« دليل اين‏كه نمى‏خنديد، آن نيست كه پير شده‏ايد؛ شما پير مى‏شويد، چون نمى‏خنديد! »
« لوئيز هى »
« اشو » با لبخندى بر لب در تاييد سخنان « لوييز هى » مى‏سرايد:
خنديدن يك نيايش است.
اگر بتوانى بخندى، آموخته‏اى كه چگونه نيايش كنى
جدى نباش!
عبوس هرگز نمى‏تواند مذهبى باشد.
كسى كه مى‏تواند بخندد، كسى كه طنزآميزى وتمامى بازى زندگى را مى‏بيند، مى‏خندد.
و در بطن همين خنده به اشراق خواهد رسيد!
بگذار خنده‏ات خنده‏اى از ته دل باشد.
چنين خنده‏اى پديده‏اى نادر است!
هنگامى كه هر سلول بدن تو بخندد،
هنگامى كه هر بافت وجودت از شادى بلرزد،
به آرامشى عظيم دست مى‏يابى!
كارهاى اندكى را سراغ داريم كه بى‏نهايت باارزشند،
خنده يكى از اين كارهاست!
« وينيوم » فيزيولوژيست فرانسوى معتقد است؛ وقتى عضلات صورت حركت داده مى‏شوند، مكانيزم‏هاى هورمونى در مغز شروع به فعاليت مى‏كند. عضلات مختلف صورت كه براى لبخند زدن، نشان دادن خشم، انزجار و غيره به كار گرفته مى‏شوند، همگى در ارتباط با فرستنده‏هاى عصبى در مغز هستند. اين فرستنده‏ها به تمام بدن پيام‏هاى شيميايى مى‏فرستند. وينيوم ادامه مى‏دهد: لبخند زدن بر روى اين هورمون‏ها تأثير مثبت مى‏گذارد، در حالى كه ديگر حالات صورت تأثير منفى بر اين هورمون‏ها دارند و حالات چهره واقعاً تأثير عميقى در چگونگى تفكر و احساس ما دارند!
اخيراً دانشمندان آمريكايى تغييرات وسيعى را در اين زمينه آغاز كرده‏اند، از آن جمله: وقتى تعدادى از آزمايش شوندگان شروع به لبخند زدن مى‏كردند، ميزان ضربات قلب آنان كاهش مى‏يافت، فشار خون پايين مى‏آمد و سيستم‏هاى بدن آرام مى‏شدند. به هنگام لبخند زدن تمام تغييرات براى سيستم‏هاى بدن مفيد بودند، در حالى كه ديگر تغييرات در صورت، آثار منفى داشتند!
در نتيجه، لبخند زدن نقش بزرگى در تقويت سلامتى و اجتناب از بيمارى دارد، حتى اگر زمانى كه در درون خود احساس بدبختى مى‏كنيم، بايد به لبخند زدن ادامه دهيم و به سيستم‏هاى بدن خود يارى كنيم تا ساكن و آرام بمانند؛ زيرا ذات زندگى، شادى است!
دانشمندان به اين نتيجه دست يافته‏اند كه: وظيفه‏ى اصلى لبخند زدن و خنديدن، كاهش فشار روان و تنش است كه بزرگترين عامل سلامت در قرن بيستم بشمار مى‏رود!
دكتر « ژوزف مورفى » مى‏گويد: « در حال حاضر به اين حقيقت پى برده‏ايم كه افراد شاد، غالبا كمتر از افرادى كه به طور دائم احساس نگرانى و بدبختى مى‏كنند، بيمار مى‏شوند! »
از آنجا كه انسان‏ها اصولاً موجودات بسيار مقلدى هستند، به راحتى از حالات افراد ديگر تأثير مى‏گيرند: پس، افرادى كه لبخند بر لب دارند به طور ناخودآگاه بر اطرافيان خود اثر مطلوبى مى‏گذارند!
« امانوئل » گويد:
با شادى، خدا را تجليل مى‏كنيم
و ضيافت زندگى را!
« آنتونى رابينز » مردى كه - با كمك تصوير ذهنى مثبت - خود را از زندگى نكبت بار خويش نجات داد مى‏گويد:
افراد زيادى صرفا به اين دليل مبتلا به انواع بيمارى‏ها مى‏شوند كه خود و دنياى اطرافشان را بيش از حد جدى مى‏گيرند. بعضى اوقات افراد در واقع از خنديدن مى‏ترسند، زيرا فكر مى‏كنند، خنديدن باعث مى‏شود سبكسر و تهى مغز جلوه كنند و مورد تمسخر واقع شوند. اگر خوب به اين مسئله بيانديشيد، پى خواهيد برد، لبخند زدن و خنديدن در واقع جزء فعاليت‏هاى هوشمندانه‏اى است كه مى‏توانيد انجام دهيد. انسان‏ها تنها موجوداتى هستند كه مى‏توانند لبخند بزنند، بخندند و از يك لطيفه لذت ببرند.
و ما بايد اين ظرفيت را هر چه بيشتر در خود افزايش دهيم. توانايى خنديدن بيش از هر چيزى انسان را از ديگر حيوانات متمايز مى‏كند. حيوانات مى‏توانند نگران شوند، وحشت كنند، اما قادر نيستند با صداى بلند بخنديد. در حقيقت، خنده بيش از هر چيز ديگر مكانيزمى امنيتى است كه صرفاً به بشر اعطاء شده تا او بتواند سلامتى خود را حفظ كند و شادى را تجربه نمايد.
نگارنده بر اين باور است كه:
« سرور و شادى، خداى درون فرد است كه از اعماق او برخاسته و متجلى مى‏شود! »
انديشمندى خنده را موسيقى زندگى مى‏داند و مى‏سرايد:
خنده درست مثل آفتاب است
همه‏ى روز را تازه مى‏كند
قله‏هاى زندگى را
به نور خود نوازش مى‏دهد
و ابرها را دور مى‏راند
روح شادمانه مى‏شود كه آوازش را مى‏شنود
و شهامتش را سخت احساس مى‏كند
خنده درست همانند آفتاب است
كه مى‏آيد و مردمان را نشاط مى‏بخشد
خنده درست مثل موسيقى است
در دل آدم درنگ مى‏كند
و هر كجا آوازش را مى‏شنوى
ناخوشى‏هاى زندگى رخت مى‏بندند
و انديشه‏هاى خوش، فرا مى‏رسند
به تجمع نت‏هاى طرب‏انگيزى كه مى‏سرايند.
خنده درست همانند موسيقى‏ست
كه زندگى را شيرين مى‏كند!
طبق آخرين بررسى دانشمندان فرانسوى، به طور متوسط مردم امروز، خيلى كمتر از پنجاه سال پيش مى‏خندند!
« ليزها جكينتون » مى‏گويد: « افرادى كه با چهره هميشه عبوس با دنيا برخورد مى‏كنند، غالبا در عمق درون خود احساس وحشت مى‏نمايند. آنها عصبيت درونى خود و خجالت خود را پشت چهره‏اى نفوذ ناپذير و جدى پنهان مى‏كنند، در صورتى كه لبخند زدن و خنديدن نشانگر شخصيتى دست و دلباز، اجتماعى و خوش قلب است. لبخند زدن، باعث مى‏شود كه افراد جذاب‏تر، زنده‏تر و جوان‏تر به نظر برسند! »
« توماس كارلايل » معتقد است: « وقتى انسان‏ها خشمگين و يا پرخاشجو هستند، آدرنالين بيشترى توليد مى‏كنند و جسم را متشنج كرده و مغز را هشيار و آماده براى عمل مى‏كنند، اما وقتى انسان‏ها لبخند مى‏زنند، تمام سيستم‏هاى داخلى آنان آرام مى‏گيرد. ما به طور غريزى به طرف افرادى جذب مى‏شويم كه زياد لبخند مى‏زنند. آنها زيباتر و خوبتر از افرادى كه بندرت لبخند مى‏زنند يا هرگز لبخند نمى‏زنند به نظر مى‏رسند و ما افرادى را كه به راحتى مى‏خندند، دوست داريم، چون از آنها نمى‏هراسيم! »
« ليزها جكينتون » مى‏گويد: « هر قدر بيشتر بتوانيم در خود و ديگران شادى بيافرينيم، دنياى بهترى خواهيم داشت! »
« شكسپير » مى‏گويد: « افرادى كه توانايى لبخند زدن و خنديدن دارند، موجوداتى برتر هستند! »
« هنرى رابين اشتاين » در پايان تحقيقات خود درباره‏ى خنديدن مى‏گويد: « يك دقيقه خنديدن مى‏تواند به بدن همان اندازه آرامش بدهد كه 45 دقيقه درمان‏هاى خاص آرام بخش! »
« آرتور كاسلر » روانشناس انگليسى مى‏گويد: « از نقطه نظر بهداشتى، غرور: تكبر، جدى بودن و خشك بودن بيش از حد، به خشكى جسم منجر مى‏شود كه همين مى‏تواند عامل كمردردها، سردردها، زخم‏هاى معده، بيمارى‏هاى قلبى و حتى سرطان گردد. جواب بسيار ساده است؛ وقتى تنش در بدن ايجاد شود و شخص قادر به تخليه آن نباشد، بعد از مدتى اين نيش مزمن ممكن است سلامت شخص را با مشكلات بسيار جدى روبرو كند! »
« فرويد » مى‏گويد: « لطيفه‏ها در حقيقت به اين دليل ساخته مى‏شوند كه مايه شادى ديگران گردند و چيزى را كه قبلاً پنهان بود - يا ابراز نگرديده - بيرون بياورند! »
« فرويد » چنين نتيجه‏گيرى مى‏كند: « ما به طنز نيازمنديم، زيرا هرچه بزرگتر مى‏شويم، اين آمادگى را پيدا مى‏كنيم كه افرادى عبوس و غمگين شويم، اما بچه‏ها براحتى مى‏خندند! »
فرزانه‏اى، پل لطيف آشنايى ميان دو نفر را لبخند مى‏داند و مى‏گويد: « كوتاهترين راه براى گفتن دوستت دارم، لبخند است! »
گروهى از انديشمندان فرانسوى مى‏گويند: همانطورى كه خنده يك سوپاپ ايمنى است، زمانى هم كه خنده بيش از حد، عنان از كف ما بربايد، اشك‏ها به عنوان يك سوپاپ ايمنى اضافى وارد عمل مى‏شوند. اشك‏ها موجب مى‏شوند تا خنده‏ى زياد، آسيب زننده نباشد.»
« ويليام جيمز » روانشناس معروف آمريكايى مى‏گويد: « مغز نقشى بس عظيم‏تر از آنچه خيلى از مردم تصور مى‏كنند در چگونگى بروز بيمارى‏ها به عهده دارد و در واقع زياد دور از واقعيت نيست، اگر بگوييم:
مغز، مسئول اصلى تمام بيمارى‏هاى جسمانى است و اگر بتوان مغز را آرام و فعاليت آن را موزون كرد، جسم از شانس كافى براى پيروى از آن برخوردار خواهد شد و يگانه راه آرامش مغز خنديدن و شادمان بودن است! »
« ميلتون » - شاعر ژرف‏نگر - در كتاب بهشت گمشده مى‏نويسد: « مغز از محل حكومت خود و به تنهايى مى‏تواند از بهشت، جهنمى و از جهنم، بهشتى ‏سازد! »
به بيان مولوى: «اگر بود انديشه‏ات گل، گلشنى ! »
يك مثل انگليسى مى‏گويد: « خدا به مردم عاقل مى‏خندد و مردم عاقل هم در جواب خدا لبخند مى‏زنند! »
اما، از ياد نبريم قانون طلايى خنده را كه مى‏گويد:
« هميشه با ديگران بخنديم و هرگز به ديگران نخنديم! »
راستى! يك فرمول براى آنكه شادى‏هايمان دو برابر و غم‏هايمان نصف گردد، با صداى بلند بخوانيد:
شادى اگر تقسيم شود ، دو برابر مى‏شود!
غم اگر تقسيم شود ، نصف مى‏شود!

چكيده مطالب:

- ضرر نمى‏كنى! از هم اكنون لبخند زدن را تجربه كن!
- يادت باشه! انسان‏هاى خندان و شاد به خداوند شبيه‏ترند!
- كمى موسيقى گوش كن، برقص، بخند ( حتى به زور )، آنگاه بنشين و نظاره كن آثار شگرف همين حركات به اصطلاح اجبارى را!
- فراموش نكن! همين لحظه را، اگر گريه كنى يا بخندى! بالاخره مى‏گذرد، امتحان كن!
- بهشت يعنى، شادى، خنده، سرور و شعف!
- جاى تأسف است! ما براى شاد بودن بهانه‏اى مى‏خواهيم، ولى براى غمگين بودن نياز به هيچ بهانه‏اى نداريم!

جان كلام:

يكى از راه‏هاى تقرب به درگاه خداوند، شادى است!
منبع: کتاب لطفاً گوسفند نباشيد
/خ