توصيه‌هايي براي پدران و مادران...
مطالعه‌ي اين مقاله را به تمام پدران و مادران دانش‌آموزان كنكوري توصيه مي‌كنيم.
كنكور در كشور ما هر ساله لرزه به اندام بيشتر شركت كنندگان در آن مي‌اندازد.
در كنكورهاي سالهاي اول نيز شانزده و دو دهم درصد شانص ورود با دانشگاه را داشتند . اما در آن روزها فشار عصبي كنكور به اندازه امروزه نبوده.
مي‌توان گفت كه امروزه مردم بيشتر به اهميت تحصيلات عالي پي برده اند و تلاش براي كنكور بيشتر شده ولي آمار بيكاران ديپلم با مقاطع ليسانس تفاوت چنداني ندارد.
هر چند كه يكي از وظايف دانشگاه آماده كردن دانشجو براي ورود به بازار كار است اما كمتر(به ندرت) دانشگاهي اين وظيفه را انجام ميدهد . همين كار هم به بي رغبتي صاحبان مشاغل در استفاده از محصولات امروزي دانشگاهها دامن زده.اما گذشته از اين حرفها تاثيرات رواني كنكور هم مزيد بر علت شده.
اگر بخواهيم كگنكور را عادلانه تر كنيم بايد ملاكهاي ديگري نيز در آن دخالت دهيم . مثل سوابق تحصيلي فرد . چرا كه كنكور ما بر حافظه استوار است و استرس سر جلسه و ديگر مسايل در عملكرد برخي داوطلبان كه ممكن است از افراد با استعداد هم باشند تاثير گذاشته و ....
اما اين بحث‌ها فعلا در سمينارها داغ است و هنوز عملي نشده . حال چه كنيم.
جوان ما يك سال با استرس براي كنكور مطالعه كرده كلي اميد دارد . .. اگر اين عدم قبولي براي چند سال پياپي باشد موجب سر خوردگي فرد مي شود و او ممكن است تصور كند كه فردي بي عرضه است و از عهده هيچ كاري بر نمي ايد. استرسي كه از كنكور تا اعلام نتايج بر برخي افراد(انهايي كه احتمال قبولي ميدهند) حاكم مي شود نيز در اين فاصله كوتاه تاثيرات زيادي بر او مي گذارد . همه مي دانيم كه استرس از عوامل ايجاد يا زمينه ساز بسياري از بيماري‌ها است.
حال كه اين قضيه حاكم است و رسانه‌ها هم با تبليغات كلاسهاي كنكور در تمام سال اين به ظاهر غول خود ساخته را در جلوي فرد ظاهر مي‌كنند وظيفه خانواده ها سنگين‌تر ميشود.
در طول سال بايد به فرد روحيه داد و سعي در فهميدن نقاط ضعف او كنيم . اگر ضعف در تست زني است او را با راههايي كه وجود دارد قوي تر كنيم(متاسفانه امروزه كنكور رقابت در كلاسهاي كنكور هم شده و هركي بيشتر ...) بايد به وي بفهمانيم كه ما دوست داريم در كنكور قبول شود ولي طوري وانمود نكنيم كه اگر قبول نشود وا ويلا ميشود.
به علاقه فرزندان احترام بگذاريد و پاي صحبت‌هاي او بنشينيد شايد به كنكور و تحصيلات عالي علاقه ندارد و شما بايد با منطق راه درست را با كمك هم انتخاب كنيد.
پس از كنكور نيز با مسافرت و مهماني جو را تغيير دهيد . اگر مهماني مي‌آيد يا شما مي‌رويد حتي الامكان هماهنگ كنيد تا از كنكور صحبت نكنند و اگر صحبت مي‌كنند طوري نباشد كه فرد فكر كند اگر قبول نشود.....
چنان چه اگر فرد امسال وقت سربازي رفتنش است و اين ترسش را از قبول نشدن دو برابر كرده به او بگوييد و بباورانيد كه همه پسران اين مملكت بايد اين دوره (كه بعضي‌ها هنوز شيريني آن را به خاطر دارند) را بگذرانند. شما (پدر ) از خاطراتت خوب سربازي خود بگوييد. و بگوييد كه ضرر نرفتنش (به خاطر امهال) بيشتر است.
و در نهايت اگر قبول شد كه...
اگر قبول نشد آنگاه هنر پدري و مادري خود را به نمايش بگذاريد. در اين شرايط او فقط شما را براي درد دل دارد . كسي ديگر او را درك نخواهد كرد. شما ديده‌ايد كه او زحمت كشيده. شما ديده‌ايد كه او كمتر تفريح كرده. حالا انصاف نيست به او را مقصر بناميد و متهمش كنيد. با برخورد نادرست خود اين منابع بالقوه سازندگي كشور مان را به سمت افسردگي و خود كوچك بيني نكشانيم.
كنكور شروع و پايان همه چيز نيست
تحصيلات عالي خوب است واين جدايي از شغل است. يك كشاورز ليسانس از يك كشاورز بي سواد مسلما اگاهانه‌تر كار مي‌كند . ولي دليل نيست كه كسي كه دانشگاه نرفته به اجبار بايد بي‌كار بماند.
منبع:سايت روانشناسي - مشاوره/س