شکي نيست که زندگي اجتماعي يک ضرورت حتمي و قطعي است و آدمي را گريزي از آن نيست، همين نيرويي که انسان را به زندگي جمعي فرا مي‌خواند و همان اهداف و انگيزه‌هايي که پذيرش اين زندگي را براي وي تسهيل مي‌نمايد، آدمي را به برنامه‌ريزي و شکل دادن به روابط بين اعضاي جامعه دعوت مي‌کند تا نيل به آن اهداف ممکن گردد و گرنه زندگي جمعه بدون قانون و روابط اجتماعي قانونمند هرگز مطلوب نيست.و از طرفي انسان با ساير موجودات تفاوتي اساسي در اين جهت دارد و آن عبارتست از اين که نافع بودن يا مضر بودن انسان براي انسانهاي ديگر وابسته به ميل و اراده اوست، و اسلام در دستورات اجتماعي خود اين هدف را لحاظ نموده است که انسانها براي يکديگر مفيد باشند، استاد مصباح يزدي با اشاره با نکات فوق در تنظيم روابط اجتماعي و در دست گرفتن آن روابط مي‌گويند.
اگر همه انسانها بخواهند شرايط مساعدي را براي پيشرفت داشته باشند بايد روابط سالمي را پي ريزي نمايند، زماني افراد جامعه مي‌توانند روابط سالم داشته باشند که اساس زندگي بر محبت، صفا و صميميت استوار باشد. اگر زندگي بر کينه توزي، دشمني، خودخواهي و مکر و حيله بنا شود، هرگز روز خوش به خود نخواهد ديد و برترين سخن حکمت آميز در اين زمينه اين کلام معصوم است که مي‌فرمايند:
"ان تحب للناس ما تحب لنفسک" براي ديگران چيزي را بخواه که براي خود مي‌پسندي. يعني ديگران را مثل خودت در نظر بگير و خودت را جاي ديگران بگذار. پس اگر مي‌خواهيم معياري محکم و فرا گير و صحيح در معشرت ايده‌آل داشته باشيم و بدانيم چگونه بايد با ديگران رفتار کنيم بايد خودمان را جاي آنها قرار دهيم و آنگاه طريق رفتار و سلوک خود را بدست آوريم و صحت و نادرستي رفتار خود را محک بزنيم"
بنابراين آنچه در روابط اجتماعي بعد از شناخت آداب معاشرت و عمل به آنها و احترام به انسانهاي ديگر مهم است اين است که آنها را همچون خود ببيني و در رفتار و کردار و انديشه نسبت به آنها خود را جاي آنها قرار دهي. و بر اين ملاک رفتار اجتماعي خويش را پايه‌گذاري کني. آنچه گفته شد تصويري از يک ارتباط سالم و متعادل بود و ليکن همواره اين خطر از ناحية نفس خود و ديگران وجود دارد که چنين تصوير زيبايي از حسن معاشرت را بر هم زند و عنان هدايت امور را از دست انسان خارج سازد و اوضاعي پيش آورد که خلاف خواستة قلبي ماست و همانطور که احساس نياز نموده‌ايد سياستي لازم است تا اين عدالت اجتماعي و رابطة متعادل انسانها را حفظ و نگهداري کند.
در اين رابطه مولاي متقيان علي ( مي‌فرمايند:
"سياسه العدل ثلاث، لين في حزم و استقصاء في عدل و افضال في قصد"
سياست اجراي روابط عادلانه و متعادل بر سه پايه استوار است.
1. نرمش همراه با دور انديشي.
2. پيگيري کامل در اجراي عدالت.
3. ميانه روي در بخشش و عطا.
جوهرة کلام علي( مجهز بودن به ظاهري نرم و باطني دور انديش و مصمم و پيگير مي‌باشد بگونه‌اي که گذشتها به تعطيلي قوانين و اصول پيشروي بسوي اهداف نيانجامد.
اميد است چنين ظاهر و باطني حکمت آميز و بسيار مناسب در برخورد با ديگران با تمرين و تکرار و افت و خيزهاي طبيعي آن بزودي زود براي همگان حاصل آيد.