? نقش والدين
ميزان نقش و تأثيرگذاري والدين در دوستي‌هاي کودکان و نوجوانان خود تا حد بسيار زيادي بستگي به سن فرزندان دارد. بچه‌هاي پيش دبستاني و کوچکتر براي آشنايي با همسالان خود به والدين متکي هستند. والدين که براي دوستي بچه‌هاي کوچک خود با همسالانشان تلاش مي‌کنند، در حقيقت پايه اجتماعي شدن بچه‌هايشان را پي‌ريزي مي‌نمايند.
بچه‌هاي دبستاني نيز تا حدودي در روابط دوستانه متکي به والدين هستند که به راحتي مي‌توانند بر روابط آنها نظارت و کنترل داشته باشند. اما رواج دوستي با همسالان يکي از خصوصيات دوره ي نوجواني است، نوجوانان نسبت به بچه‌هاي کوچکتر از استقلال و آزادي بيشتري در روابط با همسالان خود برخوردارند و کمتر وابسته به والدين خود مي‌باشند که اين امر مي‌تواند به يکي از مشکلات روابط با فرزندان تبديل شود.
? راهکارهايي براي والدين:
با احتياط کامل و غيرمستقيم، فرزند و دوستانش را زير نظر بگيريم مراقبت از آنان به اين معنا نيست که نظر بدبينانه‌اي نسبت به دوستان فرزندمان داشته باشيم بنابر‌اين:
- حتماً با دوستان فرزندمان آشنا شده و اطلاعاتي در مورد خانواده ي آنها بدست آوريم.يکي از اين راه‌ها اين است که دوستان فرزندانمان را توسط او به منزل دعوت کنيم، ضمن پذيرايي به گفتگوهاي دوستانه (نه بازجويي) بپرداريم.
- اگر فرزندمان مي‌خواهد به دلايل مختلف مانند درس خواندن يا جشن تولد به خانه ي دوستش برود از وضع خانوادگي و مکان مورد نظر اطلاعات لازم را کسب کنيم (بهتر است براي بار اول خودمان او را به خانه دوستش برسانيم).
- وقتي فرزندمان با دوستانش براي درس خواندن، بازييا ميهماني دور از چشم ما هستند، هرچند وقت يکبار به قصد‌هاي مختلف مانند پذيرايي، پيش آنها برويم تا بدانيم چه مي‌گويند و حتي مشغول چه بازي‌هايي هستند.
- سعي کنيم از بين بچه‌هاي خويشان و همسايگان که از لحاظ اخلاق و رفتار مورد تاييد هستند خودمان رابطه ي دوستي را با فرزندمان برقرار و تقويت کنيم تا دوستان صميمي هم شوند.
- براي فرزندانمان ويژگي‌هاييک دوست خوب را در قالب جملات ساده بگوييم و حتي اگر مواردي از چنين دوستي‌هاي سالم و پسنديده در اطراف خود سراغ داريم مثال بزنيم (ولي بايستي توجه نمود که او را در انتخاب دوست آزاد بگذاريم تا احساس اعتماد به نفسش لطمه نخورد)
- به ياد داشته باشيم که فرزندانمان به وسيلهي دوستان خود بسياري از مسائل را آموزش مي‌بينند که حتي خانه و مدرسه نمي‌توانند به راحتي اين آموزش‌ها را به او انتقال دهند.
- اگر با دوستي، از دوستان فرزندمان موافق نيستيم، مستقيماً از آنها عيب‌جويي و انتقاد نکنيم بلکه در مورد دوستي‌هاي ناباب و خطرناک با ذکر نمونه براي فرزندانمان توضيح دهيم و يا کارهاي نادرست او را در قالب شخص سوم بيان کنيم و بگذاريم خود فرزندمان اين معيارها را با دوستش بسنجد.
- از رفت و آمد فرزندمان با دوستانش و مکان‌هايي که مي‌روند آگاه باشيم.
- وقت ويژه‌اي براي فرزندان خود بگذاريم و در اين اوقات بدون اينکه مرزهاي والدين و فرزندان از بين برود به گفتگوهاي دوستانه بپردازيم و سعي کنيم که خودمان نقش يکي از دوستان صميمي فرزندمان را ايفا کنيم.
- در مورد تفاوت سني دوستان فرزندمان دقت کنيم، چون ممکن است آنها اطلاعاتي در موارد مختلف به فرزندمان بدهند که مناسب سنش نبوده و برايش زيان‌آور باشد و يا او را مورد سوء استفاده‌هاي مختلف قرار دهند.
- وقتي که فرزندمان در مورد دوستانش صحبت مي‌کند سعي کنيم شنونده ي خوبي براي او باشيم که گوش دادن فعالانه و صميمانه رمز ارتباط موثر و دوستانه است.
منبع: http://mohsenazizi.blogfa.com ارسال مقاله توسط کاربر محترم سايت : omidayandh