دوران نوجواني و جواني سالهاي شور و نشاط و تحرک است؛ آنجا که جريان زندگي به سراشيبي تند ميرسد و امواج حيات به تلاطم و خروش ميافتد. اگر اين جريان تند و پرشتاب حيات، مسيري صحيح و سنجيده نيابد به بيراهه رفته و راه گم ميکند و چه بسا در فرجام، راه به سوي مردابي ببرد و همه شور جواني را به دل سياه و پوسيده مرداب بسپارد. اعتياد از بيراههاي هولناکي است که ممکن است جريان پرشور حيات جوانان را به سوي خود بکشاند. اعتياد مردابي است که فرسودن، ماندن و پوسيدن و هزر رفتن را به ارمغان ميآورد و اين، يعني هدر رفتن همه سرمايه انسان.
عادت يا لجاجت
ديو سياه مواد مخدّر سراسر آسمان دلش را از سياهي لبريز کرده است و او به بهانهاي اين غوطهور شدن پياپي در لجنزار اعتياد را عادت ميداند؛ عادتي که ترک آن برايش سخت و ناممکن است. امّا اين هرگز يک عادت نيست. چطور ممکن است انسان، اين موجود متفکر و مختار، تنها از سر عادت، گامبهگام خود را به مرگي تدريجي و سخت، نزديک کند؟ نه، اين عادت نيست بلکه لجاجت است. رسول اکرم صلياللهعليهوآلهوسلم ميفرمايند: «تکرار امور خير عادت است و تکرار بديها لجاجت». پس بيا و از سر مهرباني با خود، دست از اين لجاجت بدفرجام بشوي و حياتي دوباره به خود هديه کن.
مبارزه با نفس
هرچند به فرموده امام علي عليهالسلام عادت، طبيعت دوّم بشر محسوب ميشود و در اعمال انسان بسيار تأثيرگذار است، امّا در بديها و امور ناپسند هرگز بر پايه عادت نميتوان دست به تکرار عمل زد. در جاي ديگر همان حضرت ميفرمايد: «از هر بدي دوري کن و در دوري کردن از آن بدي با نفس مبارزه کن که تکرار بديها لجاجت است». استفاده از مواد مخدّر از زشتترين و بدفرجامترين اعمال بشري است که به بهانه عادت بودن، عمر انسان را ذرهذره هدر داده، او را به سوي مرگي سخت ميکشاند.
رسوايي و ذلت
فرد معتاد آنچنان در منجلاب تباهي غرق است و از اطراف خود غافل و بيخبر است که هرگز ذلّتي که بدان گرفتار شده و خفّتي را که در آن فرو رفته است نميبيند او هرچند در آغاز، پنهاني و در خلوت به اين عمل زشت دست ميزد و اين ذلت و خواري را نهان ميداشت، امّا عادت به موّاد مخدر پرده از نهان او بر ميکشد. امام حسن عليهالسلام ميفرمايند: «عادتها؛ حاکم بر انسانند پس آنکه در نهان به چيزي عادت نمود، عادتش در ميان جمع رسوايش ميکند».
حکم اسلام
از نعمتهاي بسيار بزرگ و ارزشمندي که خداي مهربان به ما عطا فرموده، نعمت اسلام است. گستره بيکران احکام اسلام چنان است که حتي در کوچکترين امور زندگي راه را بر ما مينماياند. اسلام عزيز درباره عادت زشت اعتياد نيز به روشني راه بر بيراهه رفتن انسان ميبندد. نه تنها در اسلام اين عمل، يعني ضرر زدن به بدن و نيز ضرر رساندن به ديگران، حرام شمرده شدهاست، بلکه به انسان سفارش شده که بر عادات زشت و ناپسند خود غلبه کند و نفس را در اختيار خود قرار دهد؛ نه آنکه اسير هواي نفس باشد. مولا علي عليهالسلام ميفرمايند: «بر نفس خود در ترک عادات زشت غلبه کنيد و با خواهش درون بجنگيد و بر آن مسلط شويد».
بهترين عبادت
امروز که از جايجاي عالم نداي تنفّر از دخانيات و انزجار از اعتياد بلند شده، فرصتي مناسب است تا گرفتارشدگان در دام دخانيات و ساير موارد اعتياد با ارادهاي راسخ و عزمي جزم، خود را از اين گرداب هلاکت و ذلت بيرون کشند و دست از عادت ناپسند و لجاجت بدفرجام خود بردارند. دريچهاي به بيرون از چهار ديواري خودخواهيها و خودپسنديها بگشايند، چشم به روشنايي و لطافت دنياي بدون دخانيات باز کنند و با ياري خواستن از خداي مهربان و بخشنده و با تکيه بر تقواي الهي، بر هواي نفس خود پا گذارند. مولاي متقيان علي عليهالسلام ميفرمايد: «بهترين عبادت، پيروزي بر عادت است».
فرار از دشواريها
هراس از مشکلات زندگي و پناه بردن به دامان هيولاي اعتياد براي فرار از اين دشواريها، عملي بسيار خسرانبار و بدفرجام است. آنچه بهراستي فرد را ياري ميکند و از دشواريهاي زندگيش ميکاهد و او را چون کوهي مستحکم در برابر گرفتاريهاي زندگي استوار ميدارد و سينهاش را دريايي ميسازد که از سختيهاي ناچيز زندگي به تنگ نيايد و آنچه براستي دواي درد درون اوست، تقواي الهي است. امام علي عليهالسلام ميفرمايد: «تقواي الهي، داروي بيماري دلها، و مرهم زخم سينهها و پاک کننده پليديهاي درون شماست».
شفاي دردها
با توام اي پژمرده از خزان اعتياد! آنگاه که خود را در چنگال هيولاي اعتياد گرفتار ميبيني، آرزوي گريختن از چنگ او در سينهات موج ميزند و از اين لجاجت مرگبار خسته شدهاي و هواي رهايي به سرت ميزند وقتي که لحظهاي از اين معامله خسرانبارِ «همه چيز در برابر اعتياد» به تنگ ميآيي و تمناي بر همزدن اين معامله، دلت را به درد ميآورد، کسي را به ياد بياور که تواناترين است و مهربانترين. اگر تو ناتواني، اگر براي تو دشوار است، اگر تنهايي راه بر پيروزيت ميبندد او از تو به تو مهربانتر و بسيار تواناست. از او ياري بخواه و خود را از اين گرداب سياه برهان. دست دعا به سوي او بلند کن و او را بخوان و به يارياش اميدوار باش. امام صادق عليهالسلام ميفرمايد: «دعا کنيد که دعا شفاي هر دردي است».
ضرورت پيشگيري
همه ميدانند که پيشگيري آسانتر از درمان است و ضرورت پيشگيري در امر مواد مخدر و اعتياد که خود گردابي فرو کِشنده و مهلک است چندين برابر بيماريهاي ديگر است. قدم نهادن در اين وادي هولناک اغلب با قبول اولين تعارفِ به ظاهر دوستانه يا شرم از رد کردن آن آغاز ميشود. حتي اگر اين تعارف، پيشنهاد استفاده از يک نخ سيگار باشد، جوان مسلمان با تکيه بر ايمان دروني و با همّتي بلند و روحي بزرگ هرگز همه سرمايه جواني را در اين وادي سياه به ذرهاي لذّت گذرا و پوچ نخواهد فروخت.
بيتوجهي به دنيا
بيتوجهي به دنيا و نگاه ابزاري به آن ـ به اين معنا که دنيا وسيلهاي است براي به دست آوردن توشه آخرت ـ و توجه به اين مطلب که دنيا محل گذر است و وسيله است نه هدف، همه ما را ياري ميدهد که بر مشکلات گذراي زندگي پيروز شده و آنها را نه به عنوان دشواريهاي اصلي، که به عنوان يک تأخير کوچک و گذرا بنگريم. چشم دوختن به هدف و توجه به آخرت و سعي در پر کردن توشه آخرت ما را از دنيا و تجملات و سختيهاي آن رهايي ميدهد. آنها که با توجه بيش از حد به دنيا و زندگي مادّي خود را گرفتار مشکلات لاينحل آن ميکنند و سپس از فشار ناشي از آن مشکلات روبه سم کشنده مواد مخدّر ميآورند، اگر لحظهاي چشم بگشايند و دنيا را چنان که هست و بايد باشد بنگرند، هرگز در اين گرداب فرو نخواهند رفت.
آتش در دو جهان
قرآن عزيز کتاب هدايتگري است که از جانب خدا براي نجات بشر از بيراههها و گمراهيها نازل شده است. علماي اسلام و مراجع بزرگ تقليد با توجه به اين آيات الهي حکم به حرمت استعمال مواد مخدّر اعتيادآور دادهاند. از جمله اين آيات آيه 29 و 30 سوره نساء است که ميفرمايد: «خودتان را نکشيد که خدا با شما مهربان است و هرکس از روي تعدي و ستم چنين کند، به زودي او را در آتش وارد ميکنيم و اين کار براي خدا آسان است». اين آيه به روشني بيان ميکند که استفاده از سموم مهلک نه تنها زندگي دنيايي انسان را با آتش خود ميسوزاند، بلکه در آخرت نيز آتش عذاب را براي او مهيا ميکند.
طيبات و خبايث
خداوند مهربان و سرشار از لطف، انسان را آفريد و به او نعمتهاي بسيار نيکو بخشيد تا از آنها بهرهمند شودو شکر او را بهجا آورد. امّا انسان اين بنده خطاکارِ خدا از کنار نعمتهاي پاکيزه خداوندي گذشت و به سوي خبايثي چون مواد مخدّر رو آورد. آيه 157 سوره «اعراف» ميفرمايد: «خداوند براي آنها خوردنيهاي پاکيزه را حلال گردانيد و خبايث را حرام کرد». اين آيه انسان را متوجه غفلت بزرگي ميسازد که چگونه نعمتهاي طيب و پاکيزه الهي را ناديده گرفته، با رو آوردن به خبايث ناسپاسي ميورزد.
توطئه استعمار
سرمايه اصلي هر کشور که پيشرفت و استقلال کشور بدان وابسته است، سرمايه کار نيروي جوان آن کشور است. استعمار جهاني در ادامه اهداف خود در تسلط بر کشورهاي جهان، با ترويج اعتياد و استفاده از مواد مخدّر در کشورها، تيشه به پايههاي اصلي و محوري آنها زده، سپس به راحتي بر اين ممالک مسلط ميشود.
امام خميني رحمتالله عليه اين روشنگر هميشه راه انقلاب، اعتياد را توطئهاي بزرگ برشمرده، ميفرمايند: «اين يک توطئهاي است که قدرتهاي بزرگ به اين وسيله به ما ضربه ميزنند... قشر جوان قشري است که ميتواند اقتصاد ما را اداره کند... ميتواند خود را در برابر جهات فرهنگي نظامي و سياسي مجهز کند. پخش [مواد مخدر [در سرتاسر کشور... بر اساس توطئهاي است که ميخواهند اين قشر جوان را مهمل بار بياورند. کسي که به مواد مخدر مبتلا شده است موجود مهملي است. اين از نقشههاي مختلفي است که براي جوانهاي ما ريختهاند».
وجوب مبارزه با اعتياد
از نگاه امام بزرگوار ما که کلامش همچون چراغي فراروي ما بوده و هست، اعتياد توطئهاي از جانب استعمارگران براي ناتوان کردن کشور ماست. در ديد آن عزيز فقيد مبارزه با اعتياد مسئلهاي اسلامي است. ايشان ميفرمايند: «نجات معتاد نجات يک فرد نيست؛ نجات اسلام است». و نيز ميفرمايند: «اين يک باب است که باز چون برگشتش به حيثيت اسلام است، جلوگيري از آن بر همه واجب است و براي اشخاصي که در اين باب نيستند، حرام است بروند و [مبتلا به] هرويين گردند».
منبع:http://www.hawzah.net/س