حتما تا به حال عبارت «وقت گذاشتن براي فرزند» را شنيده ايد. اين عبارت روشي است كه به پدر و مادرها نشان مي دهد مقدار زماني كه با فرزندانشان صرف مي كنند مهم نيست بلكه آنچه مهم است چگونگي گذران وقت با او است.فكر مي كنم لب كلام اين پيغام خوب است اما هميشه درباره اين كه چه چيزي جايگزين وقت گذاشتن براي فرزند مي شود سردرگمي هايي وجود دارد.بسياري پدر و مادرها متوجه نمي شوند وقت گذاشتن براي فرزند واقعا يعني چه. به اشتباه فكر مي كنند بعضي فعاليت ها جزء وقت گذاشتن براي او به شمار مي آيند و بعضي ديگر نه. اكثر پدر و مادرها عقيده دارند چنين فعاليت هايي باعث رشد فرزندشان مي شود مثل بازي كردن با يك اسباب بازي آموزشي يا چيز جديدي به او ياد دادن. پس هر وقت احساس گناه كنند كه زمان كافي به فرزندشان اختصاص نداده اند يكي از اين كارها را انتخاب و شروع به كار مي كنند و اينكه فرزندشان به آن علاقه داشته باشد يا نه هم مهم نيست. انگار كه «امروز مدتي را با فرزندم گذراندم» يكي از اقلام فهرست كارهايي است كه بايد در روز انجام بدهند و اگر مي خواهند هر چه زودتر آن را تمام كنند آن را از فهرست خط بزنند و به سراغ كار بعدي بروند. اما گذران وقت با فرزند به معني تبديل هر رابطه اي به درسي درباره يك چيز نيست. براي بچه ها و همين طور پدر و مادرها لازم است كه بعضي اوقات فقط با هم خوش بگذرانند. شما والدين بچه هايتان هستيد نه معلم سرخانه آنها.گذران وقت هيچ ربطي به آنچه وقتي شما و فرزندتان با هم هستيد انجام مي دهيد ندارد.گذران وقت يعني چگونه آن كار را انجام مي دهيد. گذران وقت از روي حالت ذهني شما تعريف مي شود نه از روي مجموعه فعاليت هايي كه انجام مي دهيد. گذران وقت هنگامي است كه شما واقعا و به تمامي با فرزندتان مشغول مي شويد.حالا سئوال من اين است: وقتي با فرزندتان هستيد آيا واقعا آنجا حضور داريد يا اغلب ذهنتان جاي ديگري است اگر جواب شما اين است كه معمولا ذهنتان جاي ديگري است با فرزندتان وقت نمي گذرانيد.