همه روان شناسان پرورشي و متخصصان آموزشي معتقدند که توانايي هاي آفريننده و شيوه هاي فکري واگرا را مي‌‌توان به افراد، به ويژه به کودکان و نوجوانان، آموزش داد. ما اينجا به طور خلاصه به چند اصل کلي براي پرورش خلاقيت اشاره مي‌‌کنيم.
1. تجارب کودکان را به موقعيت هاي خاص محدود نکنيد.
سؤالاتي بپرسيد که با چرا و چگونه آغاز مي‌‌شوند، نه کجا و چه کسي و چه وقت. سؤال هايي طرح کنيد که داراي جواب هاي متعدد باشند. سؤال هايي که تنها يک جواب دارند منجر به تفکر همگرا مي‌‌شوند، سؤال هايي که جواب هاي متعددي را در يادگيرنده بر مي‌‌انگيزانند. شوق تفکر واگرا و آفرينندگي است.
2. براي طرح سؤال‌ها و انديشه هاي غير معمول و بديع ارزش قائل شويد.
از سؤال هاي غير معمول که از سوي دانش آموزان طرح مي‌‌شوندو شما از عهده جواب آنها بر ني آييد نهراسيد. به آنها کمک کنيد و با همکاري يکديگر به جستجو براي يافتن جواب اين سؤالات بپردازيد.
3. فرصت هايي براي خود آموزي و يادگيري اکتشافي در اختيار يادگيرندگان قرار دهيد.
4. نسبت به تفاوت هاي فردي يادگيرندگان با احترام برخورد کنيد.
گورتزل (1962- Gortzel ) پس از بررسي شرايط پرورشي 400 نفر از افراد برجسته قرن بيستم تأثير شرايط پرورشي آموزشگاه‌ها و روش آموزشي معلمان را بر رشد توانايي هاي خلاق در کودکان به گونه زير بيان داشته است. " معلماني که بيش از معلمان ديگر مورد احترام و علاقه افراد نخبه مورد مطالعه ما قرار داشتند، معلماني بودند که به اين افراد امکان مي‌‌دادند تا متناسب با توانايي هايشان پيش بروند. فرصت فعاليت کردن در موضوعات دلخواهشان را به آنها مي‌‌دادند و آنها را به تفکر وا مي‌‌داشتند و کتاب هاي مهيج به آنها معرفي مي‌‌کردند"
5. رفتارهاي آفريننده را براي کودکان سر مشق قرار دهيد.
يلون و نيستاين (1977) در اين مورد گفته اند: " دانش آموزان کلاس پنجم ابتدايي پس از مشاهده رفتارهاي خلاق نشان داده شده در يک فيلم يا از سوي معلم، رفتارهاي خلاق از خود نشان داده اند."
6. از روش‌ها و فنون ويژه بالا بردن سطح آفرينندگي استفاده کنيد.
معروف ترين اين روش‌ها روش بارش مغزي است. در اين روش معلم مسأله اي را به دانش آموزان مي‌‌دهد و از آنها مي‌‌خواهد تا هر چه راه حل براي مسأله به ذهنشان مي‌‌رسد بگويند. معلم دانش آموزان را براي دادن راه حل‌ها و اظهار نظرهاي مختلف تقويت مي‌‌کند ولي پيش از ارايه تمامي راه حل‌ها از سوي دانش آموزان، درباره آنها هيچ گونه اظهار نظري نمي نمايد.
روش آموزش ديگري که منجر به بالا بردن سطح فعاليت هاي خلاق يادگيرندگان مي‌‌شود، آموزش مهارت هاي پژوهشي (Research Skill ) است. آموزش مهارت هاي پژوهشي به طرح و آزمودن فرضيه از سوي يادگيرندگان کمک مي‌‌کنند. روش هاي درست طرح فرضيه و آزمون فرضيه از سوي يادگيرندگان کمک مي‌‌کند. روش هاي درست طرح فرضيه و آزمون فرضيه به وسيله کودکان منجر به ايجاد طرز تفکر آفريننده در آنها مي‌‌شود.
علاوه بر روش هاي فوق روش مطالعه آفريننده (Creative Study ) نيز روش موثري در آموزش خلاقيت است. تورنس و هارمون (1961) نشان داده اند که مي‌‌توان به کودکان آموزش داد تا مطالب را به طور آفريننده بخوانند. آنها در اين باره راهنمايي هاي زير را در اختيار دانش آموزان قرار داده اند:
وقتي که به خواندن مطالب يک کتاب مي‌‌پردازيد به مورد استفاده هاي مختلف اطلاعاتي که در آن کتاب به آنها بر مي‌‌خوريد بينديشيد. خيلي اهميت دارد به راههايي که مي‌‌توانيد اطلاعات خوانده شده را در زندگي شخصي و حرفه اي خود به کار ببنديد فکر کنيد.
تنها به اين سوال اکتفا نکنيد که مولف چه مي‌‌گويد؛ از خود بپرسيد که چگونه مي‌‌توانم آنچه را که نويسنده نوشته است، مورد استفاده قرار دهم. تنها به يک مورد اکتفا نکنيد تا آنجا که مي‌‌توانيد موارد استفاده هاي بيشتري را بيابيد و بعضي از آنها را براي مصارف آينده خود يادداشت کنيد. ممکن است مدتي وقت لازم باشد تا اين نوع مطالعه کردن را بياموزيد. با اين حال مأيوس نشويد بعد از دو سه روز خواهيد ديد که مي‌‌توانيد اين روش مطالعه را به راحتي به کار ببنديد.