روحية بهتر داشتن در زندگي ناشي از دروني شاد و خاطري آرام است و به ميزاني که از اندوه و حزن در امور دنيا فاصله بگيرد و اعتماد به نفس داشته باشد و اتکال به قدرت لايزال الهي بنمايد روحية برتري خواهد داشت، و اما اين شادي و آرامش خاطر از چه راهي بدست مي‌آيد بايد گفت:
شادي به تعبير يکي از دانشمندان يک حس دروني است و به مفهوم آرامش، خشنودي، مسرت و آسودگي خاطر است. او همچنين مي‌گويد: شادي از نگرش به جهان پيرامون ما و باورها و نظريات اساسي ما در خصوص زندگي پديد مي‌آيد. و گسترش شناخت ما از قادر متعال، مهربان و ياري‌رسان، در شادي دروني و عميق ما نقش مهمي ايفا مي‌کند، وقتي به جاي ايمان به افراد و موقعيتهاي بيروني، به معنويت خود و ارتباطمان با قادر متعال ايمان داشته باشيم، تمامي عوامل لازم براي شاد بودن در درون ما مهيا خواهد بود،..." (1) بنابراين روحيه با نشاط و شاد را نبايد از امور خارجي زودگذر طلب کرد، واقعيت اين است که چنين آرامشي از اعتقاد و باور به پروردگاري که متصف به اسماء و صفات حسني است و رضايت به آنچه او مقدر فرموده بدست مي‌آيد، چنانچه حضرت امام خميني( در اربعين حديث آورده‌اند: "روح و راحت را حق تعالي در يقين و رضا قرار داده و حزن و هم را در شک و سخط، و اين بمقتضاي قسط و عدل است." و در جاي ديگر گفته‌اند: "معلوم است کسي که توجه قلبش به آخرت باشد به امور دنيا و کارهاي صعب او (که علت اصلي حزن و اندوه ما همين امر است) در نظرش حقير و سهل شود و اين دنيا را عبورگاه خود و دار التربية خود داند و به هيچيک از سختي و خوشي آن اعتنا نکند." و نيز مي‌فرمايد: "مؤمن خوف و حزني ندارد جزء از مبدأ متعال و مرجع"
بنابراين منشاء عدم نشاط در زندگي، عدم تقويت باورهاي اعتقادي و يا تعلق بدنيا است که هر چه آن ايمان تقويت و اين تعلق کم گردد، زمينه آرامش خاطر و بدست آوردن روحية نشاط در آدمي رونق مي‌يابد.
استاد شجاعي در کتاب مقالات ج 2 آورده‌اند: "حزن و اندوه براي دنيا و امور دنيوي از تعلق بدنيا و امور آن سرچشمه مي‌گيرد، وقتي انسان بدنيا و وسائل آن تعلق قلبي داشت و به آنها اهتمام ورزيد، هر اندازه تعلق وي شديد باشد، به همان اندازه هم و اندوه او در فقدانها و تغييرها و تبديلها شديد‌تر خواهد بود و بعکس هر چه تعلق وي ضعيف و کم باشد، حزن و اندوه وي هم ضعيف و کم مي‌باشد و اگر آزاد از تعلق باشد- حزن و اندوه به او راه نخواهد يافت."
در کنار اين اصل مهم بايد سستي و کسالت را از خود دور کرد که آفتي بس بزرگ و يکي از موانع مهم روحيه نشاط است و اسلام از آدمي خواسته که همواره با مجاهدت و مراقبت خود را از سستي و کسالت حفظ کند که امام صادق( فرمودند: "الکسل يضر بالدين و الدنيا."