(ETS يا Environmental tobacco smoke )
آمار موجود از اوايل قرن نوزدهم نشان مي دهد که کشيدن سيگار ميان اقشار تحصيل کرده و مرفه بين سنين 35 تا 64 مرسوم بوده است اما امروزه کشيدن سيگار ميان نوجوانان (18- 24 ساله) بخصوص آنها که از رفاه کامل برقرار نيستند رايج مي باشد. همچنين رشد مصرف سيگار از دهه 1990 به بيش از 50 درصد رسيده است که عامل اصلي آن را تبليغات مي دانند. در ادامه مطلب قبل در اين قسمت به گوشه اي از خطرات کشيدن سيگار اشاره مي شود.

خطرات کشيدن سيگار براي سلامتي فرد

آزمايشها و شواهد پزشکي نشان داده است که تمامي محدوده هايي که در برخورد با دود سيگار در بدن قرار دارند مانند لب، دهان، گلو، حنجره، مري، ريه و ... در خطر ابتلا به سرطان مي باشند. همچنين ارتباط بسيار نزديکي ميان کشيدن سيگار و سرطان لوزالمعده نيز وجود دارد. از ديگر خطرات مشخص شده که به سيگار مربوط مي باشد انواع غير سرطاني بيماري هاي ريوي و قلبي مي باشند.
نکته بسيار مهم آن است که کشيدن مداوم تنها يک يا دو سيگار در طول روز احتمال مبتلا شدن به سرطان را در مقايسه با يک فرد عادي که سيگار نميکشد تا دو برابر بيشتر مي کند. بدتر از آن اينکه کشيدن سه يا چهار سيگار در روز بصورت مداوم احتمال ابتلا به سرطان را به هشت برابر يک فرد عادي افزايش مي دهد.
نگاه داشتن سيگار روي لب باعث تشديد خطرات آن مي شود. بخصوص هنگامي که دود سيگار در بزاق دهان حل مي شود و شما آنرا مي بلعيد، سموم و مواد سرطان زا با تمامي قسمت هاي جهاز هاضمه برخورد خواهد داشت.

تفاوت سيگار معمولي و برگ

علاوه بر ابعاد که معمولا" سيگارهاي برگ بزرگتر هستند نوع و ميزان تنباکويي که در آنها بکار رفته نيز متفاوت مي باشد. سيگارهاي معمولي که معمولا" سايز واحدي دارند کمتر از يک گرم تنباکو را در خود دارند. در حالي که سيگار هاي برگ با توجه به ابعادشان مي توانند بين 5 تا 17 گرم تنباکو را در خود داشته باشند. کشيدن سيگار هاي برگ بزرگ ممکن است تا يک ساعت هم بطول انجامد اما سيگار هاي معمولي حدود 10 دقيقه بيشتر عمر ندارند.
اينکه کدام نوع از سيگارها خطر بيشتري دارد به ميزان مصرف و استنشاق دود و همچنين مقدار کشيدن دود به داخل ريه بستگي دارد. چرا که سموم و مواد سرطان زايي که در هر دو وجود دارند تقريبا" مشابه مي باشد.
اغلب افرادي که به سيگار معمولي اعتياد دارند، هر روز و به مقدار زياد آنرا مصرف مي کنند در حالي که آمار نشان مي دهد افرادي که سيگار برگ مي کشند بصورت گاه و بيگاه آنرا مصرف کرده و نيز کمتر از افراد معتاد به سيگار معمولي دود آنرا به درون ريه خود مي کشانند بنابراين معمولا" افرادي که سيگار برگ مي کشند در معرض خطر کمتري هستند. در هر صورت چه دود سيگار را به درون ريه خود بکشانيم چه نه، لب، زبان، دهان، گلو و حنجره در معرض خطر سرطان خواهند بود.

خطر استنشاق دود سيگار در محيط براي افراد غير سيگاري

دود سيگاري که در محيط وجود دارد به Environmental tobacco smoke يا ETS معرف است. ETS ناشي از سيگار معمولي يا برگ همانند دود سيگاري که به دهان وارد مي شود شامل همان سموم و مواد سرطان زا مي باشد. تنها نکته آن است که سيگار برگ به علت دارا بودن ميزان تنباکوي بيشتر ETS بيشتري طوليد مي کند.
با اين حال ميان ETS اين دو نوع سيگار تفاوت هايي وجود دارد که به نحوه ساخت آنها بر مي گردد. در قسمتي از پروسه ساخت سيگار برگ مرحله تخمير وجود دارد که در اين پروسه مواد سرطان زاي توليد شده بگونه اي در مي آيند که با روشن شدن سيگار برگ به راحتي مي سوزند و بصورت گاز آزاد مي شوند. اما در سيگارهاي معمولي بخصوص آنهايي که لفاف کاغذي نا مرغوب دارند سوختن نا مناسب کاغذ باعث مي شود که تنباکو بصورت ناقص بسوزد و اين مواد خطرناک کمتر آزاد شوند. بنابراين در کل مي توان گفت که ETS حاصل از سيگار برگ خطر بيشتري دارد.

نيکوتين

نيکوتين عاملي است که در تنباکو موجود است و نماينده خطر بسيار بزرگ سيگار يعني اعتياد مي باشد. سيگارهاي معمولي حدود 9 ميلي گرم و سيگارهاي برگ بين 100 تا 400 ميلي گرم نيکوتين در بر دارند. نيکوتين به محض آنکه به داخل ريه کشيده شود جذب مي شود و اثر اعتياد آور خود را باعث مي شود علت آنکه افراد کمتر به سيگار برگ معتاد هستند آن است که آنها دود سيگار را به داخل ريه خود نمي کشند. اما نيکوتيني که در دهان مي ماند بيشتر حالت يک سم خطر دارد تا يک ماده اعتياد آور.

برخي از مواد موجود در سيگار

روزانه بيش از 3000 نوجوان زير هجده سال سيگاري مي شوند. يکي از مهمترين مشغله هاي فکري پدران و مادران، آينده فرزندان آنها مي باشد، بخصوص اعتياد آنها به دخانيات و مواد مخدر. با وجود آنکه امروزه اغلب فرزندان و نوجوانان به نظرات و عقايد پدر و مادر خود بهاء نمي دهند اما آگاهي از مضرات سيگار براي نوجوانان مي تواند به کاهش اختلاف نظر در اين باره کمک بسيار کند.
آگاهي از ابتدايي ترين مشکلاتي که سيگار مي تواند براي مصرف کننده آن به همراه بياورد مي تواند عامل موثري براي ترک آن باشد. در اينجا به هفت مورد از موادي که در سيگار وجود دارد اشاره مي کنيم، بدون شک تعجب خواهيد کرد.
- قير ، بله تعجب نکنيد همان ماده اي که در اسفالت کردن خيابان ها از آن استفاده مي شود در سيگار موجود است. آيا هيچ دقت کرديد که دندان هاي افراد سيگاري اغلب زرد رنگ مي باشد، اين زردي از قير مي باشد.
- سيانيد هيدروژن ، اين ماده نيز هنگام سيگار کشيدن وارد ريه ها مي شود. ماده اي است که در محصولات سمي مانند مرگ موش استفاده مي شود. از عمده مواد شيمايي کشنده بوده که در جنگ جهاني دوم براي قتل و عام مردم ساخته شد و افراد سيگاري با هر پکي که به سيگار مي زنند اين گاز خطرناک به درون بدن خود هدايت ميکنند.
- بنزن ، از مهمترين موادي است که براي ساخته فراورده هاي نفتي مانند گازوئيل استفاده مي شود.
- استون ، همان ماده اي که براي پاک کردن لاک ناخن از آن استفاده مي شود. بله اين ماده خطرناک نيز در سيگار موجود است!
- فرمولائيد ، از خطرناک ترين مواد سرطان زاي شناخته شده مي باشد. اين ماده براي نگهداري اجساد يا کشتن باکتري ها و قارچ ها بکار برده مي شود. همچنين از آن براي ضد عفوني کردن محيط و نيز توليد محصولاتي مانند چسب استفاده مي شود.
- آمونياک ، همانطور که مي دانيد از اين گاز براي ضدعفوني کردن يا تميز کردن محيط استفاده مي شود. بخار آن براي پوست، چشم و ديگر قسمت هاي بدن بسيار مضر مي باشد. بخصوص ترکيب آمونياک با نيکوتين براي بدن بسيار خطرناک مي باشد.
- منو اکسيد کربن ، شايد باور نکنيد اما به جرات مي توان گفت که تقريبا" همان چيزي است که از اگزوز اتومبيل بيرون مي آيد.
آيا با اين اوصاف هنوز مايل به مصرف سيگار يا ساير دخانيات هستيد؟
منبع: http://www.senmerv.com
/خ