عذابي بزرگتر از اين نيست كه بچه شروع به گريه كند و آرام نشود. اما يادتان نرود كه گريه حتما دليل دارد و راهي براي آرام كردن اش پيدا مي شود
مطمئنا هيچ وقت خاطره هيجان انگيز شنيدن اولين گريه فرزندتان را فراموش نخواهيد كرد. اين گريه اولين نشانه ورود او به دنيا و داشتن يك جفت ريه سالم است. گريه كودك مي تواند دلايل متعددي داشته باشد كه ساده ترين آنها گرسنگي، خيس شدن، خستگي و نياز به بغل كردن هستند. به غير از اين موارد شايد ساكت كردن كودك چندان كار راحتي نباشد، اما با گذشت چند هفته مي بينيد كه اين گريه ها تمامي ندارند، گاهي با خودتان فكر مي كنيد آخر چرا دهانش را نمي بندد!
حركت
فرزند شما به مدت 9 ماه در يك خانه متحرك زندگي كرده است. هنگام خواب و بيداري هر جا كه شما رفته ايد با شما آمده است، حالا كه پا به اين دنيا گذاشته تحمل ندارد يك جا ساكن دراز بكشد، به اين شرايط عادت ندارد. حركت هاي خفيف مي تواند برايش آرامش بخش باشند.
كودكتان را در آغوش بگيريد، پاهايتان را به اندازه عرض شانه هاي تان باز كنيد و بدن تان را به آرامي از ناحيه كمر به بالا حركت دهيد، هر موقع خسته شديد از گهواره هاي ننويي استفاده كنيد.
سر و صدا راه بيندازيد
درون رحم از سكوت مطلق خبري نيست. وقتي 9 ماه بچه را با خود اين طرف و آن طرف مي برديد، در تمام اين مدت او صداي قلب، گردش خون، تنفس و حتي جوشش هاي معده شما را مي شنيده است، در نتيجه سكوت سنگين خانه براي بعضي بچه ها مورد پسند نيست.
يكي از صداهايي كه مي تواند گوش بچه را نوازش دهد، صداي چرخش پره هاي پنكه است. همچنين مي توانيد آرام صداي «هيييش» درآوريد. ارتعاشات اين صدا مانند آن صدايي است كه جنين در رحم مي شنود. به طول كلي هر صدايي كه حالت زمينه اي دارد مي تواند نوزاد شما را آرام كند. مثلا مي توانيد صداي موج هاي دريا، بارش باران، وزش نسيم، ريزش آبشار و... را براي او ضبط كنيد يا CD هايي كه در بازار هستند را تهيه كنيد.
بادها را بخوابانيد
بعضي مردم فكر مي كنند بچه ها وقتي مي خواهند گاز دفع كنند مي خندند!
اگر فكر مي كنيد گريه فرزندتان به خاطر گازي است كه در شكمش جمع شده:
-او را از شكمش روي زانوي تان بخوابانيد و آرام پشتش را ماساژ دهيد.
-او را به پشت بخوابانيد و پاهايش را به طور متناوب و آرام به سمت شكمش ببريد و برگردانيد (مثل دو چرخه.)
-با پزشك كودكتان در مورد داروهاي دفع كننده گاز مشورت كنيد.
-گاهي گريه هاي كلافه كننده و بدون دليل نوزاد كم سن به دليل قولنج (Colic) است. در اين صورت نوزاد به مدت 4-3 ساعت در روز با بي تابي گريه كند. اين روند معمولا از هفته 6 شروع شده مي تواند سه هفته يا بيشتر طول بكشد و بعد از 3 ماهگي كمتر رخ مي دهد.
بغل بابا
بسياري از بچه هايي كه در حال پخش يك سمفوني گوشخراش هستند با رفتن در بغل پدرشان زود آرام مي شوند. دليلش چيست؟ شايد به خاطر اين كه زور پدرها بيشتر است و بچه را محكم تر در آغوش مي گيرند، شايد هم چون بدنشان داغ تر است، به هر حال چه اهميتي دارد، اگر بچه امانتان را بريده بدهيدش دست پدرش.
گرمش كنيد
رحم گرم و نرم تر از اتاق خانه است. كودك شما به محل زندگي قبلي اش عادت كرده است. او را در يك قنداق گرم و سبك طوري كه دست هايش روي سينه اش باشد بپيچيد، يا دراز بكشيد و او را روي شكم خود بخوابانيد، سپس يك پتوي نرم و سبك روي خود بكشيد.
وقتي هيچ راهي جواب نمي دهد
اين قدر نااميد نباشيد، مشكلي نيست كه آسان نشود. راه هاي زيادي هستند كه مي توانيد با آنها بچه هاي نق نقوي خودتان را سرحال بياوريد.
گردش:فرزندتان را برداريد و برويد بيرون قدمي بزنيد تا هم حال و هواي خودتان عوض شود و هم منظره اطراف براي كوچولوي تان جديد شود و بتواند مدتي سرگرم باشد.
ماساژ:بعضي بچه ها دوست دارند كسي آنها را ماساژ دهد.
نور ملايم:نور شديد مي تواند اعصاب نوزاد را تحريك كند. نور اتاق را كم تر و تلويزيون را خاموش كنيد.
دماسنجي:با يك درجه دماسنج دماي خانه تان را مرتب اندازه بگيريد. ممكن است منزل تان براي نوزاد خيلي گرم يا خيلي سرد باشد.
لباس كودك:لباس هاي نوزادتان را بررسي كنيد. لباس هاي خيلي گرم، تنگ و ناراحت، اشك بچه را در مي آورند.
پستانك
بسياري از مادران به فرزند خود پستانك مي دهند، اما خيلي مي گويند نبايد بچه را به پستانك عادت داد. اشكالي ندارد به نوزادتان پستانك بدهيد. مكيدن يكي از ويژگي هاي غريزي نوزادان است و ممكن است در بعضي از آنها بيشتر باشد و واقعا به پستانك احتياج داشته باشند. از اين كه ممكن است او بدجوري به پستانك عادت كند، نگران نباشيد. بسياري از بچه ها مي توانند در حدود 7 ماهگي اين عادت را ترك كنند. اگر فرزند شما به اين سن رسيده و هنوز نتوانسته ايد پستانك را از او بگيريد نترسيد. اين مسئله بر تكامل او تاثيري ندارد.
شايد فقط مي خواهد شما را كلافه كند!
دختر 12 ماهه ام تمام مدت گريه مي كند كه البته به نظرم گريه اي تصنعي و غير واقعي است؛ مثلا، زماني كه مي خواهم كهنه اش را عوض كنم يا لباس هايش را از تنش دربياورم، يا مواقعي كه به نوعي كج خلق و ناآرام است، شروع به گريه مي كند. البته گاهي مواقع هم حتي بي دليل گريه مي كند! سعي مي كنم تا آنجايي كه مي توانم با رفتارم احساس آرامش و اطمينان برايش به وجود بياورم. البته، گاهي خودم هم در اين گونه مواقع عصبي و كج خلق مي شوم، چه بايد كرد؟
مواردي از اين گونه شكايات از سوي والدين، بسيار رايج و متداول است؛ طبق نظرات بسياري از متخصصان اطفال، در 12 ماهگي، كودك كم كم مي خواهد مستقل عمل كند، به طوري كه حتي در مقابل كارهاي روزانه و معمولي از قبيل تعويض كهنه هم، از خود عكس العمل نشان مي دهد و قال و قيل به راه مي اندازد. البته به محض آن كه شروع به راه رفتن كند، اين عادات را ترك خواهد كرد و به دنياي مستقل خود راه پيدا مي كند. كوك در يك سالگي به نوعي دم دمي مزا مي شود؛ از يك سو مي خواهد مستقل عمل كند و از سوي ديگر، مي خواهد با تمامي تغييرات اطرافش مقابله كند. در اين دوره، نه تنها مهارت هاي كودك به سرعت در حال تغييرند، بلكه از نظر شناخت احساسي نيز، با تغييرات جديدي روبه رو است و اين مسئله را به شيوه هاي متفاوتي از خود به نمايش مي گذارد. در چنين شرايطي، شما والدين عزيز، سعي نكنيد خودتان در پي آرام كردن گريه ها و قيل و دادهاي بي جهت كودك تان باشيد. رفتارها و واكنش هاي منفي شما در چنين شرايطي، فقط مي تواند رفتار كودك تان را تشديد كند. البته شايد در اين حالت، فقط مدت كوتاهي آرام شود؛ اما مطمئن باشيد راه هاي ديگري براي عصباني كردن شما پيدا خواهد كرد. در واقع او فقط دارد ياد مي گيرد كه چطور شما را از كوره بدر كند! زماني كه احساس مي كنيد خيلي خسته و كلافه هستيد، يك نفس عميق بكشيد و از اتاق براي چند لحظه اي بيرون برويد تا كمي آرام بگيريد(البته يادتان باشد قبل از آن، مطمئن شويد كودك تان در تخت خوابش در وضعيت مطمئني قرار دارد) و به خودتان يادآوري كنيد كه كوچولويتان در حال گذر از دوره اي از بزرگ شدنش است؛ دوره اي كه به زودي آن را پشت سر خواهد گذاشت.
منبع:نشريه شهرزاد، شماره 19.