1- حقوق و توانايي شما تا هنگامي كه كودكان آمادگي براي تصميم گيري در زمينه زندگي شان را ندارند، از آنها بيشتر است و برعهده شماست. بنابراين شيوه چگونگي تصميم گرفتن را شما با اعمال و رفتار خويش به آنها خواهيد آموخت. در اين باره دقيق باشيد.
2- شما بايد همواره رفتاري يكنواخت و بدون تزلزل داشته باشيد.
بچه ها در برابر والديني كه دائم حرف و عمل و رفتارشان را عوض مي كنند، قضاوتي منفي خواهند داشت و سعي خواهند كرد كه با رفتار خود واكنشهاي آنها را كنترل كنند.
3- اداره رفتار، كنش و واكنشهاي خود راكاملاً در دست و كنترل خويش داشته و اجازه ندهيد به اصطلاح در چاله آنها بيفتيد.
4- وقتي از درستي عمل و حرف خويش اطمينان كامل داريد، احساس گناه يا پشيماني از تصميم گيري يا عمل خود نداشته باشيد. همچنين يا حرفي را نزنيد و يا در صورتي كه پس از بررسي هاي لازم و مطالعه كافي مطمئن شديد كه بايد آن حرف را بزنيد چون به درستي اش ايمان داريد، پاي حرف خود بايستيد.
5- با بچه هاي خود به هيچ وجه به اصطلاح، «يكي به دو» و بگو مگو نكنيد. اين نيز از آن چاله هايي است كه برنده آن طرف مقابل يعني بچه ها خواهند بود.
6- براي كار خوبشان به آنها جايزه بدهيد، ولي هرگز جايزه بزرگي را براي كار كوچك به فرزندتان ندهيد چرا كه اين نوعي باج دادن و رشوه دادن است و بچه ها نيز به سرعت آن را مي فهمند.
7- رفتارهاي قابل جايزه دادن و يا قابل ستايش مرتب مي تواند روي بدهد؛ شما مي توانيد كاري، وظيفه اي و مسؤوليتي به فرزند خود بسپاريد كه او از عهده اش بر مي آيد؛ آنگاه به ستايش عملكردش بپردازيد.
8- فراموش نشود كه جايزه دادن نبايد دائماً و هميشگي باشد چون ارزش خود را از دست مي دهد اما بدانيد كه جايزه دادن به طور كلي محرك بسيار خوبي است و باعث تكرار اعمال خوب و شايسته مي شود. در بقيه موارد حتماً بايد با «ستايش كردن» به او جايزه بدهيد و نه الزاماً با خريد يك چيز گران قيمت.
9- پيامدي كه براي رفتار نامناسب فرزندتان به او داده يا برايش در نظر مي گيرد كاملاً بايد بدون ابراز خشم، عصبانيت، داد و فرياد و يا چهره برافروخته و غضبناك باشد. با نشان دادن اين واكنشها، فرزند شما در هر سني كه هست به سرعت متوجه مي شود كه بر اعمال و رفتار خود كنترل نداريد. بنابراين اعتقاد و اعتمادش به شما و عملكردتان سلب شده و رفتار نامناسب و بد را از نو تكرار خواهد كرد.
10- بايد همواره و بخصوص در زمان رفتار تنبيهي به او بفهمانيد و عملاً خودش را مثل هميشه دوست داريد ولي آن رفتار بخصوصش را دوست نداشته ايد؛ مثلاً اگر به دليل رفتار ناپسندش مي خواهيد او را از تماشاي تلويزيون محروم كنيد حتماً بگوييد: «خيلي متأسفم كه نمي توانم بگذارم تلويزيون ببيني».
11- در فرصتهاي مناسب و در زمانهاي خوب با همان مهرباني به او بگوييد كه چه اعمال و رفتاري از او را نمي پسنديد و كدام ها را درست و پسنديده مي دانيد؛ آنگاه از خودش بخواهيد كه در باره تغيير رفتار ناپسندش چه پيشنهادي دارد و چطور مي تواند اين كار رابكند.
12- هر وقت كار خوبي كردي، به اصطلاح سر بزنگاه آنجا باشيد و رضايتمندي كامل خود را نشان دهيد. يادتان باشد كه اين كار را بايد «جانشين» اينكه هر وقت «كار بدي كرد» مچش را مي گيرد، بكنيد.
13- شما الگوي كاملي براي بچه ها هستيد؛ بنابراين هر لحظه و هر زمان مواظب اعمال، رفتار و گفتار و عقايد خود باشيد. آنها هر چه بشوند نتيجه اي مستقيم از رفتار و كردار خود شما خواهند بود و در اين باره مسؤوليت، كاملاً با شماست و نه هيچ كس ديگر، حتي خودش.
14- انتظار و رفتار خود را متناسب با سن بچه ها تنظيم و تثبيت كنيد. از نوجوان خود بايد انتظاري متفاوت و احترامي متناسب با سن و شأن او نشان دهيد، اگر چه اين احترام بايد به بچه هاي كوچكتر هم تسري يابد.
15- وقتي متوجه شديد كه فرزندتان براي جلب توجه شما و به اصطلاح دريافت توجه مفني دارد كارنامناسب يا حركت نادرستي مي كند، در آن لحظه به هيچ وجه به او توجه نكنيد و بي اعتنا بمانيد؛ اما مراقب باشيد كه به محض نشان دادن رفتاري مثبت، صد درصد به او محبت و توجه كنيد.
16- بسياري از والدين تصور مي كنند كه به دليل رفتار نامناسب بچه هاست كه كنترل خود را از دست داده و به اصطلاح از كوره در رفته اند؛ اين تلقي اشتباهي است چرا كه در واقع به اين دليل عصباني شده ايد كه كنترلي بر رفتار خود نداريد و سر رشته عملكردتان در دست خودتان نيست. در مواقع عصبانيت كاملاً دوستانه و بدون ابراز خشم و عصبانيت ظاهري، محل را ترك كنيد (بلافاصله)، نوشيدني خنكي بياشاميد، نفس عميق بكشيد، و با خودتان صحبت كنيد كه چگونه مي توانيد ناراحتي و خشم و عصبانيت خويش را نشان ندهيد. اين يك اصل كلي و نسبتاً دائمي است كه: اگر كنترل خود را در دست خود نداشته باشيد فرزندتان به سرعت كنترل رفتار شما را به دست خواهد گرفت و از اين بازي ناخوشايند و عصباني و برافروخته كردن شما لذت خواهد برد. بنابراين مرتب سعي خواهد كرد شما را در اين چاله بيندازد تا بالاخره جابزنيد.
17- تغيير رويه فرزند شما، با تغيير رفتارهاي شما - به شيوه هايي كه در فوق گفته شد- به تدريج صورت گرفته و آنها نيز تغيير خواهند كرد اما اين روندي يك شبه نيست و احتياج به صبر، حوصله، گذرزمان و داشتن نقشه و برنامه از سوي شما دارد. جلسات خانوادگي داشته باشيد و با همديگر مدام گفت وگو كنيد. در كلاسهاي مؤثر سازي والدين حضور يابيد و روشهاي جديد تربيتي را بياموزيد.
منبع:www.vista.ir
ارسالي از طرف کاربر محترم :omidayandh
/ع