آب يا هر نوشيدني ديگري هنگام مصرف بايد شرايطي را داشته باشد که انسان از نوشيدن آن به اصطلاح لذت ببرد. طبيعتا آب هم هنگامي که سرد باشد براي مصرف‌کننده گواراتر است ولي بايد ببينيم که اين سردي تا چه حد مطلوب است. نکته ديگري که بايد در مورد نوشيدن آب به آن توجه داشت، هدف از نوشيدن آب است. گاهي هدف، لذت بردن از نوشيدني است و گاهي جنبه تاثيرات تغذيه‌اي و گوارشي آن. پس جواب دو سوال ضروري است: اول اينکه چرا آب مي‌خوريم؟ و دوم اينکه بهتر است آن را گرم بنوشيم يا سرد؟
ما بايد اين نکته را بدانيم که نوشيدني چه سرد باشد و چه گرم وقتي وارد معده انسان مي‌شود، تا درجه حرارت آن به 37 درجه سانتي‌گراد نرسد، نمي‌تواند از معده خارج شود و اگر گفته مي‌شود که ورزشکاران نوشيدني سرد ننوشند به همين دليل است. چون وقتي نوشيدني سرد باشد مدتي زمان لازم است تا اين نوشيدني در بدن گرم شود و به دماي 37 درجه برسد و بتواند از طريق روده جذب بدن شود.
در کل دماي آب مصرفي براي انسان نبايد پايين‌تر از 4 درجه سانتي‌گراد باشد ولي اين موضوع براي ورزشکاران کاملا متفاوت است. زيرا اين افراد از آب براي لذت بردن استفاده نمي‌کنند و آن را بيشتر براي تامين آب بدن در طول فعاليت‌هاي فيزيولوژيکي نياز دارند. بنابراين دماي آب نوشيدني ورزشکاران به‌خصوص هنگام انجام مسابقات نه تنها بايد بالاي 4 درجه سانتي‌گراد باشد، بلکه در اغلب موارد دماي آن را بالاي 12 درجه سانتي‌گراد در نظر مي‌گيرند. در واقع ورزشکاران نياز دارند که آب مصرفي شان در جريان مسابقه به سرعت و با کمترين اتلاف وقت جذب بدن شود تا آب از دست رفته بدن را از طريق تعريق بدن جبران کنند و به همين دليل هرچه دماي آب به دماي طبيعي بدن نزديک‌تر باشد، اين فاصله زماني بين نوشيدن آب تا جذب آن در روده کمتر خواهد بود و در نتيجه ورزشکار در ميدان مسابقه عملکرد بهتري خواهد داشت.
در گذشته تصور بر اين بود که مصرف آب حين ورزش بازده فرد را کاهش مي‌دهد و حتي ممکن است به وي آسيب بزند ولي آنچه ما امروز به آن معتقديم اين است که فردي که هنگام فعاليت شديد بدني گاهي يک تا 4 ليتر آب از دست مي‌دهد، از 3 ساعت پيش از شروع فعاليت بايد مايعات را به صورت تدريجي (حداقل 2 تا 3 ليوان) بنوشد و بعد برحسب شدت و مدت فعاليت بدني، هر 10 تا 15 دقيقه مايعات نوشيده شود تا به نحوي آب ازدست‌رفته بدن به اين طريق جبران شود. بنابراين نوشيدن آب براي ورزشكاران يك لذت نيست بلكه يك ضرورت است.
منبع: www.salamat.com