تصميم گرفتن داراي معاني ضمني متفاوتي مي باشد. ما تصور مي کنيم که تصميم گرفتن تنها در لحظات حساس و مهم زندگي انسان معنا پيدا مي کند و در لحظات کوچک و کم ارزش تر از هيچ شاني برخوردار نمي باشد...
? يـکـي از گـفــته هاي معروف دونالد ترامپ از اين قـرار است:
"من فقط تحت تاثير فردي قرار مي گيرم که توانـايي تصميم گرفتن داشته باشد." حتي اگر تصميم عاقلانه اي هم اتخاذنـشـود حـداقـل ايـن جــرات را به خرج داده که تصميم بگيرد.بـيـشتر افـراد دانـش درستـي نسـبـت به توانايي هاي خودبراي تصميم گرفتن ندارند.
تصميم گرفتن داراي معاني ضمني متفاوتي مي باشد. ما تصور مي کنيم که تصميم گرفتن تنها در لحظات حساس و مهم زندگي انسان معنا پيدا مي کند و در لحظات کوچک و کم ارزش تر از هيچ شاني برخوردار نمي باشد. توانايي تصميم گيري و دارا بودن اطمينان خاطر در تصميمات از وظايف هر پدر و مادر، کارمند و هر عضو مسوليت پذير جامعه به شمار مي رود. در طول يک روز عادي ما چندين بار با شرايطي مواجه مي شويم که تصميم گيري در آنها لازم است و اين امر مکررا ادامه دارد. ما انتخاب مي کنيم که چه لباسي بر تن کنيم، چه چيزي بخوريم، برنامه روزانه خود را طرح ريزي مي کنيم و ... بسياري از افراد اين امور را ناآگاهانه انجام مي دهند و اصلا متوجه نيستند که در حال تصميم گرفتن مي باشند.
براي عده اي از افراد طريقه تصميم گيري و اعتماد به تصميم هايي که اتخاذ نموده اند، امري غريزي به شمار مي رود. اين دسته از افراد به طور خدادادي از توانايي هاي بالايي در تصميم گيري برخوردار هستند. در مقابل بعضي از افراد نيز هستند که به هيچ وجه از توانايي تصميم گيري برخوردار نمي باشند. براي اين دسته از افراد حتي کوچکترين تصميم گيري ها کاري بس دشوار و آزار دهنده به شمار مي رود.
علائم عدم توانايي در تصميم گيري
معمولا به کودکاني که خود را درگير تصميم گيري مي نمايند، مارک ايرادگير مي چسبانيم و تصور مي کنيم که نگهداري از اين کودکان به اين دليل که فقط به دنبال جلب توجه بزرگترها هستند، اندکي مشکل به نظر مي رسد. مادر و پدرها بايد کمي نگران فرزنداني باشند که حتي توانايي ندارند نهار مورد علاقه شان را انتخاب کنند و يا نمي دانند در کدام قسمت از ماشين بنشينند. نا مطمئن بودن کودکان در تصميم گيري و دمدمي بودن آنها خون معلم ها را به جوش مي آورد. بعضي از کودکان هستند که حتي نمي دانند بايد با کدام مداد بنويسند و چه کتابي را بخوانند.
بسياري از جوانان و حتي بزرگسالان در نحوه چيدمان مبلمان اتاق نشيمن با مشکل مواجه هستند، براي خريد يک دست کت شلوار ساعت ها و چه بسا روزها وقت صرف مي کنند و در آخر هم به هيچ نتيجه اي نمي رسند. اين در حاليست که سايرين تصميمات مهمي را در مورد زندگي جوامع بشري اتخاذ مي کنند. معمولا افرادي که به عدم توانايي در تصميم گيري دچار هستند تا سنين بزرگسالي متوجه اين معضل نمي شوند و تصور مي کنند که فقط توانايي رسيدن به آرزوهايشان را ندارند.
محيط اطراف عامل مهمي در تصميم گيري به شمار مي رود به اين دليل که توانايي تصميم گيري معمولا جزء خصوصيات ذاتي انسان ها به شمار نمي رود، ما بايد به فرزندان خود آموزش دهيم که چگونه مي توانند خود را با شرايط مختلف وفق داده و ارزيابي درستي از آنها داشته باشند. آنها بايد بتوانند نيازهاي خود و تصميم مورد نظرشان را تشخيص دهند و قادر باشند تا از ميان چند گزينه معقول ترين را انتخاب کنند.
نبايد تصميم هاي کودکان در خانه به غذا، لباس و اسباب بازي محدود شود. اگر بتوانيم اين گزينه ها را افزايش دهيم، خوب بالطبع حس کنجکاوي و در نتيجه اعتماد به نفس در تصميم گيري را در آنها افزايش داده ايم.
کودکي که نمي تواند در مورد صبحانه اش تصميم بگيرد، به طور قطع در آينده با مشکل مواجه خواهد شد. او نمي تواند از بين کره، پنير و مربا يکي را انتخاب کند پس در آينده چگونه مي خواهد در مواجهه با مشکلات زندگي جان سالم به در برد.
با فراهم آوردن راهنمايي هاي آموزنده، حق انتخاب هاي سازنده، و شرايط منطقي شما مي توانيد قدرت تصميم گيري در فرزندان خود را افزايش دهيد. با شروع کردن انتخاب هايي نظير غذاي مورد علاقه براي صبحانه و يا لباس مورد علاقه براي رفتن به مدرسه، کودک شما کم کم با مقوله تصميم گيري آشنا مي گردد و رفته رفته با آن اخت ميگردد. پيشنهاد کردن چند غذا، لباس و يا کتاب مختلف کودک را هدفمند مي سازد و از رويارويي با چند گزينه مختلف احساس سردرگمي نمي کند.
شايد هل دادن کودکان به سمت تصميم گيري اندکي دشوار به نظر رسد، اما بايد سعي کنيد که آنها را وادار به اين کار کنيد. چند لباس مختلف را پيش روي او قرار دهيد و سپس سعي کنيد که او را ناخودگاه به تصميم گيري واداريد. او مي تواند هر کدام از لباس ها را که نمي پسندد به ترتيب از دور خارج کند تا به هدف موردنظر دست پيدا کند، و يا مي تواند ويژگي هاي لباس مورد علاقه اش را مطرح کند تا از اين طريق سريعتر به نتيجه پاياني نزديک شود.
اگر کودک شما تصميم خطرناک و مخربي را گرفت او را محدود نکنيد. اجازه دهيد با عواقب احتمالي آن روبرو شود. اگر تصميم گرفت که به دليل سير شدن بقيه غذايش را نخورد پس بنابراين جايي براي دسر هم نخواهد داشت. اگر لباس مورد علاقه برادرش را بر تن مي کند، بايد خودش آنرا بشويد و از اين بابت از برادرش عذر خواهي هم بکند.
افزايش اعتماد به نفس
يکي از مهمترين نکات در هنگام تصميم گيري دارا بودن اعتماد به نفس بالا است. اگر فرزند شما به توانايي هايش در مورد کاري که انجام مي دهد، اطمينان نداشته باشد، هيچ گاه قادر نخواهد بود که به منظور تصميم گيري مسائل مختلف را مو شکافي کند.
بايد از توانايي هاي کودک خود پشتيباني کنيد و او را به خاطر تصميم گيري هايش تشويق نماييد؛ چنين کارهايي به عنوان ابزاري براي بالا بردن اعتماد و اطمينان در کودک شناخته مي شوند. عباراتي نظير: " انتخاب بلوز آبي کار بي نظيري بود" يا " انتخابت براي خوردن نان و پنير براي صبحانه واقعا عاليه،" اطمينان خاطر دوباره اي را در ذهنشان بيدار مي سازد که: آري، آنها هم قادر به تصميم گيري هستند.
تمرين و تکرار
اگر مي خواهيد فرزندانتان کاملا مطمئن باشند، بايد به آنها اجازه داده شود که تصميمات مختلفي در مورد موضوعات متفاوت بگيرند. يک فرد کم سن و سال بايد متوجه شود که در هر لحظه از زندگي بايد تصميم هاي مهمي بگيرد. انتخاب هايي نظير اينکه با چه کسي در داخل حياط بازي کنم، براي صبحانه چه بخورم؛ همه و همه از مواردي هستند که پايه تصميم هاي مهم تري را که او قرار است در آينده براي زندگيش بگيرد را طرح ريزي مي کنند.
براي او خاطر نشان سازيد که سوال کردن و کمک خواستن در مواقع حساس بلامانع است. اما در عين حال بايد تنها بر اساس عقايد و اعتقادات خود عمل کند. برايش روشن کنيد که هر روز تصميم هاي زيادي مي گيرد و تمام آنها به عنوان تمريناتي براي آمادگي که براي سال هاي آتي لازم دارد، به شمار مي روند.
انتقاد مکرر
زماني که کودک بالاخره تصميم خود را مي گيرد و براي بيان آن از سمت اتاقش به سوي شما مي آيد، اگر مکررا از او ايراد بگيريد و کارهايش را به چشم يک منتقد نگاه کنيد، مسلما اعتماد به نفس خود را از دست مي دهد و شما نيز از هدف اصلي خود که همان ايجاد اطمينان در تصميم گيري است، دور خواهيد شد.
به نقاط مثبت تصميم او نگاه کنيد، و انگشت خود را فقط بر روي اشکالات و کاستي هاي قضيه نگذاريد. از عباراتي از اين دست استفاده کنيد: "بذار يک انتخاب ديگه داشته باشيم" يا " نظرت در مورد يک انتخاب ديگه چيه؟" او را به خاطر تصميمش تشويق کنيد، اما در عين حال زيرکانه او را به سمت انتخاب مجدد رهنمون سازيد.
منابع
http://mohsenazizi.blogfa.com
http://vista.ir ارسال توسط کاربر محترم:omidayandh