سپاس گزاري
به طور مثال اگر برنامه زندگي بر اساس سپاسگزاري طرفين از يکديگر باشد ، چه بسا مشکلات پيدا و پنهان حل شود ،در حديث شريف مشهور آمده است: آنکه سپاسگزار آفريدگان نباشد. حتماً سپاسگزار آفريدگار نخواهد بود و همچنين آيه شريفه مي فرمايد: اگر سپاسگزار بوديد ، بخشش هاي خود را بر شما افزون سازم ، اما اگر ناسپاسي کرديد ، بدانيد که شکنجه من هر آينه دردناک است (سوره ابراهيم آيه 7).
آنکه سپاسگزار آفريدگان نباشد. حتماً سپاسگزار آفريدگار نخواهد بود.
جالب است بدانيد در خصوص سپاسگزاري از منعم بيش از 50 مورد در قرآن کريم يافت مي شود ، که نشانگر اهميت بحث سپاسگزاري است.
و امام خميني (ره) نيز در کتاب شرح حديث جنود عقل و جهل مي فرمايد : بدان كه از فطرياتى كه در فطرت همه عائله (خانواده) بشرى به قلم قدرت حق ثبت ، و همه با هم در آن موافق و مشتركند ، تعظيم منعم و ثناى او است ، و هر كس به فطرت پاک و خالص خود رجوع كند ، در مى يابد كه تعظيم و محبت منعم در كتاب ذاتش ثابت و ثبت است .
تمام ثناها و تعظيم هائى كه اهل دنيا از صاحبان نعمت و مواليان دنيايي خود كنند ، به همين فطرت الهيه است . تمام تعظيم ها و ثناهايي كه متعلمان از دانشمندان و معلمان كنند نيز از اين فطرت است .
و اگر كسى كفران نعمتى كند يا ترك ثناى منعمى نمايد ، با تكلف و برخلاف فطرت الهيه است ، و خروج از غريزه و طبيعت انسانيت است . و لهذا به حسب فطرت ، كافران نعمت را نوع بشر تكذيب و تعييب (معيوب مي دارند) كنند ، و از غريزه ذاتيه انسانيه خارج شمارند ، اينها كه مذكور شد ، راجع به شكر منعم مطلق - حقيقى و مجازى – بود.
همانگونه که ملاحظه فرموديد خصلت سپاسگزاري از واجبات فطري انسان است و ناسپاسي نسبت به منعم حقيقي که همان خداي بزرگ است و ناسپاسي نسبت به منعم مجازي که افراد بشر را شامل مي شود ، کفر اعظم است و اصغر.
فروتني
نکته ديگر که در اين ديالوگ چند دقيقه اي بود ، بحث فروتني و تواضع در مقابل تکبر است.
درست است که تکبر از صفات خداي بزرگ است. ليکن تکبر در بندگان عيب است و نقص ، و از صفات رذيله به شمار مي آيد ، شيطان که رانده درگاه الهي است و عبادت شش هزار ساله او در مقابل اغواي بشر گويا به هيچ انگاشته شد به جهت لحظاتي تکبر در مقابل فرمان خداي بزرگ بود ، بنابراين چنانچه اين رذيله از هر کس ظهور و بروز نمايد فرومايگي او را نمايان سازد ، پس اهل خانه بايد نسبت به يکديگر فروتن باشند تا بستر زندگي به سنگيني نگرايد و کاشانه سبک و راهوار باشد.
معناي اين کلام اين نيست که اعضاء خانه، حرمت پدر نگه ندارند و مادر را عزيز نشمارند ، بلکه بايد همان گونه که قرآن در سوره اسرا آيه 23 مي فرمايد: « ك مترين اهانتى به آنها (پدر و مادر) روا مدارند ! و بر آنها فرياد مزنند! و گفتار لطيف و سنجيده و بزرگوارانه به آنها بگويند » و بايد پدر و مادر عزيز باشند و محترم ، بنابراين نبايد با پدر و مادر با درشتي سخن گفت و آنان را آزرد.ليک پدران و مادران نيز بايد نيک بدانند : مشک آن است که خود ببويد ، نه آنکه عطار بگويد.
نظم
مطلب سومي که در اين تعامل چند دقيقه اي خود نمايي مي کند بحث نظم است، کراراً شنيده ايد که اميرالمومنين علي عليه السلام همواره به نظم توصيه مي فرمودند و جمله « اوصيکم عبادالله بتقوي الله و نظم امرکم» پيامي است که حتماً آويزه گوشتان خواهد بود و جالب است بدانيد که توصيه هاي اهل بيت عصمت و طهارت در بسياري از فرمايش هاي آنان حاکي از نظم حتي در هماهنگي بين زندگي مادي و معنوي بوده است به طور مثال امام صادق مي فرمايند :من برنامه زندگي ام را بر چهار چيز بنا نهاده ام اول آنکه دانستم خود بايد به کار خويش رسيدگي نمايم پس آستين همت بالا زدم ، تا چنين باشم و دوم آنکه دانستم خداي بزرگ در همه حال شاهد بر امور من است پس از حضور خداي بزرگ شرم داشتم و سوم آنکه دانستم روزيم را غير از خويش کسي نمي خورد بنابراين اطمينان برايم حاصل شد تا ديگر طمع نورزم و چهارم اينکه دانستم پايان زندگي مرگ است بنابراين چنان رفتار کردم که هميشه آماده بودم تا به ديار جاويد بشتابم .
پس بايد دانست که با نظم راه ها هموار مي شود و مشکلات آسان مي گرد پس دوست عزيز تبياني نظم را سر لوحه زندگي خويش قرار ده تا سربلند ترين ها و موفقترين ها باشي.
منبع: پايگاه قرآن و قانون/خ