خواسته هاي پنهان جملات يا آرزوهايي هستند که هر کسي ممکن است در ذهن خود بپروراند، حرف هايي است در قلب و ذهن ما که به دلايل مختلف از گفتن آن ها بازمانده ايم، رفتارهايي است اغلب مفيد و موثر که برخي اوقات توان اجراي آن را نداريم، اما قلبا علاقه داريم آن هارا به زبان بياوريم يا اجرا کنيم تا خواسته اي از ما برآورده شود.
بعضي وقت ها با بيان همين خواسته هاي کوچک و بزرگ مي توان مشکلات بزرگ و جدي در زندگي خود يا ديگران را حل کرد، انتظاري را به پايان رساند، فردي را متوجه اشتباهي کرد و يا واقعيتي را بر کسي آشکار نمود. همچنين بيشتر مواقع بيان نمودن جملات ناگفته موجب رفع سوء تفاهم، ابهام، دلخوري و ايجاد آگاهي و آشکار حقايق مي شود. اما پاره اي از اوقات اگر دقت و توجه کافي به نحوه بيان و شرايط گفتن مطالب نداشته باشيم، ممکن است عواقب آن زندگي ما را طوري دگرگون کند که ما از گفتن آنچه گفته ايم يا آنچه انجام داده ايم منصرف و پشيمان مي شويم.
به هرحال گفته هاي ناگفته حقايقي از زندگي است که بهتر است با درنظر گرفتن موقعيت، جرات و قدرت گفتن آن را پيدا کنيم. زيرا اگر آن ها را به زمان نياوريم، احتمال دارد، مشکلات ما به حدي برسد که نادم و پشيمان شويم و در خلوت خودمان را سرزنش و ملامت کنيم و از خود بپرسيم چرا از فرصت پيش آمده درست استفاده نکرده ايم. حتي شايد، احساس کنيم که آرمان و عقايد خود را زير پا گذاشته ايم.
اما نکته ي جالب توجه اينجاست که، بعضي وقت ها به دنبال فرصت و موقعيتي براي پرداختن به خواسته هايمان با فرد يا جمع خاصي هستيم،‌ ساعت ها و روزها آن را در ذهن مي پرورانيم و طريقه گفتن آن را تمرين مي کنيم، هر لحظه موقعيتي را جستجو مي کنيم تا آن مطالب را بيان کنيم اما، به محض اين که فرصت مناسبي براي بيان آن ها يا انجام رفتار از قبل تمرين شده مهيا مي شود، غرور پنهان ما يا عامل ديگري از بيان آن مطالب جلوگيري مي کند و مارا در حال و هوايي گنگ و مبهوت بين گفتن و نگفتن قرار مي دهد تا اينکه فرصت به وجود آمده ثانيه هاي خود را به پايان مي رساند و لحظات انتظار و سردرگمي مجددا فرا مي رسد.
معمولا عواملي مانند،ترس از واکنش و مجازات، خجالت يا داشتن غرور، خستگي و دلخوري موجب مي شود تا فردي نتواند حرف دل خود را به ديگري بزند يا رفتار مورد علاقه خود را انجام دهد.
در اين ميان غرور يکي از عواملي است که در اين زمينه موثرتر است و تا حدي در تصميم گيري افراد نفوذ پيدا مي کند که آنها را از بيان خواسته هاي قلبيشان باز مي دارد و موقعيت زرين پيش آمده را از آن ها مي گيرد.
عامل ديگري که معمولا مسبب اين اتفاق مي شود، "شرم و حيا" يا همان خجالت افراد است که تحت تاثير آن و ترسي که از عکس العمل طرف مقابل وجود دارد مانع از گفتن حرف دل افراد مي شود.
کارگري بود که به علت ديسک کمر نمي توانست اشياء سنگين را به تنهايي جابجا کند و از روي حيا و خجالت قدرت بازگو کردن مشکل خود را نداشت و توقع داشت کارفرمايش او را از انجام اين کار بازدارد، اما کارفرما به دليل مشغله کاري توجهي به روش کار کارگر خود نداشت و آن کارگر به علت اين که انتظار داشت تا کارفرمايش مانع اشتباه او شود هر روز وضع بيماري خود را بدتر مي کرد و به خود آسيب مي رساند.
اما آن کارگر بايد درک مي کرد که کارفرمايش از مشکل او به درستي با خبر نيست يا بنا به دلايلي به آن توجه ندارد، آن وقت با در نظر گرفتن شرايط و نوع رفتار کارفرماي خود کنار گذاشتن ترس و خجالت مشکلش را مجددا به او بازگو مي کرد و درخواست راهکار جديد مي نمود.
درک شرايط و موقعيت طرف مقابل، نکته اي ديگر است که زمان بيان حرف هاي ناگفته خود بايد به آن دقت کافي داشته باشيم. به اين معني که براي بيان خواسته هاي خود بايد تشخيص بدهيم که اوضاع مناسب است. طرف مقابل در شرايط روحي مساعدي باشد، موقعيت زماني و مکاني مناسب باشد يا افراد اضافه در جمع نباشند و مواردي از اين قبيل.
به هرجهت براي آشکار کردن حقايق و گفتن ناگفته ها همه افراد ناگزير به گفتن آن ها هستند و بايد اين باور را پذيرفت که براي به دست آوردن آن چه در آرزو و يا ذهن ما وجود دارد بهتر است ابتدا جرات و جسارت انجام آن را در شرايط مختلف به دست آوريم و بازدارنده هايي مانند، ترس، غرور، خجالت و توهم و تخيل را از خود دور کنيم. هيچ گاه نبايد منتظر بود تا معجزه اي پيش بيايد و طرف مقابل ناخودآگاه متوجه خواسته ما بشود حرف دل ما را بزند يا خواسته مان را عملي کند.
براي گفتن ناگفته ها بايد هر لحظه را غنيمت شمرد آن طور تصور کرد که اين آخرين فرصت پيش آمده است و با از دست دادن آن بايد دور آرزو يا پيشنهاد خود را خط قرمز کشيد. به اين ترتيب مي توان بر غرور يا خجالت و هر بازدارنده ديگري غلبه کرد و خواسته قلبي خود را عنوان کرد.
منبع: http://www.mardoman.net
/خ