راستي هيچ به اين موضوع فكر كردهايد كه اگر همه آدمهاي دنيا با اعتقاد به اين مطلب در كنار هم زندگي كنند، ما چه جهان زيبايي خواهيم داشت. تصور كنيد براي انجام كاري، سوار بر اتومبيل از خيابانهاي شهر عبور ميكنيد يا در داخل اتوبوس و يا پيادهرو ضمن طيكردن مسير راهتان با انسانهايي برخورد ميكنيد كه با چهرهاي شاد و متبسم به شما نگاه ميكنند و براي عرض ارادت بيشتر، كلاه از سر برميدارند و به شما صبح بخير ميگويند. يا وقتي به محل كارتان ميرسيد، دوستانتان با چهرهاي شاداب و با سلامي گرم به استقبالتان ميآيند و ايضا وقتي در پايان روز به خانه باز ميگرديد، آنجا را بهشت روي زمين مييابيد.
به خدا سوگند كه خداوند ما را اين گونه آفريده است.موجودي سرشار از محبت و عشق و دوست داشتن، تا به اين وسيله در دلهاي ديگران نفوذ كنيم و برايشان روزگار خوشي را فراهم بياوريم.
اين چه حرفي است كه در عالم بالاست بهشت
هر كجا حال خوشي هست ، همانجاست بهشت