زاويه آرنج حدود 90 درجه است حركت دستها از مفصل شانه انجام مي شود و آرنج ها نبايد باز و بست شوند. هنگامي كه دست به سمت عقب بدن تاب مي خورد مچ دست تا امتداد تاج لگن خاصره بالا مي آيد و هنگامي كه دست به جلو تاب مي خورد مچ تا امتداد شانه ها بالا مي آيد .
حالت تنه:
بدن كمي به سمت جلو تمايل دارد و عمود به زمين نيست و لگن خاصره بالا نگه داشته مي شود .
وضعيت پاها:
با توجه به اينكه سرعت يك فرد برابر است با تعداد گام برداري (تواتر) ضربدرطول گام وي بنابراين هنگام دويدن سرعت مي بايست براي افزايش طول گام زانو را از جلو تا حدامكان بالا آورد بطوري كه ران با سطح افق تقريباً موازي شود .
تماس پا با زمين: اولين محل تماس پا با زمين با قسمت لبه خارجي سينه پاست و در مرحله تحمل وزن بدن تمام كف پا نيز با زمين تماس مي يابد (درقهرمانان سرعت, پاشنه پا بالا نگه داشته مي شود) بايد توجه داشت فرود پا بر خلاف دوهاي استقامت روي خط ثقل بدن مي باشد
منبع:www.sportive.blogfa.com
/خ