لطفا لج بازى نكنيد!

از همان سر سفره عقد و با همان «بله» گفتن شما ديگر «من» نيستيد بنابراين در تمامى موارد معيشت اعم از درآمد و دارايى و تملك و... از واژه «ما» استفاده كنيد نه من و تو، زيرا پس از عقد، زندگى مشترك شما شروع شده و ديگر من و تو مطرح نيست.
* در مقابل همسرتان هرچند حق باشما باشد، لج بازى نكنيد و از مخالفت و مشاجره با همسرتان بپرهيزيد زيرا محبت را از بين مى برد.
* همسر خود را در معاشرت با خانواده و اقوامش محدود نكنيد.
* شريك زندگيتان را به خصوص در مقابل بستگانش تحقير نكنيد و از تعريف و تمجيد بستگان خود در مقابل آنان پرهيز كنيد.
* كمك هايى راكه از سوى اقوام و بستگان شما به همسرتان شده را به رخ او نكشيد، در رفت و آمد و معاشرت با بستگان همسر خود پيش قدم باشيد.
* بهتر آن است كه با دوستان و آشنايان همسرتان در معاشرت ها بيش از حد معمول گرم نگيريد. به بستگان نزديك همسر خود (مادر شوهر ، مادرزن و...) بيش از خويشان ديگر احترام بگذاريد.
* زحماتى كه براى پذيرايى خويشاوندان همسر خود متحمل شده ايد به رخ وى نكشيد.
* چنان چه درآمدى داريد و براى زندگى هزينه مى كنيد، آن را بازگو نكنيد و در مصرف كردنش طبل جداگانه نزنيد.
* هيچ مردى (حتى برادرتان را (!)) به همسرتان ترجيح ندهيد زيرا هر فردى توانمندى هاى خود را دارد.
* به هنگام خارج شدن از منزل، او را بدرقه كرده و به گرمى با او خداحافظى كنيد. براى انجام درخواست هاى خود با همسرتان با خشونت و آمرانه رفتار نكنيد.
* براى برآورد نيازمندى هاى خود از نظر مادى و غيرمادى امكانات همسرتان را در نظر بگيريد و او را تحت فشار قرار ندهيد.
* پس از مراجعت همسرتان به خانه كارهاى خود را حتى الامكان كنار بگذاريد و با او به گفت وگوى صميمانه بنشينيد. گاه حرف زدن از بچه ها و خريد پس از استراحت كردن، بهترين گزينه است.
* در مواقعى كه همسرتان از نظر روحى آماده نيست درخواست هاى خود را مطرح نكنيد.