اختلالات فعاليت زناشويي در همسران جوان
به روايت آمارهاي موجود، در ايران حدود 50 درصد از طلاقها به علت عدم رضايت از فعاليت زناشويي صورت مي‌گيرد. اين امر اگرچه ممكن است عجيب و باورنكردني به نظر برسد ولي از ديدگاه بسياري از صاحب‌نظران، حقيقتي انكارناپذير است. نداشتن رضايت از فعاليت زناشويي در ايران و جهان از شيوع نسبتا بالايي برخوردار است و اين مساله به‌ويژه در زنان شايع‌تر است.
اختلال فعاليت زناشويي نوعي مشکل پزشکي است و فردي که دچار چنين اختلالي باشد، به برقراري فعاليت زناشويي تمايل دارد اما مشکلاتي را در امر برقراري اين رابطه احساس مي‌کند و گاهي در اثناي اين رابطه دچار مشکل مي‌شود. اين اختلال در سال‌هاي جواني (بين 20 تا 30سالگي) شيوع بيشتري دارد و به تدريج با افزيش سن از شيوع آن کاسته شده و مجدداً در سنين بالا شايع مي‌شود. به گفته کارشناسان، انزال زودرس در مردان و بي‌ميلي جنسي در زنان شايع‌ترين اختلالات فعاليت زناشويي در ايران است و بسياري از خانواده‌ها از وجود اين مشکلات آگاهي ندارند و همين امر گاهي موجب برخي مشاجرات و اختلافات خانوادگي و حتي طلاق مي‌شود.
اوليه يا ثانويه؟
اختلال فعاليت زناشويي را مي‌توان به دو گروه اوليه و ثانويه طبقه بندي کرد. مرداني که داراي اختلال نوع اوليه هستند، هيچ‌گاه آن‌قدر به نعوظ نمي‌رسند که بتوانند فعاليت زناشويي برقرار کنند. اما در اختلال ثانويه، حالت نعوظ پس از يک دوره طبيعي ناگهان از بين مي‌رود و اين امر به طور مکرر اتفاق مي‌افتد.
پيشگيري يا درمان؟
زوج‌هايي که ارتباط خوبي با هم دارند و در مورد مسايل مختلف به راحتي با هم گفتگو مي‌کنند، شانس بيشتري براي غلبه بر اين بيماري دارند. پيش از بحث درمان، توصيه مي‌شود به کلينيک‌هاي سلامت خانواده براي مشاوره‌هاي خصوصي و تخصصي مراجعه کنيد. تحريک ذهني و ساير شيوه‌هاي تمرکز رواني مي‌تواند اثر به سزايي در روند درمان اختلال فعاليت زناشويي داشته باشد. برخي زوجين نيز بايد با هم در کلاس‌هاي مشاوره شرکت کنند تا به مشکل اصلي خود پي ببرند. از ميان برداشتن اضطراب، ترس، استرس و تمايل به بارداري نيز با جلسات مشاوره ممکن خواهد بود. درمان اين اختلال، بر حسب علت اختلال، متفاوت است؛ مثلا در افرادي که صفات ثانويه جنسي در آنها رويت نمي‌شود، درمان هورموني اولين قدم است و در ساير بيماران مي‌توان از روش‌هاي زير موجود استفاده کرد:
يک داروي رايج
قرص يوهمبين ممکن است باعث افزايش ميل به زناشويي در افراد سالم شود ولي لزوما بايد براي مدتي طولاني استفاده شود وممکن است داراي عوارض جانبي متعددي باشد. اما قرص سيلدنافيل در 70 درصد موارد موثر است و البته مصرفش در افرادي که نارسايي قلبي دارند و از ترکيبات نيترات استفاده مي‌کنند، ممنوع است. اين قرص نيز داراي عوارض جانبي بوده و حتي مواردي از مرگ ناگهاني به دنبال مصرفش گزارش شده است.؛ باعث افزايش خطر سکته قلبي در افراد بالاتر از 50 سال شده و استفاده از آن در افراد زير خطرناک است: مبتلايان به نارسايي قلبي، گرفتگي عروق قلب، تست ورزش مثبت، فشار خون زير 50/90 ميلي‌متر جيوه يا بالاي 110/170 ميلي‌متر جيوه، آنژين قلبي، آريتمي، سابقه سکته قلبي و مغزي و کور رنگي. سال گذشته مرگ 130 نفر در ايالات متحده به دنبال مصرف اين دارو ثبت شده و اکنون استفاده از آن در بيماران قلبي به‌عنوان يک روش درماني کاملا زير سوال رفته است.
نشانه‌ها
اختلال فعاليت زناشويي در زوج‌هاي مختلف، به علت عوامل متفاوتي به‌وجود مي‌آيد اما برخي از آنها مشترک و برخي ديگر نيز مختص مردان يا زنان است.
عوامل مشترک: کمبود علاقه به برقراري رابطه زناشويي، عدم توانايي در ايجاد حس برانگيختگي و احساس درد هنگام برانگيختگي و فعاليت(شايع‌تر در خانم‌‌ها).
عوامل مختص مردان: عدم توانايي در ايجاد يا حفظ نعوظ، تاخير در انزال، نبود انزال با وجود محرک‌هاي کافي، عدم توانايي در کنترل و زمان‌بندي انزال.
عوامل مختص زنان: ناتواني در آزاد کردن عضلات واژينال براي برقراري رابطه زناشويي، کمبود ميزان ترشحات روان کننده قبل و حين برقراري فعاليت زناشويي، ناتواني در رسيدن به اوج لذت زناشويي.
منبع:http://www.salamat.com